نفت شیل به رغم سهم بازار کوچک کل صنعت نفت جهان را مختل کرده است، زیرا در وسط منحنی هزینه ظهور کرده و بیش از نیمی از افزایش عرضه جهانی نفت از سال 2010 تاکنون بدلیل ظهور آن است.

به گزارش ایسنا، رویترز در گزارشی درباره نفت شیل و تاثیرگذاری آن بر بازار جهانی نفت نوشت: تولید نفت شیل آمریکا در پایان سال 2014 فقط به پنج میلیون بشکه در روز رسید که این رقم کمتر از شش درصد تولید و مصرف جهانی نفت است.

براساس اعلام اداره اطلاعات انرژی آمریکا بین سالهای 2010 تا 2014 عرضه نفت شیل چهار میلیون بشکه در روز افزایش یافته است که بیش از نیمی از افزایش روزانه هفت میلیون بشکه‌ای تولید جهانی نفت در این بازه زمانی است.

تولید نفت شیل نسبت به نفت‌های متعارف موجود در میادین خاورمیانه پرهزینه‌تر است، اما نسبت به پروژه‌های عظیم آب‌های عمیق هزینه کمتری دارد و به‌طور مستقیم با شن‌های نفتی دریای شمال و کانادا رقابت می‌کند.

رقابت‌پذیری نفت شیل در زمینه قیمت و رشد سریع آن برنامه‌های دیگر فعالان حاضر در صنعت نفت را برهم زده است.

پروژه‌های عظیم توسعه یافته توسط شرکت‌های بزرگ بین‌المللی اکنون باید در قیمت‌های 70 دلار یا حتی 50 دلار در هر بشکه به جای قیمت‌های 80 یا 100 دلاری ارزش‌گذاری شود که برآوردهای برنامه‌ریزی آنها را بهم زده است.

صادر‌کنندگان نفت خاورمیانه که به صرف سود بیش از 50 دلاری هر بشکه نفت در برنامه‌های اجتماعی عادت کرده‌اند، اکنون باید خود را با درآمدهای کمتر وفق دهند و همچنین تولید‌کنندگان پرهزینه در دریای شمال، آلبرتا، آمریکای لاتین، آفریقا و مناطق اکتشافی دیگر نیز برای بقا با مشکل مواجه شده‌اند.

کارشناسان اساسا هزینه‌های جانبی نفت از میادین شیل در داکوتای شمالی و تگزاس را روی 70 دلار در هر بشکه حساب کرده‌اند، اما دستاورد‌های بهره‌وری، قیمت همراه با سوددهی را به 60 و یا حتی 50 دلار کاهش داده و این نوع نفت حتی در بهترین مناطق با 40 یا حتی 30 دلار نیز صرفه اقتصادی دارد.

نفت شیل به شکل قابل توجیهی می‌تواند یک انقلاب تلقی شود و با معرفی حفاری چرخشی در اوایل قرن بیستم و همچنین گشایش ذخایر متعارف عظیم در خاورمیانه در در دهه 1950 و 1960 قابل مقایسه است.

اما تاثیر مخرب نفت شیل نباید این حقیقت را که هنوز تنها یک بیستم تقاضای جهانی نفت را تامین می‌کند نادیده بگذارد.

بیشتر تحلیل‌ها هنوز منحصرا روی نفت شیل و اوپک متمرکز است و تاثیر قیمت‌های پایین روی عرضه نفت غیراوپک و غیرشیل را که بیش از نیمی از تولید جهانی را شامل می‌شود، نادیده می‌گیرد.

بازار تحت تاثیر نرخ دارای توجیه نفت در بهترین قسمت‌های میادین باکن، ایگل فورد و پرمیان قرار گرفته گویی که این میادین همگی برای قیمت نفت در کوتاه‌مدت و میان‌مدت از اهمیت برخوردارند.

اما چشم‌انداز میان ‌مدت برای بازار نفت به رشد مداوم تولید نفت متعارف و اتخاذ روش‌های مورد استفاده در داکوتای شمالی و تگزاس در دیگر میادین نفتی آمریکا و کشورهایی همچون آرژانتین، روسیه و چین که هزینه‌ها بالاتر است بستگی دارد.

براساس بیشتر پیش‌بینی‌ها تقاضای جهانی نفت با نرخ سالانه 1.5 میلیون بشکه در روز یا بیشتر در حال افزایش است که باید به نوعی تامین شود.

براساس اعلام اداره اطلاعات انرژی آمریکا در اوت 2015 تولید نفت این کشور به شکل غیرمنتظره‌ای و به رغم رکود قیمت‌ها بالا نگه داشته شده، اما انتظار می‌رود در پایان سال‌های 2015 و 2016 نسبت به پایان 2014 پایین‌تر باشد.

پس از سه سال که تولید نفت آمریکا به‌طور متوسط روزانه بیش از یک میلیون بشکه در روز افزایش یافته، عرضه نفت این کشور انتظار می‌رود که در سال 2015 به طور متوسط فقط 650 هزار بشکه در روز افزایش پیدا کند و در سال 2016 روزانه 400 هزار بشکه کاهش یابد.

با تاخیر در عرضه نفت شیل، افزایش تقاضا باید توسط اوپک و عرضه‌کنندگان خارج از اوپک تامین شود.

عربستان و متحدان نزدیک این کشور در سازمان کشورهای صادر‌کننده نفت(اوپک) روی این موضوع حساب کرده‌اند تا بازار نفت را مجددا متعادل و افزایش صادرات نفت ایران در سال 2016 را جذب کنند. استراتژی عربستان آنقدر که به نظر می‌رسد دور از ذهن نیست.

در شرایطی که تولید‌کنندگان نفت شیل ممکن است قیمت‌های 40 دلار یا 50 دلار در هر بشکه را به وسیله تولید نفت با کیفیت و تمرکز روی بهترین مناطق میادین موجود تحمل کنند، این صنعت هنوز برای رشد با مشکل مواجه است مگر اینکه قیمت‌ها افزایش یابد.

قیمت‌های دارای توجیه اقتصادی در مناطقی همچون باکن ممکن است تا 30 یا 40 دلار پایین باشد اما مناطق دور از مرکز برای پوشش هزینه‌های خود و یا بازگشت مطلوب سرمایه به 60 دلار یا بیشتر احتیاج دارند.

این موضوع در مورد حوزه‌های ایگل‌فورد، پرمیان و تگزاس صدق می‌کند. ممکن است بتوان تولید را به رغم کاهش هزینه حفظ کرد اما رشد قابل توجه تولید احتمالا به قیمت بالاتر نیاز دارد تا مناطق حاشیه‌ای بیشتری توسعه یابند.

خارج از آمریکا و اوپک تولید پایدار و رو به‌ رشد به سرمایه‌گذاری قابل توجه برای جبران کاهش تولید در چاه‌های موجود و افزایش عرضه نیاز دارد.

اما تولید‌کنندگان خارج از اوپک در حال کاهش سرمایه‌گذاری‌های خود هستند. اما با توجه به کاهش مجدد قیمت نفت، تولید‌کنندگان خارج از اوپک و غیرشیل، به دور تازه ای از کاهش هزینه‌ها و تعدیل نیرو متوسل شده اند.

براساس اعلام شرکت خدمات نفتی بیکرهیوز تعداد دکل‌های حفاری نفت خارج از آمریکای شمالی و اوپک از ژوئیه 2014 تاکنون 22 درصد کاهش یافته است.

کاهش بیشتر در تعداد دکلها در ماه‌های آینده اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد زیرا برنامه‌های موجود حفاری کامل شده و بودجه‌های اکتشاف و تولید بازگشته است.

بسیاری از تحلیلگران هنوز معتقدند اوپک یا تولید‌کنندگان شیل مجبور خواهند بود برای ایجاد نظم در بازار تولید خود را به شکل قابل توجهی کاهش دهند.

این احتمال وجود دارد که تولید اوپک به رشد خود ادامه دهد و نفت شیل ثبات پیدا کند و دیگر سازگاریها به وسیله کاهش قابل توجه در عرضه نفت متعارف خارج از اوپک در کنار رشد پایدار تقاضا رخ خواهد داد.

انتهای پیام