یک کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: در نشست عراقچی با کارشناسان و منتقدان مذاکرات هسته‌ای ایران و بیانیه لوزان، وی تمام تلاش خود را برای ایجاد گفت‌وگویی سازنده و علمی با آنها به کار بست.
مهدی مطهرنیا در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خارجی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به نشست روز گذشته مسئولان وزارت خارجه با کارشناسان و تحلیلگران مذاکرات هسته‌ای به ویژه بیانیه لوزان، خاطرنشان کرد: آقای عراقچی یکی از دیپلمات‌های برجسته و مسلط در تیم مذاکره‌کننده و در کنار دکتر ظریف است.
وی ادامه داد: عراقچی به عنوان مذاکره‌کننده ارشد در کنار تخت‌روانچی، ظریف و سایر اعضا فعالیت می‌کند. در همین چارچوب و در روند دیپلماسی هسته‌ای بر آن بودند که تا حدودی به عنوان سخنگوی غیررسمی تیم مذاکره‌کننده نیز با رسانه‌ها ارتباط تعریف شده‌تری داشته باشند.
این کارشناس مسائل بین‌الملل خاطرنشان کرد: عراقچی تلاش می‌کند تا گره‌های افکار عمومی و پرسش‌های آنها را در قالب مصاحبه‌های متعدد و نشست‌های گوناگون برای لایه‌های مختلف جامعه باز گشاید. همچنین باید بگویم بخشی از این گره‌ها در سطوح تحلیلی همواره به عنوان چالش‌های فراروی تحلیلگران سیاسی نیز ظهور پیدا می‌کند و پرسش‌هایی را ایجاد می‌کند که خواه یا ناخواه این پرسش‌ها یا باید از منبع موثق پاسخ بگیرد و یا با اطمینان کامل، این پاسخ‌ها به تحلیلگرانی ارائه شود که آنها به هر ترتیب پل ارتباطی جامعه ژورنالیستی از یک سو و آکادمیک ما از سوی دیگر هستند.
وی با اشاره به نشست روز گذشته عراقچی با کارشناسان و منتقدان مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5، افزود: نشست دیروز تلاشی بود در جهت نشست گروهی از موافقین و مخالفین در یک وضعیت مناسب تا بتوانند پرسش‌های خود را پاسخ بگیرند و در همین راستا عراقچی نیز تلاش کرد در قالب گفت‌وگویی سازنده به این پرسش‌ها پاسخ گوید و به باور من در رسیدن به این هدف تا حد زیادی موفق بوده است.
مطهرنیا در رابطه با منتقدین حاضر در نشست با عراقچی، خاطرنشان کرد: این منتقدین در رابطه با پرونده هسته‌ای وقتی در قالب منتقد قرار می‌گیرند تحرکات انتقادی‌شان قابل پذیرش است ولی آنچه مرزهای ظریف انتقاد و تخریب را مشخص می‌کند یکجانبه‌گری و یکسویه‌گری در انتقاد به گونه‌ای است که نقد در خدمت نفی کنش‌گر سیاسی با اهداف جناحی و گروهی قرار می‌گیرد.
این کارشناس مسائل بین‌الملل ادامه داد: نقد امری بسیار قابل احترام است تا حدی که می‌توان آن را تحفه نقاد به نقدشونده دانست. تحفه به معنی بهترین هدیه ممکن تلقی می‌شود ولی زمانی که این نقد به جای ایجاد فضای مناسب در جهت رفع چالش‌ها یا مشخص شدن چالش‌ها برای برنامه‌ریزی جهت مرتفع کردن، به تخریب کنش‌گر و نقدشونده همت می‌کند و منافع غیرقبول در نقد به جز هدف‌گذاری‌ها انتقاد را دنبال می‌کند تخریبی است که خود را در لباس نقد عرضه می‌کند.
این کارشناس مسائل بین‌الملل در پایان تصریح کرد: موفقیت دیپلمات‌های ما در لوزان در نگارش یک تفاهمنامه و رسیدن به دستاوردهای ممکن در بافت موقعیتی کنونی تا حد زیادی منتقدین را از نفی کل مذاکرات به سمت نقد برخی از جزئیات وارد کرده است و این گام مناسبی به نظر می‌رسد اگرچه برخی از منتقدین در نقد جزئیات نیز همان شیوه را دنبال و گاه به واسطه فقدان آگاهی لازم از موضوعات و حتی واژگان تخصصی در حوزه انرژی هسته‌ای به مسیر تخریب نیز نزدیک می‌شوند.
انتهای پیام
نظرات