خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) - یادداشت روز

محمد حسنوند، دانشجوی دکتری حقوق

ظاهراً برای بی‌دفاع بودن حیات‌وحش در ایران به این زودی‌ها پایانی متصور نیست، حیوانات زبان‌بسته اگر از تیر تفنگ شکارچیان هم در امان بمانند لاجرم در جاده‌های بی‌حفاظ و حصار جنگلی سرنوشتی جز کشته شدن زیر چرخ خودروهای عبوری ندارند. منظره‌ای که حالا در جاده‌های جنگلی دیگر عادی و تکراری شده است.

سالانه تعداد زیادی از گونه‌های بعضاً نادر جانوری در حوادث رانندگی در جاده‌های عبوری از داخل و یا حاشیه جنگل‌ها تلف می‌شوند. حالا دیگر جاده‌ای مانند پارک ملی گلستان، قتلگاه حیوانات وحشی شده، حیواناتی که نسل بعضی از آن‌ها رو به انقراض است. سایر جاده‌های جنگلی کشور مانند ایلام هم وضعیت بهتری از این ندارند.

کشته شدن پلنگ در حال انقراض ایرانی در جاده‌های استان لرستان اتفاقی دیگر ازاین‌دست بود که چند وقت پیش اتفاق افتاد، پلنگ، روباه، خرس، گربه‌های وحشی و حتی سگ‌ها که بیشتر شب‌ها برای تأمین غذا حرکت می‌کنند، بی‌خبر از تجاوز انسان‌ها به محل زندگی‌شان در هنگام عبور از جاده در مواجهه با نور شدید خودروها، غافلگیر می‌شوند و می­‌ایستند و برخی در برخورد با خودروها، در جا تلف می‌شوند و برخی دیگر همچون پلنگ، جسم نیمه‌جان خود را به وسط جنگل می‌کشانند و پس از تحمل رنج فراوان تلف می‌شوند.

به روایت آمار سازمان حفاظت محیط‌زیست، در بین سال‌های ۸۶ تا ۹۳، ۲۷ درصد پلنگ‌های ایران در جاده‌ها تلف شده‌اند که ۸۳ درصد آن در جاده پارک ملی گلستان اتفاق افتاده است. تنها در ۹ ماهه امسال ۲۱۸ مورد تلف شدن حیوان در جاده پارک ثبت‌شده است که نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۵۲ درصد افزایش نشان می‌دهد.

لابد اگر از دید مسئولان به موضوع بنگریم اگر گناه را بر گردن رانندگان بی‌توجه نیندازیم، شاید تقصیر از خود همین حیوانات باشد که نه‌تنها حاشیه جاده را برای سکونت خود برگزیده‌اند بلکه توجهی هم به این‌همه تابلو و علائم رانندگی نداشته‌اند.

طنز تلخی است که محیط‌زیست و حیات‌وحش در ایران در زمره فانتزی‌های برخی مسئولان قرار دارد و کمترین جایی در برنامه‌ریزی‌های راهبردی و توسعه پایدار ندارد، لابد از دید برخی بود و نبود چند موجود چهارپا اهمیت آن‌چنانی برای جامعه و آینده نخواهد داشت و همین طرز نگاه است که سبب شده متأسفانه در زمان احداث جاده‌های جنگلی به تبعات زیست‌محیطی آن توجه چندانی نشود.

درحالی‌که شاید با کارشناسی دقیق‌تر بتوان مسیری بهتر را برای جاده پیش‌بینی کرد، برای جاده‌های موجود هم اقداماتی همچون نصب گارد ریل، فنس کشی، نصب تابلوهای هشداردهنده بیشتر و افزایش آگاهی رانندگان در خصوص کاهش سرعت و آشنایی با نقاط حادثه‌خیز انجام شود تا در مقطع کنونی از تلفات بیشتر حیوانات این جنگل جلوگیری شود. اقداماتی که گرچه نیازمند صرف هزینه نسبتاً زیادی است، اما اگر درک ما نسبت به محیط‌زیست تغییر یابد و اهمیت آن را در توسعه پایدار و سرمایه‌گذاری برای آینده باور کنیم، مقرون‌به‌صرفه باشد.

‌انتهای پیام