نشریه نشنال اینترست در گزارشی نوشت: آمریکا اهرم فشار خود بر ایران از طریق اعمال تحریم علیه این کشور را بیش از اندازه جدی می‌گیرد، در حالی که این تحریم‌ها در حال شکست خوردن است.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، نشریه نشنال اینترست در ادامه گزارش خود نوشت: دومین ضرب‌الأجل میان ایران و گروه 1+5 در حالی بدون حصول یک توافق جامع سپری شد که لفاظی‌های جنگ‌طلبان آمریکا موجب افزایش بدبینی نسبت به موفقیت این مذاکرات در ضرب‌الأجل جدید ژوئن 2015 شده است. هم‌چنین درخواست برای تقویت تحریم‌ها علیه ایران نشان‌دهنده حمایت ضعیف کنگره از این مذاکرات و این مساله است که محرومیت اقتصادی موجب اجبار برای امتیازدهی نمی‌شود.
هرگونه تحریم جدید به‌ویژه آن‌هایی که تحت قانون جلوگیری از ایران هسته‌ای مطرح شده‌اند موجب تهدید مذاکرات و خارج شدن آن از مسیر درستش می‌شود.
قصه‌ای که در واشنگتن روز به روز برای وزارت امور خارجه پررنگ‌تر می‌شود این است که تمدید برنامه اقدام مشترک باعث تضعیف فشار آمریکا در مذاکرات و ایجاد فرصتی برای ایران به منظور بهبود وضعیت اقتصادی‌اش می‌شود چون این قصد بر این مبنا استوار است که دلیل ایران برای مذاکره تحریم‌هاست. اگرچه می‌توان گفت تحریم‌ها علیه نظام بانکداری و بازار نفت ایران به‌علاوه کاهش قیمت جهانی نفت و سوء مدیریت اقتصادی فشارهایی را بر این کشور وارد کرده است، اما آمارهای صندوق جهانی پول نشان می‌دهد اقتصاد ایران به دلیل صادرات غیرنفتی، حفظ ذخایر مالی و افزایش تولید داخلی رشد 2 درصدی داشته است. تمام این اتفاقات پیش از تعلیق شدن تحریم‌ها و در واقع پیش از این رخ داده که ایران بتواند منفعتی از برنامه اقدام مشترک به‌دست آورد.
هم‌چنین اگرچه تجار ایرانی می‌گویند که تحریم‌ها محدودیت‌هایی را برایشان به وجود آورده است، آن‌ها با تجارت جهانی در ارتباط هستند. می‌توان گفت گریز از تحریم‌ها، همانند آب، راه خود را برای کم‌ترین مقاومت می‌یابد.
به نوشته نشنال اینترست، تقویت تحریم‌ها تنها موجب تمرکز بیش‌تر قدرت اقتصادی میان نخبگان ایرانی و تضعیف اهرم فشار آمریکا برای مذاکرات با هدف دستیابی به یک توافق موفقیت‌آمیز می‌شود.
ایران به احتمال زیاد خواهان لغو فوری سخت‌ترین این تحریم‌ها خواهد شد که در سال 2012 به مرحله اجرا درآمدند و بخش‌های انرژی، کشتیرانی و بیمه را هدف قرار دادند. اما احتمال این‌که باراک اوباما، رییس‌جمهور آمریکا بدون اطمینان از پایبندی ایران به تعهداتش بخواهد این تحریم‌ها را از میان بردارد بسیار کم است. ولی هم‌چنین ممکن است خواهان باقی ماندن تحریم‌های دیگری شود که به بهانه مسائل بشردوستانه و حقوق بشر وضع شده‌اند که به طور قطع به تندروهای ایرانی اجازه می‌دهد بر این مسأله که تحریم‌ها ارتباطی با برنامه هسته‌ای ندارند تأکید کنند و حتی بگویند که شاید مذاکرات موفقیت‌آمیز نیست.
این نشریه در پایان به چندین دهه فشار و محدودیت علیه ایران اشاره کرد و نوشت: بیش از 30 سال تحریم‌های اقتصادی و محدودیت‌های بازرگانی موجب نشد تا ایران در برنامه هسته‌ای‌اش امتیاز بدهد و علیرغم این انزوای اقتصادی، این کشور هنوز اعلام انعطاف‌پذیری می‌کند.
بنابراین پذیرفتن تقویت تحریم‌ها تنها موجب آسیب به مشروعیت مذاکرات هسته‌ای، جسورتر شدن تندروها در ایران و انزوای موسسات مالی جهانی می‌شود.
انتهای پیام
نظرات