فضانوردان ناسا با دویدن بر روی تردمیل در شرایط بی‌وزنی، میزان سرعت دویدن بر سطح ماه را اندازه‌گیری کردند.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، از نظر طراحی، لباس فضانوردان مأموریت آپولو 11 چندان مناسب نبود و «نیل آرمسترانگ» و «باز آلدرین» به سختی بر سطح قمر زمین راه می‌رفتند؛ حالت شناور بودن در زمان حرکت؛ تنها ناشی از گرانش کم ماه نبوده و نقش لباس‌ها در بروز این مسئله را نباید نادیده گرفت.

باوجود آگاهی از محدودیت‌های لباس مسافران ماه، طی چهار دهه اخیر هیچ مطالعه‌ای در خصوص سرعت فضانوردان در هنگام حرکت بر سطح ماه انجام نشده است.

به تازگی گروهی از محققان ناسا با انجام یک مطالعه‌، میزان سرعت حرکت در گرانش ضعیف ماه را محاسبه کردند.

این مطالعه با حضور هشت داوطلب از جمله سه فضانورد واقعی انجام شد؛ شرکت‌کنندگان سوار بر هواپیمای DC-9 ناسا – هواپیمایی با قابلیت کاهش جاذبه داخلی – بمدت 20 ثانیه در شرایط گرانشی مشابه ماه بر روی تردمیل حرکت کردند.

«جان دی ویت» از محققان مرکز پرواز فضایی جانسون ناسا تأکید کرد: محاسبات نظری نشان می‌دهد که سرعت حرکت در شرایط گرانش ماه باید بطور متوسط 2.89 کیلومتر در ساعت باشد که این سرعت بر روی زمین 7.24 کیلومتر در ساعت است؛ اما نتایج بدست آمده در هواپیمای DC-9 متفاوت از محاسبات نظری بود.

بر این اساس، متوسط سرعت شرکت‌کنندگان در شرایط شبیه‌سازی شده گرانش ماه 5.03 کیلومتر در ساعت بود که بسیار نزدیک به سرعت آنها بر روی زمین است.

حرکات دست و پای دوندگان در هنگام حرکت بر روی تردمیل احتمالا عامل تفاوت بین محاسبات نظری و آزمایش در هواپیمای DC-9 است.

نتایج این مطالعه در مجله Experimental Biology منتشر شد.

انتهای پیام