رییس اتحادیه تعاونی‌های پسته کرمان گفت: در گذشته آنقدر باغ‌های پسته بی‌رویه توسعه پیدا کرد و چاه‌های بسیاری حفر شد که دیگر آبی برای ادامه تولید این محصول نمانده است و اقلیم مناسبی نداریم.

جلیل مظهری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) اظهار کرد: زمانی پسته آنقدر اقتصادی بود که به گفته برخی مسئولان، مردم همه وسایل زندگی خود را برای احداث باغ و توسعه آن می‌فروختند اما آن زمان هیچ‌کس به مردم هشدار نداد که توسعه بی‌رویه و بدون برنامه باغ‌های پسته در کشور می‌تواند آینده بدی را برای این محصول مهم رقم بزند.

وی افزود: در گذشته‌های دور برای تامین آب باغات پسته در مناطقی مانند کرمان، قنات حفر می‌شد و از طریق آب قنات و با صرفه‌جویی، آبیاری صورت می‌گرفت اما از سال 1330 که انگلیسی‌ها حفر چاه عمیق و نیمه عمیق را آغاز کردند تاکنون هزاران چاه مجاز و غیر مجاز حفر شده و همه ذخایر منابع آب زیرزمینی مصرف شده است و حالا دیگر آبی برای ادامه تولید پسته و دیگر محصولات کشاورزی وجود ندارد.

به گفته رییس اتحادیه تعاونی‌های پسته کرمان در حال حاضر وضعیت به جایی رسیده که اقلیم مورد نیاز پسته نیز وجود ندارد چراکه پسته در زمان‌های خاص به گرما و سرمای خاصی نیاز دارد اما به عنوان مثال زمانی که باغات پسته به شکوفه‌دهی و گرده‌افشانی می‌رسد و نباید باران بیاید بارش باران باعث ریزش گرده‌های نر می‌شود و همین امر سبب می‌شود درختان بارور نشوند و محصول پسته پوک از آب درآید که این نشان می‌دهد تعادل اقلیم به هم ریخته است.

مظهری گفت: کم آبی و بی‌آبی هم یکی دیگر از مشکلات شده پسته است چرا که در گذشته بی‌رویه از منابع آبی استفاده شد و هزاران چاه بی‌پروانه ذخایر منابع آبی منطقه و کشور را مصرف کرده‌اند.

وی افزود: در گذشته هنگامی که با حفر چاه لوله‌ای به طول 200 متر به اعماق زمین می‌فرستادند سالانه قسمتی از این لوله آب بالا می‌آمد که در آن زمان کشاورزان به اصطلاح می‌گفتند لوله سبز شده است اما کسی فکر نمی‌کرد که این حفر چاه و برداشت بی‌رویه آب از اعماق زمین باعث نشست زمین شده است.

رییس اتحادیه تعاونی‌های پسته کرمان تاکید کرد: میانگیم برداشت پسته در هر هکتار حدود 600 کیلوگرم است در حالی که میانگین برداشت این محصول در دنیا سه تن در هر هکتار است.

مظهری درباره طرح جامع مدیریت باغ‌های پسته اظهار کرد: وزارت جهاد کشاورزی در سال‌های گذشته همچنین طرح‌هایی را مطرح کرده بود و همواره باغ‌ها را سرشماری می‌کردند اما به نظر می‌رسد این برنامه‌ها با این شیوه‌های اجرایی دیگر چاره‌ساز نیست چرا که جای این سوال مطرح می‌شود که چگونه می‌خواهند دریاچه ارومیه را نجات دهند و نهال پسته را در اطراف این دریاچه و مناطق حومه آن کشت کنند؟

انتهای پیام