هورمون عشق می‌تواند به افراد مبتلا به اوتیسم (در خود ماندگی) در ایجاد تعامل بهتر در موقعیت‌های اجتماعی کمک کند.

به گزارش سرویس پژوهشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، یکی از ویژگی‌های کلیدی اوتیسم عدم‌توانایی در برخورد مناسب با موقعیت‌های اجتماعی و عدم‌علاقه ظاهری و اهمیت‌دادن بیمار به دیگران است.

اوکسیتوکسین که اغلب به عنوان «هورمون اعتماد یا آغوش» شناخته شده، توسط زنان در طول دوران بارداری، تولد و هنگام تولید شیر برای شیردهی ترشح می‌شود.

این هورمون پیش‌تر با درمان‌ افراد مبتلا به اختلالات اجتماعی و مزاجی مرتبط بود و در پژوهش جدید، محققان ژاپنی دریافتند حتی یک دوز از آن فعالیت ناحیه‌ای از مغز را شکوفا می‌کند که عواطف و همدردی را پردازش می‌کند.

تاکنون این درمان در کمک به افراد مبتلا به «اوتیسم با عملکرد بالا» موثر بوده و آن‌ها دارای مهارت‌های برقراری ارتباط بهتر در مقایسه با دیگر افراد مبتلا به این عارضه شدند. با این حال مطالعه محققان دانشگاه توکیو نشان می‌دهد اوکسیتوکسین می‌تواند به افراد مبتلا به اوتیسم با عملکرد پایین نیز کمک می‌کند.

تیم علمی نتیجه تحقیق خود را پس از بررسی 40 مرد مبتلا به اوتیسم با عملکرد پایین اعلام کرد که به آن‌ها از طریق افشانه بینی اوکسیتوکسین داده شده بود.

اسکن‌های گرفته‌شده در 90 دقیقه پس از مصرف هورمون عشق نشان دادند سطح فعالیت ناحیه مسئول پردازش عاطفه در مغز افزایش یافت. سپس به بیماران فیلمی نشان داده شد که باید از روی کلام و همچنین سرنخ‌های غیرکلامی تعیین می‌کردند شخصیت اصلی خوب یا بد است. اوکسیتوکسین به این مردان کمک کرد شخصیت فرد را به صورت دقیق‌تری تفسیر کنند.

جزئیات این مطالعه در مجله Molecular Psychiatry منتشر شد.

انتهای پیام