روزنامه اعتماد نوشت: سازمان هواشناسی به مجلس اعلام کرد که به دلیل پارازیت‌ها نتوانسته طوفان تهران را پیش‌بینی کند.

به گزارش ایسنا، در ادامه گزارش اعتماد آمده است:

سکینه عمرانی، عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی در این باره گفت: با قرائت این گزارش کمیسیون به این نتیجه رسید که در قسمتی از این پرونده که مربوط به پیش‌بینی طوفان است، سازمان هواشناسی با توجه به نویزهای موجود در هوا و اختلال در دستگاه‌های آن چندان مقصر نیست، اما درمورد تاخیر در اطلاع‌رسانی این سازمان مقصر بوده و باید پاسخگو باشد.

وی افزود: در نهایت مقرر شد تا به سازمان «تنظیم مقررات رادیویی» برای رفع نویزهای مربوطه تذکر داده شود و حمایت‌های لازم برای تجهیز امکانات ضروری برای اطلاع‌رسانی دراختیار سازمان هواشناسی قرار گیرد.

عمرانی با اشاره به اینکه در این گزارش برخلاف گزارش‌های قبلی سازمان هواشناسی، حرفی از کهنگی و فرسودگی تجهیزات این سازمان به میان نیامده است، در پاسخ به اینکه چه نهاد یا مرکزی عامل «نویز» را باعث اختلال در دستگاه‌های هواشناسی دانسته است نیز گفت: این نظر، از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس تایید شده است.

وی با تاکید بر اینکه، البته گزارش نهایی تهیه شده کمیسیون تا حدودی با دیده اغماض و چشم‌پوشی تلطیف شده و بیشتر جنبه حمایتی داشته است، گفت: نمی‌خواستیم گزارش به‌گونه‌ای باشد که این تصور پیش‌ آید که می‌خواهیم در مقابل نهادهای دولتی موضع‌گیری کنیم!

وی در عین حال تصریح کرد: اما مسلما چنانچه این‌گونه اهمال‌ها دوباره تکرار شود، این کمیسیون بدون هیچ گونه اغماضی و با قدرت تمام با متخلفین برخورد خواهد کرد. نماینده مردم سمیرم، همچنین در مورد ادامه روند پیگیری این پرونده از سوی این کمیسیون گفت: طبق ماده 31 و 36 و همین طور آیین‌نامه داخلی مجلس، بخشی از گزارش که مربوط به حمایت از سازمان هواشناسی برای تجهیز آن است، برای تخصیص بودجه به کمیسیون مربوطه ارجاع خواهد شد و بخشی از آن‌که به معرفی و پیگرد مقصران این حادثه برمی‌گردد برای مراجع قضایی برای پیگیری ارسال خواهد شد.

عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی درپایان برپیگیری این پرونده از سوی این کمیسیون تا حصول نتیجه کامل خبرداد.

چه کشکی؟ چه نویزی؟!

اما این بحث به قدری کارشناسی و تخصصی است که بدون گفت‌وگو با کارشناسان ذیربط و مطلع نمی‌توان درمورد آن اظهارنظر کرد.

علی سپهری راد، معاون سازمان تنظیم مقررات رادیویی وزارت مخابرات ایران درگفت‌وگو با «اعتماد» با رد نظریه مطرح شده مبنی بر مزاحمت نویزهای موجود در هوا گفت: اول از همه باید تعریفی از نویز داشته باشیم. نویزها همان امواج «الکترومغناطیسی» هستند که برای یک بخش یا گروهی از کابران مفیدند و برای بخش دیگر از آنها ممکن است مشکل و تداخل ایجاد کنند.

وی با عنوان این مساله که تمامی فرکانس‌های مورد استفاده در ایران، کاملا مطابق با استانداردهای جهانی و بر اساس قوانین بین‌المللی موجود درجهان است ادامه داد: این فرکانس‌ها به گونه‌ای تعیین شده که با هیچ یک از سیستم‌های الکترونیکی تداخل نداشته باشد.

وی امواج مورد استفاده درایران را 900 و 1800 هرتز اعلام کرده، تاکید کرد: اگر تداخلی وجود داشت باید تمام سیستم‌های بانکی، ارتش، سیستم‌های امنیتی و... نیز با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو می‌شدند درحالی که تاکنون گزارشی دراین خصوص نداشته‌ایم.

سپهری راد دربخشی دیگر از سخنان خود با ذکر اینکه این مساله باید کارشناسی و ریشه‌یابی شود گفت: باید اول دید که آیا واقعا نویزی وجود دارد یا خیر؟ و اگر وجود دارد چه عاملی باعث بروز نویز در سیستم‌های آنها شده است؟ چه بسا اصلا خود سیستم‌های آنها نویز ایجاد می‌کنند و با یکدیگر تداخل دارند.

وی البته درعین حال براین نکته نیز اذعان کردکه البته متاسفانه برخی امواجی از سوی برخی از «سازمان»‌های خاص مورد استفاده قرار می گیرد که می‌تواند برای سایر دستگاه‌ها نویز ایجاد کند که ما نیز بارها نسبت به استفاده از این امواج اعتراض کرده‌ایم ولی... معاون سازمان تنظیم مقررات رادیویی وزارت مخابرات ایران در پایان با اعلام اینکه، البته این امواج مزاحم نیز به قدری نیست که ایجاد مشکل کند! طرح چنین استدلال‌هایی را کاملا غیرکارشناسی خوانده ولی در کنار آن افزود: این سازمان برای بررسی کارشناسی مساله و همکاری با سازمان هواشناسی آماده است.

به هر تقدیر به نظر می‌رسد این گزارش نیز با وجود تمام ابهامات موجود در بحث‌های کارشناسی آن، عملا به نقطه پایان خود رسیده است. آن هم بدون هیچ‌گونه نتیجه و دستاورد خاصی. گزارشی «تلطیف» شده و حتی شاید غیرکارشناسی. گزارشی که نه تنها دردی از جامعه و داغ دیدگان آن را حل نمی‌کند و راهکاری برای جلوگیری از تکرار حوادثی این‌چنینی را ارائه نمی‌دهد، ولی به نظر می‌رسد؛ می‌تواند پایان خوشی باشد برای بسیاری از مدیران دست‌اندرکار و کم شدن بار فشارهای افکار عمومی بردوش آنها!

انتهای پیام