انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در بیانیه ای اعلام کرد که از همه نهاد های مسئول ، خصوصا اعضای شوایعالی انقلاب فرهنگی انتظار می رود که از وزارت علوم که حمایت قاطبه دانشگاهیان را به همراه دارد در برابر فشارها و مانع تراشی‌هایی که استقلال آن را خدشه دار می کند، حمایت کنند.

به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، متن این بیانیه به شرح زیر است: دانشگاه همواره پیشتاز عرصه علمی کشور و مامن عقلانیت و معنویت و خانه اول و همیشگی نو اندیشان دینی و روشنگران تحول خواه بوده و هست. از این رو همواره در معرض تعرض سیاستمدارانی بوده که پیشرفت و تحول را مانع کسب منافع کهنه خود دانسته‌اند. در باب آنچه که در این هشت سال بر دانشگاه و دانشگاهیان گذشت سخن بسیار است و رنج ها ناگفتنی، اما امروز رنج بزرگتر آن است که کوچکترین حرکاتی برای اصلاح رویه های غلط گذشته، با سدهایی سنگین از تحجر و واپسگرایی روبرو می شود. فشارها، تهدیدها و تذکرهای هر روزه در مورد کوچکترین تصمیمات وزیر علوم، تنها نشانه هایی هستند از این عداوت دیرین.

آنان که سال‌ها به نام عدالت گریبان از خویش دریدند و امان از خلق بریدند، گویی تمام مدت نعل وارونه می زدند.

اینان چرا امروز از بررسی قانونی سه هزار بورسیه اینگونه پریشان و بیمناک شده اند؟ بررسی دوباره این موضوع روشن خواهد کرد که از میان بورسیه شدگان چه کسانی واجد صلاحیت های علمی بوده اند و در چه مواردی خدای ناخواسته رابطه های سیاسی عامل اختصاص بورسیه ها بوده است. اگر بورسیه های پیشین بر مبنای صلاحیت‌های علمی بوده – که ان شاالله بوده - چه باک است که وضعیت تحصیلی آنان به محک قانون آزموده شود؟

کسانی که امروز از تغییرات در سطح مدیریت دانشگاهها می نالند بهتر است به این سوال پاسخ دهند که چرا در دوران تصدی 8 ساله خود بر امور کشور، دانشگاه‌ها را به دست مدیرانی غیر متخصص و سیاست زده سپردند؟ کسانی که فعالیت علمی و آکادمیک را در حد یک جشنواره مقاله نویسی فروکاستند و نیز انسداد و اختناق را از گروهها و نهادهای سیاسی-نظامی-امنیتی متبوع خود برای دانشگاه به ارمغان آورند؟

پیگیری درست و منطقی روند تغییرات در دانشگاه‌ها با نگاه به دغدغه های دانشگاهیانی که به فرج و گشایش امیدوار گشته اند، و فارغ از قیل و قال سیاسیونی که منافع خود را در خطر دیده اند، خرد پذیر و ناگزیر است.

جایگزینی این مدیران وابسته با افرادی این بار وابسته به گروه و جناح دیگر، تکرار همان اشتباهات پیشین خواهد بود. عملکرد وزیر علوم تا به اینجا و کارنامه وی در مدیریت دانشگاه تهران، دانشجویان و اساتید را به تغییراتی هدفمند در جهت استقلال دانشگاه امیدوار می کند.

از همه نهاد های مسئول در این حوزه، خصوصا اعضای محترم شوایعالی انقلاب فرهنگی نیز انتظار می رود که از وزارت علوم که حمایت قاطبه دانشگاهیان را بهمراه دارد در برابر فشارها و مانع تراشی هایی که استقلال آن را خدشه دار می کند حمایت کنند.

بی تردید دل سپردن به جنجال سازی‌های سیاسیون و مانع تراشی در برابر تصمیمات وزارت علوم که برآیند نظر اساتید برجسته دانشگاه است، جز آنکه رکود را بر فضای دانشگاه بازگرداند و امیدها و انگیزه ها را فرو نشاند ثمر دیگری نخواهد داشت.

آنچه باید مسولان و نمایندگان محترم مردم به آن توجه کنند پرهیز از رفتار و عملکردی است که دانشگاه و وزارت‌علوم را بعنوان بازیچه دست جریانات سیاسی نشان می‌دهد، جریاناتی که تا می‌توانستند در گذشته با انتصاب‌ها و تصمیمات گروه‌گرایانه خود در کار این نهاد آکادمیک دخالت می‌کردند و امروز نیز با اهرم‌تهدید به برکناری و استیضاح می‌خواهند منافعشان در این امور را تامین کنند. در این شرایط باید توجه داشت در صورتی که این حرکات به نتیجه رسد و منافع گروهی خاص بر منافع ملی که همان استقلال دانشگاه است ارجحیت یابد و به استقلال دانشگاه لطمه‌ای وارد شود، بی شک دانشگاه به مکانی برای نزاع‌های سیاسی تبدیل خواهد شد.

تجربه نشان می‌دهد که دانشجویان در برابر این رخدادها به فراخور شرایط زمان عکس‌العمل نشان خواهند داد. شاید راه پیشگیری از این التهابات واگذاری کار دانشگاه و آموزش عالی به‌دست وزارت علوم و اساتید و دانشجویان و جلوگیری از ورود نظرات و تصمیمات سیاسی به این حوزه باشد تا بهترین شرایط را برای کشور رقم زنند و در آینده شاهد فضای نامطلوب، ملتهب و سیاست زده در دانشگاه نباشیم.

انتهای پیام