"ماجد الماجد" شهروند سعودی و رهبر گروه "عبدالله عزام" نزدیک به القاعده به تازگی در کمتر از چند روز پس از بازداشت در لبنان به دست ارتش این کشور، در بازداشت درگذشت.

به گزارش ایسنا، عصر ایران در ادامه نوشت: گروه "عبدالله عزام" در آبان ماه گذشته مسؤولیت دو انفجار انتحاری علیه سفارت ایران در بیروت را برعهده گرفت. در این دو انفجار انتحاری، شماری زیادی کشته و زخمی شدند. تعدادی از شهروندان ایرانی از جمله رایزن فرهنگی ایران هم در میان کشته‌شدگان این حادثه بودند.

براساس اطلاعاتی که رسانه‌های لبنانی به نقل از منابع امنیتی منتشر کرده‌اند الماجد ارتباط نزدیکی با شبکه القاعده در منطقه خلیج فارس و تندروهای اسلام‌گرای زیرمجموعه القاعده در سوریه برقرار کرده بود. الماجد در ماه‌های اخیر در دیدار با رهبر "جبهه النصره" گروه مسلح نزدیک به القاعده در سوریه، درباره همکاری میان دو طرف توافق شده بود.

الماجد همچنین سابقه فعالیت در پاکستان، عراق و سوریه را نیز در کارنامه خود داشت. علاوه بر این یکی از کانال‌های جذب و انتقال کمک‌های مادی از کشورهای جنوب خلیج فارس برای القاعده و تشکیلات و شاخه‌های زیرمجموعه‌اش بود.

همچنین منابع امنیتی بارها از ارتباط نزدیک عربستان سعودی با گروه های تندروی اسلامی و نزدیک به القاعده در سوریه خبر داده اند. عربستان سعودی همزمان با مخالفت و جنگ با القاعده در درون مرزهای خود، اما سعی می‌کند از این مجموعه به عنوان وسیله و ابزاری برای حفاظت از منافع ملی‌اش در خارج از مرزهایش و اعمال اراده‌اش استفاده کند.

چنین فردی در صورتی که به دست بازجویان ایرانی سپرده می‌شد راز ارتباط ریاض و تندروهای اسلامی در منطقه را جزء به جزء نشان می‌داد. تحویل دادن الماجد به یکی از کشورهای ایران یا عربستان سعودی، می‌توانست دیگری را خشمگین سازد.

بلافاصله پس از انتشار خبر بازداشت الماجد، ایران خواهان مشارکت در بازجویی از وی شد. در مقابل عربستان سعودی نیز ضمن درخواست تحویل گرفتن الماجد از لبنان، با مشارکت ایران در بازجویی از وی مخالفت صریح کرد.

دولت لبنان نیز در مقابل از اعلام موافقت یا مخالفت با این درخواست‌ها خودداری و موضعی مبهم را اتخاذ کرد اما با گذشت کمتر از چند روز، خبر درگذشت الماجد منتشر شد. این در حالی است که الماجد در حادثه زد و خورد مسلحانه‌ای دستگیر نشد و وضعیت جسمی او نیز به گونه‌ای نبود که به هنگام دستگیری، به بیمارستان منتقل شود.

مرگ دور از انتظار الماجد، با گمانه‌های بسیاری روبه رو شد و بسیاری از تحلیل‌گران و افراد پیگیر روند تحولات منطقه، چنین اتفاقی را مشکوک و آن را نتیجه اقدام عمدی برای مرگ او می‌دانند.

اما چرا باید به این مرگ، مشکوک بود؟

لبنان محل نقش‌آفرینی گروه‌ها و قدرت‌های داخلی است که بیش از آنکه ایفاگر نقش ملی باشند به دنبال پیگیری منافع یکی از قدرت‌های منطقه‌ای (سوریه، عربستان سعودی، ایران، ترکیه) یا جهانی (روسیه، آمریکا، فرانسه) هستند چرا که منافع خود را از راستا و تحقق منافع ملی قدرت بیرونی می‌دانند.

دولت‌های لبنان از هر جناح و گروهی که باشند همیشه سعی می‌کنند میان جهت‌گیری‌ها و رویکردهای قدرت‌های مختلف منطقه و جهان، نوعی موازنه برقرار و از طریق این موازنه، منافع ملی خود را حفظ کنند. لبنان پس از جنگ داخلی شدید و زیان بار لبنان، سایر قدرت‌های داخلی این کشور ادامه حیات لبنان را براساس اصل مورد توافق "لا غالب و لامغلوب" (نه پیروز و نه شکست خورده) پیگیری می‌کنند. براساس این قاعده، بازی باید برای همه بخش‌های سیاسی، مذهبی و دینی لبنان، بازی برد – برد باشد و هیچ بخشی از این جامعه، حذف نمی‌شود.

هر یک از بخش‌های سیاسی، مذهبی و دینی لبنان خود را مورد حمایت یکی از قدرت‌های منطقه‌ای یا جهانی می‌داند و منافع خود را در تحقق منفع آن قدرت پیگیری می‌کند.

از سوی دیگر، دولت لبنان قادر به ایستادگی و مقاومت درباره خواسته‌های یکی از دو قدرت اصلی منطقه یعنی عربستان سعودی و ایران نبود. یعنی در شرایط این موضوع، دولت لبنان توانایی ندارد در مقابل درخواست‌های مهم ایران و عربستان موافقت یا مخالفت کند.

ایران و عربستان سعودی، هر دو خواهان دسترسی و بازجویی به ماجد الماجد بودند. دولت عربستان سعودی علاوه بر این، خواهان تحویل گرفتن این متهم بودند. دولت لبنان نیز نمی‌توانست در برابر این درخواست واکنش مثبت یا منفی داشته باشد.

در صورتی که لبنان با خواسته‌های ایران یا عربستان سعودی موافقت یا مخالفت می‌کرد این کشور بحران‌زده، وارد سطح پیشرفته‌تری از بی‌ثباتی و بحران می‌شد چرا که در معرض مجازات‌ها و تنبیه‌های مستقیم و غیرمستقیم قرار می‌گرفت.

اما با مرگ ماجد الماجد، صورت مسئله برای دولت لبنان حذف شده است و در این صورت بیروت از زیر فشار شدید و همزمان عربستان سعودی و ایران خارج می‌شود.

انتهای پیام