دغدغه خوابگاه، سرویس ایاب و ذهاب، تغذیه، کمک هزینه برای گذراندن طرح و طولانی شدن سنوات تحصیل تنها بخشی از دغدغه‌هایی است که ذهن یک دانشجوی پزشکی مقطع دکترای تخصصی (Phd) را می‌تواند آنچنان به خود مشغول کند که وی از رسیدن به اهدافی که خود و جامعه برای یک پزشک موفق در نظر گرفته، باز بماند.

خبرنگار "دانشگاهی" خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به مناسبت 16 آذر و همچنین "هفته دانشجو" در نشستی صمیمی با تعدادی از دانشجویان مقطع PHD دانشگاه علوم پزشکی تهران در یکی از کلاس‌های این دانشگاه برگزار شد، به بررسی گوشه‌ای از مشکلات این دانشجویان برای ادامه تحصیل در بزرگترین دانشگاه علوم پزشکی کشور پرداخت.

نخستین مسئله این دانشجویان که در سال 89 و همزمان با ادغام دو دانشگاه علوم پزشکی تهران و ایران وارد مقطع PHD در رشته‌های مختلف دانشگاه علوم پزشکی تهران شدند، مشکل "نبود خوابگاه دولتی" برای این دانشجویان بود و اولین خوابگاهی که این دانشجویان در آن مستقر شدند خوابگاه به اصطلاح "خودگردانی" بود که به گفته آنان برای هر 18 دانشجو یک اتاق صد متری اختصاص داده شده بود که طبیعتا در چنین فضایی با این تراکم جمعیت حتی جای کافی برای صرف غذا نیز وجود نداشت.

علاوه بر مشکل کمبود فضا، نبود سرویس ایاب و ذهاب برای این دانشجویان و همچنین عدم ارائه غذا در خوابگاه‌های خود گردان از مشکلات دیگری بود که در کنار پرداخت اجاره بهای این فضای محدود ذهن دانشجویان مقطع دکترای تخصصی را به خود مشغول ‌کرده بود.

گازگرفتگی چند تن از دانشجویان در خوابگاه‌های خودگردان نیز موضوع دیگری بود که در ماه‌های نخست اقامت آنان رخ داد که به گفته یکی از این دانشجویان دکتری، خوشبختانه همگی آنها نجات پیدا کرده بودند. حادثه ای که عدم رعایت استانداردهای لازم را در این ساختمان محرز کرده بود.

از دیگر مشکلات این دانشجویان دکترای تخصصی خوابگاهی تغییر جای مداوم خوابگاههای خود گردان است که باعث سرگردانی این دانشجویان شده است.

یکی از دانشجویان مقطع دکترای تخصصی بیولوژی تولید مثل با بیان اینکه در سالهای اول تقریبا هر 5 یا 6 ماه محل اقامت دانشجویان در خوابگاههای خود گردان تغییر می‌کند ، می‌گوید: البته شرایط فعلی خوابگاه نسبت به گذشته بهتر شده است با این حال وضعیت خوابگاه قبلی به گونه ای بود که هر 150 متر به 32 دانشجوی دکترا تخصصی داده شده بود که اتاقهای این خوابگاه از نظر بهداشتی نیز مناسب نبود و حتی ساس داشت.

وی درباره وضعیت فعلی اقامت در خوابگاه خودگردان علاوه بر آنکه هزینه این اقامت در این خوابگاهها را به نسبت حقوق یک دانشجوی دکترای تخصصی و امکانات موجود در خوابگاه را بسیار زیاد و غیرمنطقی بیان می‌کند، می‌افزاید: در حال حاضر خوابگاه خودگردان به کتابخانه و سایت مجهز است اما با این حال امکانات موجود برای این تعداد دانشجو کافی نیست.

یکی دیگر از دانشجویان دکترای تخصصی دانشگاه علوم پزشکی تهران که به دلیل وضعیت نامناسب عطای خوابگاه‌های خودگردان را به لقایش بخشیده و خانه مستقلی را اجاره کرده، مشکلات زندگی خوابگاهی یک دانشجوی دکتری را که باید طرح و پروژه ارایه کند، اینگونه بیان می‌کند: سرعت اینترنت در خوابگاه خودگردان ما آنقدر پایین بود که گاه برای باز کردن تنها یک صفحه باید مدت طولانی را صرف می کردیم و این درحالیست که یک دانشجو PHD باید به طور مداوم به اینترنت دسترسی داشته باشد تا بتواند اطلاعات روز دنیای پزشکی را به دست آورد.

این دانشجو همچنین با اشاره به اینکه با وجود آنکه خدمات غذایی برای وی به عنوان یک دانشجوی شهرستانی از سوی دانشگاه در نظر گرفته شده است اما به دلیل عدم حضور در خوابگاه از این خدمات غذایی محروم شده است، معتقد است: من و بسیاری از دانشجویان غیرتهرانی مقطع دکترای تخصصی به دلیل مشکلات و شرایط نامناسب خوابگاه مجبور به اجاره خانه شخصی شدیم و نباید از کمک هزینه ای که به دانشجویان خوابگاه‌های خودگردان پرداخت می‌شود محروم شویم، زیرا ما نیز هزینه اجاره خانه را همچنان می‌پردازیم و همین کمک هزینه هرچند ناچیز نیز می تواند کمکی به کاهش مخارج دانشجویی باشد.

یکی دیگر از مشکلاتی که این دانشجویان به آن اشاره داشتند جمعیت زیاد دانشجو بود که دانشگاه تهران به ویژه در سال 89 پذیرفته بود و با امکانات موجود در دانشگاه تطابقی نداشت.

این دانشجویان علوم پزشکی یکی دیگر از دغدغه‌های مهم دوران تحصیل خود را " گذراندن طرح" و مشکلات مالی آن بیان می‌کنند و به گفته یکی از آنها، به دلیل عدم دریافت منبع مالی بسیاری از دانشجویان نمی‌توانند طرح خود را در زمان مناسب ارائه کنند و همین امر باعث طولانی شدن دوره تحصیلی و سنوات خوردن‌شان می‌شود. هرچند میزان پولی که به دانشجویان برای گذراندن طرح با تاخیر زیاد می‌پردازنند هم به هیچ وجه پاسخگوی نیازهای آنها و تامین امکانات مورد نیاز برای گذراندن طرح‌شان نیست.

این دانشجو ادامه می‌دهد: شرایط مالی دانشجویان برای گذراندن طرح در سالهای قبل بهتر بود زیرا میزان بودجه‌ای که به دانشجویان در سالهای پیش داده می‌شد با توجه به دلار 1200 تومانی برای خرید امکانات کافی بود اما در سال های اخیر و گران شدن دلار، بودجه مذکور کفاف خرید امکانات مورد نیاز را نمی‌دهد.

گپ و گفت خود را با یکی دیگر از این دانشجویان که در گرایش آناتومی دانشگاه علوم پزشکی تهران درس می خواند، ادامه می‌دهیم و طولانی شدن زمان ارائه منبع مالی جهت گذراندن طرح نکته‌ایست که این دانشجو بیان می‌کند و باعث می‌شود سنوات تحصیلی اکثر دانشجویان بیش از 4 سال ادامه پیدا کند و به ترم 9 برسد که در این صورت نیز حقوق دانشجویی این پزشکان قطع می‌شود که این امر نیز به نوبه خود مشکل بزرگی در امرار معاش آنها به وجود می‌آورد.

در ارایه خدمات دانشجویی باید حقوق دانشجویان به صورت پرنگ دیده شود، حقوق دانشجویان موضوعات مختلفی را شامل می‌شود از حق داشتن یک استاد مناسب و امکانات مناسب تحصیلی گرفته تا کیفیت غذای دانشجویان.

غذای دانشجویان از کباب کوبیده گرفته تا ژتون، یکی از نوستالوژی‌های مشترک زندگی دانشجویی است که همواره کیفیت آن مورد انتقاد و اعتراض دانشجویان است، این دانشجو هم بر این موضوع صحه می‌گذارد و می‌گوید: علاوه بر کاهش کیفیت و افزایش قیمت غذا، هزینه‌های جانبی دریافت غذا بیشتر شده است برای مثال گرفتن ژتون فراموشی برای دانشجویانی که اقدام به رزرو غذا کرده اند و با این حال کارت دانشجویی خود را به همراه ندارند در سالهای گذشته رایگان انجام می‌شد اما امسال دانشجویان برای دریافت این کد که هزینه‌ای نیز برای دانشگاه ندارد ، باید مبلغ 500 تومان را بپردازند.همچنین قیمت غذای روز فروش نیز افزایش پیدا کرده است.

به اعتقاد این دانشجو، حل این دست از مشکلات نیازمند دخالت و نظارت یک شورای صنفی متشکل از دانشجویان فعال و آگاه به مشکلات است، بارها مشاهده شده با دانشجویانی که به وضعیت غذا و سایر مشکلات اعتراض کردند برخورد نامناسبی می‌شود، بنابراین حل این مشکلات به یک اراده گروهی در قالب شورای صنفی نیازمند است.

این دانشجویان که امروز در مقطع دکترای تخصصی تحصیل می‌کنند، درحالی مشکلات چندساله دوره Phd را مرور می‌کنند که به گفته‌ آنها در دوره پزشکی عمومی کمتر با آن مواجه بودند.

انتهای پیام