محققان انگلیسی برای اولین بار در اروپا یک عمل جراحی پیوند زنده ماهیچه‌های همسترینگ را اجرا کرده‌اند که طی آن یک مادر تاندون خود را برای ترمیم زانوی آسیب دیده دخترش اهدا کرده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، موفقیت این عمل، راه را برای رویکردی جدید در درمان مشکل شایع آسیب‌دیدگی زانو هموار می‌کند.

ارین هووت 11 ساله به زانوی خود در یک جلسه اسکی در سال 2011 آسیب زد.

در ابتدا خانواده هووت تصور می‌کردند مشکل خاصی وجود نداشته باشد اما چند هفته بعد با باقی ماندن کبودی و درد و مراجعه به پزشک دریافتند که رباط متقاطع جلویی این کودک پاره شده که یکی از رایج‌ترین آسیب‌های زانو است.

این رباط بصورت مورب از جلوی ساق پا به پشت ران کشیده شده و به کنترل چرخش زانو کمک می‌کند. آسیب دیدن این رباط که سالانه برای یکی از هر 600 تن رخ می‌دهد، بشدت بر ثبات اندام تاثیر می‌گذارد.

رایجترین گزینه برای بازسازی رباط متقاطع جلویی، استفاده از ماهیچه‌های همسترینگ خود بیمار بوده که در آن از تاندونهای پشت ران برای ایجاد یک رباط جدید استفاده می‌شود. بلندترین رباط برای حفظ عملکرد همسترینگ دست نخورده باقی می‌ماند.

گزینه دیگر عمل آلوگرافت بوده که در آن رباطها از یک اهداکننده مرده به بیمار پیوند زده می‌شود. استفاده از بافت زنده والدین یا اعضای دیگر خانواده که اولین بار 20 سال پیش در استرالیا مورد آزمایش قرار گرفته بود، نشان دهنده عدم ردآن توسط سیستم ایمنی بدن بوده است.

هووت و مادرش در ماه آوریل در بیمارستان همپ‌شایر شمالی بستری شده و در دو اتاق عمل جداگانه تحت بیهوشی کامل، مورد جراحی قرار گرفتند.

یک برش دو سانتیمتری در زیر داخل زانوی کودک زده شده و همسترینگ مانند نواری از ماهی دودی از محل مهار آن در استخوان جدا شد.این فرآیند بین شش تا هشت دقیقه طول کشید.

این نوار سپس به چهار لایه تا شده و برای ایجاد یک رباط متقاطع جلویی جدید به هم وصل شدند. این رباط سپس بسته‌بندی شده و بلافاصله به اتاق عمل مجاور برای پیوند به هووت منتقل شد.

با استفاده از برشهای ریز سرپایی، رباط آسیب دیده هووت برداشته شد، سوراخهایی در استخوان ران نیز حفر شده و بافت پیوندی به درون حفره زانو کشیده شد. این بافت سپس با دکمه‌های ریز فلزی درون سوراخهای استخوان ثابت شد. کل این عمل نزدیک یک ساعت طول کشید.

ترمیم رباط متقاطع جلویی بندرت بر روی کودکان انجام شده چرا که خطر ناهنجاریهای رشد و تغییر شکل و هچنین افزایش چالشهای عمل جراحی به دلیل آناتومی کوچکتر بدن آنها وجود دارد. این شرایط بطور سنتی با گچ گرفتن پا و فیزیوتراپی درمان می‌شود.

اما با افزایش آسیبهای این رباط، پزشکان به دنیال درمانهای موثرتر هستند. به گفته محققان، به آموزش بهتر پزشکان عمومی و طب اورژانس نیز نیاز بوده چرا که اغلب در مراحل اولیه تشخیص بدرستی انجام نمی‌شود.

هووت 18 ماه پس از حادثه این عمل را انجام داد چرا که به مجوز ویژه برای اهدای بافت زنده نیاز بود اما نتایج این عمل رضایت‌بخش بوده است. اکنون پس از گذشته سه ماه از این عمل جراحی، پای این کودک تقریبا به حالت عادی خود برگشته است.

انتهای پیام