برای اولین بار دانشمندان دانشگاه کارولینای شمالی یک ترکیب طبیعی به مواد شیمیایی که معمولا برای ساخت کاشتهای کوچک چاپ سه بعدی مورد استفاده بوده، افزوده‌اند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دانشمندان با استفاده از ریبوفلاوین یا همان ویتامین B2 در ساختارهای چاپ سه بعدی مانند بافتهای مصنوعی یا کاشتهای پزشکی بر این باورند که می‌توانند دستگاه‌هایی با آسیب کمتر برای سلول‌ها تولید کنند.

در پزشکی، چاپ سه بعدی بطور فزآینده‌ای برای ساخت چارچوب‌هایی به منظور پرورش بافت‌های مصنوعی یا در کاشت‌هایی مانند گرافت‌های عروقی مورد استفاده است. اما شیوه‌های سنتی چاپ سه بعدی شامل پلیمرهایی است که می‌توانند برای سلول‌های زنده سمی باشند.

ریبوفلاوین در مواد غذایی همچون پنیر و سبزیجات برگدار وجود دارد.

محققان در این پژوهش از ریبوفلاوین به عنوان آغازگر نوری استفاده کردند که یک ماده شیمیایی مورد استفاده در چاپگر سه‌بعدی بوده و توسط نور فعال شده و به مواد شیمیایی دیگر تجزیه می‌شود که به جوهر چاپ سه بعدی اجازه ترکیب و جامد شدن می‌دهند.

محققان با استفاده از یک لیزر تیتانیوم-یاقوت کبود به عنوان منبع، توانستند چارچوبهای سه بعدی شبیه کندوی عسل تولید کرده و سپس آنها را با سلولهای شاهرگ گاو پر کنند.

چارچوبهای ساخته شده با ریبوفلاوین از سازگاری بیشتری با سلولهای زنده نسبت به چارچوبهای حاوی مواد شیمیایی سنتی برخوردار بودند. چارچوبهای ریبوفلاوین باعث آسیب کمتری به دی‌ان‌ای سلولی شده و تعداد سلول بیشتری زنده ماندند.

به گفته محققان، ریبوفلاوین یک آغازگر نوری با تاثیر کمتر از نمونه‌های سمی‌تر کنونی که در صنعت چاپ سه‌بعدی مورد استفاده‌اند، بوده اما تلاشها برای غلبه بر این محدودیت ادامه دارد.

این پژوهش در مجله Regenerative Medicine منتشر شده است.

انتهای پیام