در 10 سال آینده شاید چهره دانشگاه‌ها از بیرون خیلی متفاوت به نظر نرسد اما تجربه یادگیری که دانشجویان کسب می‌کنند ممکن است با آنچه که امروز در دانشگاه‌ها می‌آموزند کاملا متفاوت باشد.
به گزارش سرویس «دانشگاهی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در 10 سال آینده دانشگاه‌هایی را تصور کنید که نه کتاب، نه جزوه و نه تقویم آموزشی دارند اما همچنان هزینه‌بر هستند.
طی دهه آینده فن‌آوری برخی از ویژگی‌های اولیه و اساسی دانشگاه‌ها نظیر کتاب، جزوه و تقویم آموزشی را از میان برمی‌دارد و موجی از نوآوری و تغییرات را جایگزین آن می‌کند. دانشگاه‌های مجهز به فن‌آوری به سمت برگزاری کلاس‌های آنلاین و آموزش مجازی می‌روند و شرایط فوق به دانشجویان این امکان را می‌دهد تا با روش‌های خلاقانه خود درس بخوانند.
در این دانشگاه‌ها تمام مواد درسی در سراسر دانشگاه‌های کشور بهم متصل می‌شوند و در نتیجه دروس منحصر به یک استاد با جزوه‌های سنگین نخواهند شد.
متاسفانه شاید تمام این تغییرات منجر به ارزان‌تر شدن دانشگاه‌ها نشوند اما باعث می‌شوند راه صحیح ارزش گذاشتن به آموزش را بهتر درک کنیم.
از سوی دیگر دانشگاه‌ها به طور قراردادی از روی تعدد دانشجوی خروجی قضاوت می‌شوند نه از روی تعداد فارغ‌التحصیلان توانا، باسواد و ماهری که تربیت می‌کنند.
ایسنا در این گزارش به نقل از «وال استریت ژورنال» به چهار بخش دانشگاهی که در آینده احتمال وقوع تغییرات در آنها می‌رود و یک بخش نیز که احتمالا تغییری در آن مشاهده نمی‌شود اشاره می‌کند که به قرار زیر است:
- کلاس‌های درس
در آینده نزدیک، استادان درس‌های خود را با توجه به میزان پیشرفت هر دانشجو از طریق زیرساخت‌های دیجیتال ارائه می‌دهند. این بستر برای نخستین بار از سوی موسسه بین‌المللی دروس سراسری آنلاین و رایگان (MODCS) فراهم شد اما دانشگاه‌ها اکنون این بستر را جایگزین شیوه‌های سنتی برگزاری کلاس‌های خود کرده‌اند چرا که با این شیوه راحت‌تر می‌توانند محتوای درسی کلاس را به اشتراک گذاشته، میزبان بحث‌ها باشند و بر عملکرد دانشجویان نظارت دقیقی داشته باشند.
اگرچه یک استاد همچنان در کلاس تدریس می‌کند اما بیشتر فعالیت‌های آموزشی به شیوه آنلاین انجام می‌شوند. استاد و دانشجو تنها در مواقعی با یکدیگر ملاقات حضوری دارند که نیاز به بازبینی در مواد درسی، کار بر روی مسائل یا عمیق شدن در موضوعات مورد بحث باشد. این زیرساخت‌ها دائما در حال پیشرفت هستند. استادان به زودی قادرند ببینند کدام یک از دانشجویان برای حل یک مسئله تنها 15 دقیقه وقت می‌گذارند و کدام یک برای حل آن بیش از یک ساعت وقت تلف می‌کنند. این مسئله به استادان کمک می‌کند تا بفهمند کدام دانشجو نیاز به کمک بیشتری دارد.
- تقویم آموزشی
از آنجا که کلاس‌های بیشتری به صورت نیمه مجازی یا کاملا مجازی برگزار خواهند شد، لذا نیاز به یک تاریخ معین شروع و پایان ترم رنگ می‌بازد. همچنین ارائه تمام محتوای درسی کلاس‌ها به صورت آنلاین به این معناست که برخی از دانشجویان می‌توانند خیلی به سادگی در طول یک ترم چند کلاس را طی چند هفته پشت سر بگذارند و دوباره کلاس‌های جدیدی را شروع کنند. در این صورت برخی از دانشجویان می‌توانند تحصیلات کارشناسی خود را تنها طی دو سال به اتمام برسانند و دانشجویانی که همچنان به دنبال تحصیل در چهار سال هستند می‌توانند سه مدرک اخذ کنند.
این شرایط برای آموزشگاه‌ها نیز سودمند است چرا که هرچه دانشجویان سریع‌تر دروس خود را به اتمام برسانند آنها می‌توانند دانشجویان دیگری را جایگزین دانشجویان قبلی کرده و درآمد بیشتری کسب کنند.
- موسسات آموزشی
باور عمومی همواره بر این بوده است که پذیرفته شدن در یک دانشگاه معتبر به معنی چگونگی داشتن ارتباط با بهترین استادان است که ممکن است تنها شامل حال دانشجویان باهوش شود. دلیل این امر این است که دانشگاه‌ها در بیشتر موارد سیستم‌های اطلاعاتی خود را تنها محدود به عده خاصی می‌کنند. اما این فرهنگ در حال تغییر است چرا که دانشگاه‌های بیشتری مانند «edX» و «Coursera» می‌توانند دروس خود را به صورت آنلاین در اختیار دانشجویان قرار دهند و ویدئوهای خود را با استفاده از دروس آنلاینی که از سوی استادان برجسته سایر دانشگاه‌ها موجود هستند، کامل کنند.
شیوه‌های فراوان و گوناگونی از این دست به عنوان بخشی از زندگی دانشجویی شکل خواهند گرفت و دانشجویان خواهند توانست به صورت جهانی به کسب علم بپردازند.
در عین حال دانشگاه‌ها نیز با صرفه‌جویی در منابع خود از این شیوه آموزشی بهره‌مند خواهند شد. آنها در صورتی که احساس کنند می‌توانند با ارائه رشته‌ای خود را نسبت به سایر رقبا متمایز کنند، قادرند دوره‌های منحصر به خود را نیز ارائه دهند.
آنها همچنین می‌توانند یک رشته بسیار پرطرفدار جهانی را که در دانشگاه‌های دیگر ارائه می‌شود پذیرفته و با طراحی ارزیابی‌ها و مباحثات استاد – دانشجو، مُهر دانشگاه خود را زیر آن زده و با نام خود آن رشته را ارائه دهند. به عنوان مثال در حال حاضر دانشجویان دانشگاه‌های «سن خوزه» و «ساکرانتو» می‌توانند کلاس‌های مهندسی را که توسط «دانشگاه صنعتی ماساچوست» ارائه می‌شوند، پشت سر گذارند.
- منابع درسی و جزوه‌ها
استادان به راحتی می‌توانند به جای معرفی کتاب‌ها و جزوه‌های گران‌قیمت و حجیم تنها بخش‌هایی را که مناسب با کلاس‌های درسی آنها است انتخاب کرده و به دانشجویان معرفی کنند. یک استاد دانشگاه «میشیگان» می‌گوید: هیچ استادی نیاز ندارد از تمام کتاب یا جزوه امتحان بگیرد ضمن اینکه هر کلاسی نیازمند جزوه مناسب با آن است. این کتاب‌ها به راحتی جای خود را به نسخه‌های دیجیتالی می‌دهند که به طور همزمان محتوی متنی و ویدئویی هستند. در برخی موارد محتوای درسی که به عنوان جزوه یا کتاب استفاده می‌شود، به راحتی در قالب یک جزوه آنلاین خلاصه می‌شود که در آن دانشجویان می‌توانند ضمن مشاهده دروس و خواندن یک مقاله، تکالیف خود را نیز انجام دهند.
دانشجویان در حالی که در این راه قدم برمی‌دارند با تجربه یادگیری گروهی با همکلاسان خود و حتی دانشجویان سایر دانشگاه‌ها مواجه می‌شوند که این شامل به اشتراک گذاشتن مطالب، ویدئوها و بحث‌ها درباره موضوع درس مربوطه می‌شود.
- هزینه‌ها
اما در دهه آینده چه سرنوشتی در انتظار شهریه‌های دانشگاهی خواهد بود؟ گسترش ارائه دروس به صورت آنلاین ممکن است باعث شود که برخی تصور کنند دانشگاه‌ها می‌توانند کلاس‌های خود را افزایش داده و هزینه‌های مرتبط با هر دانشجو را کاهش دهند. هرچند این تغییر در موارد محدودی رخ می‌دهد مثلا در «دانشگاه فنی جورجیا» که یک مدرک کارشناسی ارشد علوم کامپیوتر با هزینه 6600 دلار ارائه می‌شود اما تغییر در عملکرد آموزشی دانشگاه‌ها در دهه آینده تاثیری بر تغییر ساختار کلی هزینه‌های دانشگاهی نخواهد داشت. علت این امر آن است که بسیاری از هزینه‌های افزوده ناشی از توسعه کارکنان دانشگاه، توزیع و پشتیبانی خدمات آنلاین و فن‌آوری‌های آموزشی نوین و کارکردهای غیردرسی شامل ارائه خدمات مشاوره‌ای به دانشجویان بر دانشگاه‌ها تحمیل می‌شود و بنابراین در نهایت این هزینه‌ها باید از طریق دریافت شهریه از دانشجویان تامین شود.
انتهای پیام
نظرات