"با نگاهی به تصاویر بلندپایه‌ترین سرباز کشور آمریکا یعنی ژنرال مارتین دمپسی و زبان بدن وی در جریان جلسه استماع کمیته روابط خارجه مجلس سنا در روز سه‌شنبه گذشته درباره سوریه کاملا مشخص است که وی خواهان جنگ علیه این کشور نیست."

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، رابرت اچ. اسکیلز، یک ژنرال بازنشسته ارتش آمریکا که فرمانده سابق کالج جنگ ارتش آمریکا بوده در گزارشی تحلیلی درباره عدم تمایل نظامیان آمریکایی به جنگ با سوریه در روزنامه واشنگتن پست می‌نویسد: « صدای رعدآسا و تکان‌های دست جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا طی جلسه روز سه‌شنبه منجر به خشم علیه خشونت‌های بشار اسد شد اما ژنرال دمپسی عمدتا در این جلسه ساکت بود.

کلمات بیان نشده ژنرال دمپسی بازتاب نظر اغلب رهبران ارتش ‌آمریکا است. من به هیچ وجه مدعی نیستم که از ‌جانب همه مردان و زنان ارتش ما سخن می‌گویم اما من می‌توانم به طرزی موجه، احساسات کسانی که در پنتاگون و دیگر سازمان‌ها به نگارش طرح‌ها و توسعه راهبردهای جنگ‌های ما می‌پردازند، بازگو کنم.

من پس از گفت‌وگوهای شخصی با ده‌ها سرباز بازنشسته و در حال خدمت در روزهای اخیر مطمئن هستم که آنچه که بیان می‌کنم نظر غالب حرفه‌ای‌هایی است که شاهد نزدیک تحولات رخ داده‌ای بوده‌اند که ما را به سوی جنگ بعدی‌مان می‌برند. ‌آنها از اینکه وابسته به آماتورگری تلاش‌های دولت اوباما برای تدوین طرحی هستند که توجیه راهبردی داشته باشد، راضی نیستند. هیچ یک از کارکنان کاخ سفید تجربه جنگ نداشته و یا آن را درک نکرده‌اند. تاکنون دست‌کم راه اتخاذ شده به سوی جنگ علیه سوریه نقض‌کننده اصول جنگ شامل عنصر غافلگیری، کسب دستاورد انبوه و داشتن یک هدف قابل دستیابی و تعریف شده بوده‌اند.

این نظامیان از ریاکاری بمباران رسانه‌ای که نسبت به بازگشت هیتلر هشدار می‌دهد، اما به طور خصوصی تایید می‌کند که انگیزه به خطر انداختن جان آمریکایی‌ها مسئولیت ما برای حفاظت از بیگناهان جهان است، بیزار هستند.

اقدام آینده آمریکا در سوریه مربوط به تهدید علیه آمریکا نیست. اربابان غیرنظامی آمریکا به طور خصوصی افتخار می‌کنند که انگیزه آنها برای جنگ‌ها مسئولان کشتارها در روآندا، سودان و کوزوو و نه هرگونه تهدید نظام‌مند علیه کشور ما بوده است.

نظامیان ما از این حقیقت خشمگین هستند که آنچه که ممکن است رخ می‌دهد یک اقدام جنگی و تمایل برای به خطر انداختن جان آمریکایی‌ها برای خطوط قرمز تعیین شده است. این در حالی است که این اقدامات برای مجازات کردن و بازیابی وجهه یک رئیس‌جمهور بوده‌اند. نظامیان حرفه‌ای در حال خدمت ما تاکید دارند که کشتن هر چه بیشتر سوری‌ها باعث از بین رفتن عزم ایران برای مقابله با ما نخواهد شد. ایرانی‌ها تا پیش از این نیز پیام ما را دریافت کرده‌اند.

در عین حال مردم ما از بابت تنهایی ما تاسف می‌خورند. سربازان بلندپایه ما نسبت به تعهدات گذشته خود برای جنگیدن در کنار هم پیمانان و در داخل ائتلاف‌های که دارای اهداف راهبردی مشترک با ما بوده‌اند مفتخر هستند. این جنگ با وجود این تنها برای ما خواهد بود.

نظامیان آمریکایی خسته از سربازانی هستند که شیفته جذبه تجهیزات جنگی هستند. یکی از این نظامیان به من گفت: اگر شما می‌خواهید این مساله را قاطعانه پایان دهید سربازان را فرستاده تا ارتش سوریه را شکست دهند. اگر ملت عقیده ندارد که سوریه ارزش تعهد جدی را ندارد بنابراین بگذارید آنها تنها باشند.

اما آنها همچنین هشدار می‌دهند که سوریه، لیبی یا صربستان نیست. شاید ارتش آمریکا بیش از حد عادت به جنگیدن با ارتش‌های درجه سه کرده است. همانگونه که اسرائیلی‌ها در سال 1973 فهمیدند سوری‌ها قاتلان سرسختی هستند که هیچ چیز برای از دست دادن ندارند.

سربازان ارتش ما دارای درک بوده و قسم خود برای حمایت از اختیارات اساسی اربابان غیرنظامی خود را جدی می‌گیرند. آنها درک می‌کنند که آمریکا تنها دموکراسی لیبرال است که هرگز توسط ارتش خود تحت تسلط نبوده است.

اما سربازان امروز جنگ را می‌شناسند و از سیاست‌گذاران غیرنظامی که خواهان این هستند که ارتش وارد جنگی شود که نه آنها و نه عزیزانشان تجربه نخواهند کرد، بیزارند. کنترل نیروهای مسلح توسط غیرنظامیان به معنی این نیست که این غیرنظامیان نباید به سخنان کسانی که جنگ را دیده‌اند، گوش دهند. دووایت آیزنهاور، محترم‌ترین رئیس‌جمهور سرباز ما این ملاحظه و شجاعت را داشت تا هشت بار در جریان ریاست جمهوری‌اش به جنگ پاسخ منفی دهد. وی به جنگ کره پایان داد و از کمک به فرانسه در "هندوچین" خودداری کرد. وی همچنین به انگلیس و فرانسه به عنوان دوستان زمان جنگ خود هنگامی که از آمریکا خواهان مشارکت در تصرف کانال سوئز شدند، پاسخ منفی داد. وی همچنین در مقابل لیبرال دموکرات‌هایی که خواهان کمک به کشور جدیدالتاسیس ویتنام جنوبی بودند، مقاومت کرد. ما می‌دانیم پس از آنکه جانشین وی توصیه آیزنهاور را نادیده گرفت چه اتفاقی افتاد و نسل من مجبور شدند به جنگ بروند.

در چند روز گذشته نظر افسرانی که برای من درددل می‌کردند تا حدی تغییر یافته است. ظاهرا تسلیم نیز وارد احساس خشم آنها شده است. یک افسر به من گفت: به جهنم! اگر این رئیس‌جمهور خواهان این جنگ است بگذارید آن را انجام دهد. به نظر می‌رسد که به هیچ کس آسیبی نخواهد رسید.

به‌زودی ارتش محترمانه سلام خواهد داد و صدها موشک کوروز را روانه سوریه خواهد کرد. این تلاشی است که به طرزی اجتناب‌ناپذیر باعث کشته شدن چند تن از کسانی که ما به دنبال حفاظت از آنها هستیم خواهد شد. آنها این کار را با همه حرفه‌ای‌گری و مهارتی که ما از بزرگترین ارتش جهان انتظار داریم انجام خواهند داد. من تمایل دارم جان کری پیش از ‌آنکه ما دوباره به جنگ برویم نگاهی به تصایر جلسه‌های استماع روزهای اخیر بیندازد.»

انتهای پیام