«نخستین انسان» اصلی‌ترین توصیفی است که برای «نیل آرمسترانگ» بعنوان اولین مسافر ماه استفاده می‌شود.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «نیل آرمسترانگ» در پنجم آگوست 1930 میلادی در یک خانواده کشاورز در شهر واپاکونتا در ایالت اوهایو متولد شد؛ پس از پایان تحصیلات در رشته مهندسی هوافضا در دانشگاه پوردو بعنوان خلبان نیروی دریایی مشغول بکار شد.
در سال 1962 میلادی بطور رسمی به جمع فضانوردان ناسا پیوست و نخستین پرواز فضایی را با فضاپیمای جمینی 8 در سال 1966 میلادی تجربه کرد.
دومین و آخرین تجربه پروازی در مأموریت آپولو 11 در سال 1969 میلادی انجام شد.
مأموریت آپولو 11
قطعا 20 جولای 1969 میلادی نقطه عطفی در سفرهای فضایی محسوب می شود؛ فضاپیمای آپولو 11 حامل «نیل آرمسترانگ»، «باز آلدرین» و «مایکل کالینز» در تاریخ 20 جولای 1969 میلادی بر سطح ماه فرود آمد.
«گامی کوچک برای (یک) انسان و جهشی بزرگ برای بشریت» جمله تاریخی «نیل آرمسترانگ» پس از قدم نهادن بر سطح ماه بود؛ حدود 20 دقیقه پس از وی نیز «باز آلدرین» بعنوان دومین انسان بر روی ماه قدم گذاشت.
پس از این پرواز تاریخی، «آرمسترانگ» از سفرهای فضایی کناره گیری کرده و در سال 1971 میلادی رسما از ناسا جدا شد.
تدریس در دپارتمان هوافضا دانشگاه سینسناتی و برخی دانشگاه های دیگر آمریکا، تحقیقات در حوزه مهندسی هوافضا و پیگیری خلبانی بصورت حرفه ای، عضویت در تیم تحقیقاتی حادثه آپولو 13 و انفجار شاتل فضایی چلنجر در سال 1986 میلادی، مجموعه فعالیت های وی پس از جدایی از ناسا محسوب می شد.
باوجود برخورداری از شهرت بین المللی و تبدیل شدن به یک نماد تاریخی و فرهنگی، «آرمسترانگ» شخصیت ملایم و بی حاشیه ای داشت؛ تعهد، از خود گذشتگی، صداقت، احترام به دیگران، توجه به ارزش های عالی انسانی، نگرش مثبت، اعتماد به نفس، عطش یادگیری، نوآوری و خود اتکایی از جمله خصوصیاتی است که دوستان و همکاران «آرمسترانگ» در توصیف وی عنوان می کنند.
سفر به ایران
«نیل آرمسترانگ» به همراه «باز آلدرین» و «مایکل کالینز» در نوامبر 1969 میلادی (حدود پنج ماه پس از سفر به ماه) در قالب یک تور حسن نیت جهانی به تهران سفر کرده و جزئیات این سفر را برای علاقه مندان تشریح کردند.
«نیل آرمسترانگ» 25 آگوست 2012 میلادی (سوم شهریور 91) در سن 82 سالگی بدلیل عوارض ناشی از جراحی قلب درگذشت.
انتهای پیام
نظرات