يك استاد دانشگاه ضعف‌هاي موجود در بخش كشاورزي را ناشي از كمبود تكنولوژي، وجود نيروي انساني ناكارآمد و نوع نظام بهره برداري در كشور دانست.

عليرضا كرباسي در گفت‌وگو با خبرنگار كشاورزي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) با اشاره به سال توليد ملي و محور بودن كشاورزي در اين مبحث اظهار كرد: از مهمترين ضعف‌هايي كه در زمينه كشاورزي داريم ناشي از كمبود تكنولوژي و فراگير نبودن آن در همه مناطق كشور است.

وي افزود: نيروي انساني ناكارآمد و نوع نظام بهره‌برداري موجود نيز هر يك تبعات منفي خاص خود را به وضعيت كشاورزي كشور دارند كه از مهمترين آن‌ها بي سوادي و سال‌خورده بودن بهره‌برداران است.

كرباسي علت تاثيرگذاري افراد سال‌خورده و بي سوادي بودن بهره‌برداران را ماندن كشاورزي در ايران به روش سنتي از سوي نسل قديمي از ديرباز تا كنون دانست و تاكيد كرد: اين افراد تا به امروز به همان سبك‌هاي قديمي كاشت و برداشت در اين حوزه مشغول به فعاليت هستند و به دلايل مختلف جوانان و افراد تحصيل كرده تمايلي براي فعال شدن در بخش‌هاي كشاورزي پايه يا به عبارت بهتر "كار در سر زمين" ندارند.

اين استاد دانشگاه فردوسي مشهد خاطرنشان كرد: براي اين كه بتوانيم حوزه كشاورزي را با توجه به محوريت آن در سال حمايت از كار و سرمايه ايراني توسعه دهيم، بايد در گام اول در نظام بهره‌برداري و زيرساخت‌ها تغييرات اساسي ايجاد كنيم كه اين تغييرات در زيرساخت‌ها، آموزش بهتر و تكنولوژي‌هاي پيشرفته‌تر را به همراه خود مي‌آورد.

كرباسي در پاسخ به اين پرسش كه آيا ما بايد در توليد همه محصولات كشاورزي خودكفا باشيم؟ گفت: مزيت نسبي را مي‌توان از ابعاد مختلفي چون بعد طبيعي، اقتصادي و سياسي مورد بررسي قرار داد، اما از بعد سياسي است كه اين امر اهميت امنيت غذايي را پيدا مي‌كند.

وي محصولاتي چون گندم، جو، برنج، گوشت و شير را ازجمله محصولات استراتژيكي خواند و گفت: خوشبختانه در توليد آن‌ها به مرز خودكفايي رسيده‌ايم.

كرباسي در پايان علت خودكفا نبودن در زمينه توليد گوشت قرمز را پر هزينه بودن تامين علوفه در داخل كشور دانست و گفت: واردات آن‌ها از پاكستان و هند به صرفه‌تر است زيرا با وجود اين كه در مناطق غربي كشور خودمان مراتع مناسبي داريم اما تامين علوفه در هند و پاكستان تقريبا بدون هزينه است.

انتهاي پيام