مدير عامل اتحاديه كشاورزي پنبه و دانه‌هاي روغني گفت: درصورت موافقت وزارت جهاد كشاورزي، تفاهم‌نامه‌اي سه‌جانبه با اين وزارتخانه به عنوان متولي توليد، صنايع نساجي به عنوان مصرف‌كننده پنبه و تشكل‌هاي پنبه‌كاران به عنوان توليد‌كننده منعقد مي‌شود تا خريد توافقي و تضميني پنبه براي تامين منافع توليد‌كننده و مصرف‌كننده به بخش خصوصي واگذار شود.

اسدالله براتي - در گفت‌وگو با خبرنگار كشاورزي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با اشاره به اين‌كه طي سال‌هاي اخير سطح زيركشت پنبه كاهش يافته است، اظهار اميدواري كرد: در سال جاري به عنوان سال توليد داخلي و حمايت از سرمايه‌ي ملي، كشت پنبه مورد توجه قرار گيرد و صنعت پنبه به عنوان محصولي كه روزي در توليد آن خودكفا بوده‌ايم، رونق ايجاد شود.

وي با بيان اين‌كه طبق اين تفاهم‌نامه خريد‌هاي توافقي و تضميني پنبه در اختيار بخش خصوصي قرار مي‌‌گيرد، گفت: پيش‌بيني مي‌شود در سال جاري 52 هزار تن وش پنبه به صورت توافقي و 52 هزار تن وش پنبه به صورت تضميني خريداري شود.

مدير عامل اتحاديه كشاورزي پنبه و دانه‌هاي روغني گفت: خريد توافقي و تضميني اين ميزان محصول نيازمند حدود 131 هزار ميليارد ريال اعتبار است و در صورتي كه اين امر به بخش خصوصي واگذار شود، مي‌توان در فصل كاشت با كشاورزان همكاري كرد و كشاورزان نيز توانايي بيمه‌كردن محصول خود را داشته باشند.

وي افزود: اين امر باعث افزايش راندمان توليد و ايجاد انگيزه بين كشاورزان مي‌شود چراكه پنبه محصولي پرهزينه و پرزحمت است و علاوه بر آن اين محصول در اقليم خاصي از كشور عمل مي‌آيد، لذا نيازمند حمايت و ايجاد انگيزه است.

براتي تصريح كرد: اگر كشاورزان از بازار و بازار‌رساني محصول‌شان اطمينان داشته باشند و در تامين نياز‌هاي سموم، كود و بذر مورد حمايت قرار گيرند، ميزان توليد قطعا افزايش خواهد يافت و نيازمندي به واردات كاهش مي‌يابد.

به گفته‌ي وي به دليل نبودن ماشين‌آلات مكانيزه در كاشت و برداشت، برداشت پنبه بسيار با زحمت و با هزينه بالا همراه است؛ به‌طوري كه يك سوم از پول هر كيلو پنبه صرف هزينه‌ي كارگري و برداشت مي‌شود كه اگر ماشين‌آلات مكانيزه در برداشت اين محصول به كار گرفته شود، هزينه نصف خواهد شد.

با توجه به اينكه پنبه در صنايع نساجي، صنايع دفاع، اسكناس، داروسازي، سلولزي و بهداشتي و ... كاربرد دارد، براي دولت‌ها محصولي مهم و استراتژيك محسوب مي‌شود و حتي كشورهاي بزرگ توليدكننده جهان همچون آمريكا براي توليد و صادرات اين محصول به كشاورزان خود يارانه مي‌پردازند اما در كشور ما به دليل كوچك بودن مزارع و عدم اداره مكانيزه، برداشت اين محصول با مصائب فراواني براي كشاورزان سالخورده‌اش همراه است.

گفتني است؛ ايران در سال‌هاي 53 و 54 صادركننده پنبه بوده و پس از نفت بالاترين ارزآوري را براي كشور داشته است اما درحال حاضر كمتر از يك درصد از سهم توليد جهاني را دارد و سالانه بايد 70 هزار تن از نياز صنايع نساجي از طريق واردات تامين شود.

انتهاي پيام