يك دانشمند ايراني با استفاده از ماده‌اي كه سالها پيش اختراع كرده، دست به ساخت يك نسخه روباتيك از گياه ونوس حشره‌خوار زده كه مي‌تواند حشرات را به تله بيندازد.
به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، محسن شاهين‌پور، استاد مهندسي مكانيك دانشگاه «مين» (Maine) در مقاله‌اي كه در مجله Bioinspiration & Biomimetics منتشر شده به توضيح در مورد چگونگي استفاده از اين نانوماده موسوم به «کامپوزيت پليمر- فلز يوني» (IPMC) پرداخته كه با تقليد از عملكرد عضلات در بازسازي قابليت‌هاي حس كردن و بسته شدن گياه ونوس حشره‌خوار مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
دكتر شاهين‌پور براي ساخت اين روبات، دو تكه برگ‌مانند را از اين ماده براي تقليد از شكل دهان مانند ونوس حشره‌خوار ايجاد كرد.
وي سپس با يك نوار مسي قسمت ستوني آن را ساخته و براي نسخه‌برداري از موهاي ريز روي حشره‌خوار كه مانند حسگر عمل مي‌كنند، از نوارهاي بسيار ريز ماده IPMC استفاده كرد. ساير قسمت‌هاي روبات از يك رله عادي و سيستم مولد ولتاژ ساخته شده است.
ماده جديد به كار رفته در اين روبات از دو راه كار مي‌كند. اول اين كه به دليل ويژگي‌هاي منحصر به فرد ماده IPMC، تنها لمس كردن آن باعث توليد يك ولتاژ كوچك مي‌شود. دومين راه، خمش يا پيچيدگي عضله مانند آن بوده كه در زمان شارژ شدن ماده بوجود مي‌آيد.
نوارهاي كوچك درون اين روبات كه به عنوان حسگر عمل مي‌كنند، در زمان لمس شدن از خود يك شارژ كوچك به ژنراتور ولتاژي بازپخش مي‌كند كه آن نيز يك شارژ بزرگتر را به برگها ارسال كرده و منجر به خم شدن آنها به سوي يكديگر مي‌شود.
ماده ابداعي توسط اين دانشمند ايراني در زمان گرفتن شارژ و در پي توزيع مجدد يون‌ها، خم مي‌شود.
شايد در نگاه اول اين روبات بيشتر شبيه يك پروژه كوچك جالب براي يك مهندس به نظر برسد كه قصد ساخت يك چيز ساده و كوچك را دارد اما در نگاه دقيق‌تر، اين روبات در حقيقت، نمايشي از يك گونه جديد فناوري است كه مي‌تواند به پيشرفتهاي بيشتر در كاربردهاي پزشكي منجر شود. براي مثال يك نمونه كاربردي پالايش شده آن ممكن است در آينده به عنوان جايگزين عضلات انساني يا كمك به برنامه‌هاي کاربردي حسگر مورد استفاده قرار گيرد. از جمله مثالهاي آن مي‌توان به بازسازي حالات صورت در افرادي كه در پي سكته اين قابليت را از دست داده‌اند، اشاره كرد.
همچنين از آن جا كه روبات دكتر شاهين‌پور از قابليت شكار حشرات نيز برخوردار است، ممكن است بتوان در آينده از اين فناوري براي استفاده به عنوان ابزار ساخت روبات‌هايي با قابليت تغذيه خود بهره برد.
انتهاي پيام
نظرات