كميته پنج گانه معيار سوخت تنها وظيفه دارد استاندارد معيار مصرف سوخت را مشخص كند و اين كه اين معيار روي چه شاخصي قرار گيرد از وظايف سازمان استاندارد است. داوود ميرخاني رشتي ـ دبير پيشين انجمن خودروسازان ـ در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با اظهار اين مطلب در خصوص اين‌كه سازمان بهينه‌سازي اعلام كرده كه از سال 1385 استاندارد آلايندگي يورو2 روي شاخص G مصوب كارگروه پنج‌گانه تدوين معيار شده است، گفت: كارگروه ياد شده فقط مي‌تواند معيار مصرف سوخت را مشخص كند. اين‌كه شاخص بر كدام يك از گروه‌هاي A تا G قرار گيرد، وظيفه سازمان استاندارد طبق مصوبه استاندارد 4241 و بر اساس مصوبه شوراي عالي استاندارد است. وي خاطرنشان كرد: هشت سال پيش خودروهاي ايران معيار آلايندگي مصرف، سوخت و توليد را نداشتند و در زمان وزير وقت صنايع و معادن و رييس سازمان وقت محيط زيست، سازمان محيط زيست، سازمان استاندارد و وزارت صنايع و معادن گرد هم آمدند و كارگروهي تشكيل شد كه سياست‌ها و ضوابط توسعه صنعت خودرو را در سال 1379 تصويب كرد كه از سال 1380 اجرايي و به عنوان ضابطه كار خودروسازان در نظر گرفته شد. او تصريح كرد: در آن زمان براي استانداردهاي يورو يك تا چهار جدول تعيين و قرار شد كه از ابتداي سال 1389 استاندارد يورو 3 و از سال 1391 استاندراد يورو 4 در نظر گرفته شود. ميرخاني با بيان اين‌كه لحاظ كردن استاندارد يورو2 روي شاخص D براي خودروها يك دعواي دوساله است، يادآور شد: در آن زمان استاندارد يورو 2 روي D استاندارد روز خودروهاي اروپا در سال 2000 بود. او ادامه داد: در سال 1379 كه برنامه سوم تصويب شد، كميته‌اي پنج‌گانه تحت عنوان كميته معيار از نمايندگان وزارت‌خانه‌هاي نفت، نيرو، وزارت صنايع و معادن، سازمان بهينه‌سازي و سازمان استاندارد تشكيل شد تا معيار مصرف سوخت را تعيين كنند. وي در پاسخ به اين‌كه آيا اين كميته شاخص G روي يورو 2 را مصوب كرد؟ گفت: در آن زمان شاخص G تعيين شد، ولي چون اين كار خلاف قانون بود، خودروسازان نيز آن را ملاك كار خود قرار ندادند. دبير سابق انجمن خودروسازان ادامه داد: كميته معيار فقط حق دارد عدد معيار را تعيين كند. به عناون مثال كميته مشخص مي‌كند يك خودرو با موتور 1800 سي سي بايد مصرف 8 ليتر در 100 كيلومتر در سيكل تركيبي داشته باشد، ولي اين‌كه شاخص در كدام نقطه قرار گيرد، از وظايف سازمان استاندارد است، ولي متاسفانه در سال 1385 كميته از حيطه اختيارات خود خارج شد و شاخص G را نيز مشخص كرد. او در خصوص اين‌كه گفته مي‌شود با شاخص G چند خودرو مثل وانت باردو و پژو روآ داراي مصرف سوخت غير استاندارد شناخته مي‌شوند و خودروسازان در اين زمينه خواسته‌اند تخفيف بگيرند، گفت: اين خودروها گازسوز شده‌اند، بنابراين ديگر در محدوده خودروهاي بنزيني كه شاخص براي آنها محسوب مي‌شوند، طبقه‌بندي نمي‌شوند. ضمن اين‌كه بايد توجه داشت كه كارخانه‌هاي خودروساز نيز توليد خودروهاي پرمصرف خود را كم مي‌كنند. وي با بيان اين‌كه در هيچ كشوري براي مصرف سوخت هر محصول معيار خاصي وجود ندارد، گفت: در تمام كشورهاي دنيا روي ميزان آلايندگي ناوگان توليدي يك شركت معيار قرار مي‌دهند. تنها كشوري كه در دنيا اين معيار را خلق كرده ايران است. ميرخاني رشتي با اشاره به اين كه نمي‌توان به يك باره يك خودرو را از چرخه توليد كنار گذاشت، گفت: اصلاح مصرف سوخت احتياج به تعويض موتور دارد و اين كار نيز به تدريج در صنايع خودروسازي در حال پيگيري است، چرا كه به عنوان مثال ايران خودرو از موتور قديمي پيكان به موتور OHV و پس از آن از موتور قديمي پژو405 به موتورهاي TU5 ، TU3 و حتي موتور جديد EF7 رسيد. بايد دانست سرمايه‌گذاري براي يك موتور جديد زمان‌بر است و براي افزايش تيراژ نيز به كمك دولت نياز است. سرمايه‌گذاري براي يك موتور جديد چيزي معادل 400 ميليون دلار و صرف زماني معادل 3 تا 4 سال است. وي در مورد شاخص G نيز گفت: D معدل شاخص‌هاي A تا G است، بنابراين معيار بايد روي ميانگين قرار گيرد. اين‌كه چند خودرو مي‌توانند اين معيار را بگذرانند، مهم نيست. مهم اين است كه اين استاندارد بر حسب استاندارد اتحاديه يورو 2 اروپاست، ولي متاسفانه سازمان بهينه‌سازي معتقد است كه بايد شاخص روي G يعني پرمصرف‌ترين رتبه قرار گيرد و حدود دو سال است كه روي اين مساله پافشاري مي‌كند، ولي خودروسازان معتقدند معدل مصرف بايد روي شاخص وسط يعني D قرار گيرد. انتهاي پيام