اينجا شهر پزشكان و پرستاران آينده است، شهري كوچك با عنوان كوي دانشگاه علوم پزشكي كه دانشجوياني با روياهاي پزشكي، دندانپزشكي، مامايي و ... را در خود جاي داده است. شهري با قدمتي بيش از هفتاد سال كه خاطرات بسياري را در سينه دارد.
كوي دانشگاه علوم پزشكي تهران تا روزگاري با كوي دانشگاه تهران، تاريخچه و خاطرات مشترك داشتند، دانشجوي پزشكي و مهندسي در يك اتاق و ساختمان اسكان داشتند و درس مي‌خواندند تا آنكه چند سال پس از طرح انتزاع آموزش پزشكي از آموزش عالي، در سال 1372، كوي دانشجويان علوم پزشكي از غيرپزشكي منفك شد و هويتي مستقل يافت و اكنون با 5 بوستان پسرانه و 5 گلستان دخترانه، 2800 دانشجو را در خود جاي داده است.
به گفته معاون مدير امور خوابگاههاي علوم پزشكي تهران، اولين ساختمان كوي در سال 1326 تاسيس شد و در زمان رياست دكتر اقبال در دانشگاه تهران در سال 1328 مورد بهره‌برداري قرار مي‌گيرد و تا آذر56 كه 33 سال از تاريخ تاسيس كوي مي‌گذرد كوي دانشگاه تهران داراي 24 ساختمان بوده است. در سال‌هاي حدود 1324منطقه اميرآباد اردوگاه سربازان آمريكايي بود و با درخواست دكتر علي اكبر سياسي رييس وقت دانشگاه تهران از رييس وقت دولت، منطقه اميرآباد و تاسيسات آن كه تازه از سوي سربازان آمريكايي تخليه شده بود به دانشگاه تهران واگذار شد.
علي ياري ادامه مي‌دهد: با توجه به اينكه امكانات كوي علوم پزشكي تهران كمتر از كوي دانشگاه تهران بوده است عملا دانشجويان كوي علوم پزشكي مايحتاج خود را از دانشگاه و يا كوي دانشگاه تهران تامين مي‌كردند، البته در حال حاضر كوي دانشگاه علوم پزشكي تهران داراي 10 ساختمان براي اسكان دانشجويان دختر و پسر مي‌باشد و 18 صنف در محوطه كوي براي رفع مايحتاج دانشجويان خوابگاهي فعاليت مي‌كنند.
به گزارش خبرنگار صنفي آموزشي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، بعدازظهر يكشنبه؛ همزمان با هفته خوابگاهها طي هماهنگي قبلي با يكي از دانشجويان خوابگاهي براي تهيه گزارشي به جمع كوي‌نشينان دانشگاه علوم پزشكي پيوستيم. كوي برخلاف هميشه خلوت بود گويا فصل امتحانات و گوشه‌نشيني دانشجويان براي مطالعه مانع از تردد دانشجويان در محوطه شده بود، به ندرت مي‌شد دانشجويي را در محوطه ديد.
به گفته دانشجوي همراه، اكثر دانشجويان تا ديروقت شيفت هستند و مابقي هم معمولا سرشان به درس خواندن گرم است؛ قرار شد تا زمان شلوغ شدن خوابگاه مهمان يكي از اتاق‌ها باشم.
به سراغ يكي از اتاقهاي گلستان يك مي‌رويم، فضاي اتاق با كتابخانه‌اي مملو از كتاب‌هاي قطور، چندين كمد، موكت، ميز مطالعه، چهار تخت و غيره آراسته بود. البته به هر جا كه چشم مي‌دوختم به جز جزوه و كتاب چيز ديگري ديده نمي‌شد به گونه‌اي كه در پايين تختها نيز جايي براي نشستن و راه رفتن نبود.
قطر كتابها به ما امان نمي‌دهد كه به مشكلاتمان فكر كنيم
يكي از دانشجويان سال چهارمي رشته پزشكي كه اهل شمال بود با وجوديكه مشغول درس خواندن بود با روي خوش پذيراي حضورم شد وقتي نظر او را درباره مشكلات زندگي در خوابگاه جويا شدم، گفت: حسش نيست امتحان دارم در واقع قطر كتابها به ما امان نمي‌دهد كه به مشكلاتمان فكر كنيم. با گفتن اين حرف، بيان مابقي مشكلات را به دوستش واگذار كرد.
هم اتاقي او كه اهل كاشان و هم رشته و ورودي دوستش بود با انتقاد نسبت به عدم برنامه‌ريزي مناسب در هزينه‌كرد بودجه دانشگاه و خوابگاه، گفت: به عنوان مثال چند وقت قبل تمام ديوارهاي اتاق‌ها و محوطه خوابگاه را رنگ زدند ولي با اينكه زمان زيادي از اين اقدام نمي‌گذرد كثيفي ديوارها منظره اتاق را نازيبا كرده است در حالي كه مي‌توانستند با كمي هزينه بيشتر از رنگ روغن استفاده كنند تا در زمان طولاني‌تري رنگ ديوارها خراب شود.
برخي اعضاي شوراي صنفي خوابگاه تنها اسما نماينده دانشجويان هستند
او كه دل پري از برخي مسئولين دانشگاه به دليل كم‌توجهي به دانشجويان خوابگاهي داشت، افزود: متاسفانه برخي مسئولين تنها به فكر گزارش كار و رتبه علمي دانشگاه هستند و كمتر فرصت مي‌گذارنند كه به دانشجويان سري بزنند و از آنها و مشكلاتشان يادي كنند.
وي با بيان اينكه برخي اعضاي شوراي صنفي خوابگاه تنها اسما نماينده دانشجويان هستند، اظهار كرد: مسئولين به نظرات شوراي صنفي اهميتي نمي‌دهند و براي آنها جايگاهي قائل نيستند.
او كه تازه گرم صحبت شده بود بي توجه به خستگي هشت ساعت حضور در كلاس و آزمايشگاه، از نبود فضاي سرپوشيده براي سلف خوابگاه انتقاد كرد و افزود: دانشجويان مجبورند در سرما، برف و باران زمستان و گرماي تابستان براي دريافت غذا در صف‌هاي طولاني در محيط باز بايستند.
وي با بيان اينكه اكثر مواقع اينترنت خوابگاه دچار مشكل است به نبود يك مسئول پاسخگو در سايت خوابگاه اشاره كرد و افزود: وقتي هم پس از مدتها اينترنت فعال است بايد با برخي از دانشجويان سال اولي و يا كارشناسي‌ها كه در حال چت كردن و يا ساير كارهاي غيرعلمي هستند سر و كله بزنيم تا بتوانيم كارهاي تحقيقاتي خود را انجام دهيم.
اين دانشجو با اشاره به دغدغه دانشجويان رشته‌هاي دكتري براي دريافت اطلاعات به روز علمي، مي‌گويد: نبود اينترنت مناسب مانع همگامي ما با پيشرفت‌هاي روز است، حتي دانشجويان خوابگاه به دليل دوري كوي با دانشگاه نمي‌توانند از سايت دانشگاه استفاده كنند.
اين دانشجوي خوابگاهي با بيان اينكه تمركز دانشگاه بر روي مسائل پژوهشي است، تصريح كرد: دانشگاه بيشتر در انديشه كسب رتبه‌هاي برتر علمي است و به امور دانشجويي كمتر اهميت مي‌دهد.
او كه با انتقاد از رييس دانشگاه به صحبت‌هاي خود خاتمه مي‌دهد، لبخندي مي‌زند و مي‌گويد: فكر كنم همينطور پيش روم همه مشكلات را بگويم و جايي براي ديگر دوستانم باقي نماند.
دانشجويان حاضر در كوي با اطلاع از حضور خبرنگار سعي مي‌كردند اتاقهاي خود را مرتب كنند؛ خوابگاه كوي دانشگاه براي اين دسته از دانشجويان كه حداقل 7 سال از عمر خود را در آن سپري مي‌كنند، حكم خانه را دارد، خانه‌اي براي دوره دانشجويي.
دل مشغولي دوري از خانواده آزار دهنده است
اگر مي‌شد، دوست داشتم ميان آنتراك‌هاي كلاس هم به شهر و خانه خودم مي‌رفتم
وقتي از يكي از دانشجويان سال چهارمي رشته پزشكي كه اهل يزد بود، درباره زندگي خوابگاهي و مشكلات و خاطراتش پرسيدم؛ بي‌توجه به مشكلات خوابگاه تنها مشكل خود را دلتنگي و دوري از خانواده عنوان كرد و گفت: با وجودي كه خيلي زود به زود به يزد مي‌روم طوريكه دوستانم مي‌گويند تو اگر چاره‌اي داشتي ميان آنتراك‌هاي كلاس هم به يزد مي‌رفتي، ولي باز هم دلتنگي خيلي اذيتم مي‌كند.
وي در اين زمينه خواستار در نظرگرفتن تسهيلاتي براي دانشجويان غيربومي براي استفاده از شبكه حمل و نقل عمومي همانند قطار و هواپيما شد.
برايم جالب بود كه نسبت به مشكلات خوابگاهي دلمشغولي نداشت، شايد به اين دليل بود كه اتاقش را به همه امكانات يك زندگي خوابگاهي همچون پلوپز، سرخ كن، لپ‌تاپ و ... مجهز كرده بود تا فارغ از صف آشپزخانه و همهمه اتاق تلويزيون و سالن مطالعه، درس بخواند و استراحت كند.
رييس دانشگاه حداقل در هفته خوابگاهها به ما سر بزند
با حضور در يكي از اتاق‌ها با تعدادي از دانشجويان شمالي كه در رشته دندانپزشكي تحصيل مي‌كردند، هم‌صحبت شدم آنها با وجود آنكه از تركيب اتاق خود به دليل همشهري و هم رشته بودن بسيار راضي بودند، ولي نسبت به كمبودهاي خوابگاه اعتراض داشتند.
يكي از دانشجويان سال چهارمي از كم‌توجهي رييس دانشگاه به دانشجويان خوابگاهي گله داشت و گفت: رييس دانشگاه حداقل در هفته خوابگاهها به ما سربزند.
اين دانشجو به عدم تمركز مديريت در امور خوابگاهها اشاره كرد و افزود: متاسفانه پايگاهي براي رسيدگي به امور رفاهي چون تغذيه، تربيت بدني، اياب و ذهاب و غيره در خوابگاه وجود ندارد و برخي از سرپرستان خوابگاه نيز رفع اين مشكلات را از وظايف خود نمي‌دانند.
يكي ديگر از دانشجويان سال اولي كه همانند ديگر دانشجويان از دوري از خانواده رنج مي‌برد به نبود برنامه‌هاي فرهنگي و امكانات ورزشي مناسب اشاره كرد و افزود: دانشجويان شهرستاني نياز به برنامه‌هاي متنوع فرهنگي براي پركردن اوقات فراغت خود دارند در حالي كه مسوولين هيچ توجهي به اين موضوع ندارند.
اگر چه خود دانشجويان پزشكي معتقدند كه دانشجويان علوم پزشكي بيشتر وقت خود را به درس خواندن مي‌گذرانند و دغدغه امتحانات دارند، ولي خلا و فقر برنامه‌هاي فرهنگي و تفريحي را حس مي‌كردند و معترض بودند.
فكر نمي‌كنم با مطرح كردن مشكلات، از شدت آنها كاسته شود!!
وي به ديگر مشكلات خوابگاه همچون كمبود حمام، برخورد نامناسب برخي ناظمه‌ها، نبود وسايل گرمايشي و سرمايشي مناسب، نبود اينترنت و ... اشاره كرد كه مشكلات هميشگي دانشجويان خوابگاهي است و در عين حال معتقد بود كه هيچگاه با مطرح كردن آنها از شدت اين مشكلات كاسته نشده است.
يكي ديگر از دانشجويان با اشاره به ارائه تسهيلات به دانشجويان دانشگاههاي غيرپزشكي، گفت: چه فرقي ميان ما و آنها وجود دارد كه از آيين‌نامه‌هاي مطلوب خدماتي برخوردارند.
كمبود امكانات و مشكل هم‌نامي كوي دانشگاههاي تهران و علوم پزشكي
اين دانشجو افزود: حتي خيرين تسهيلاتي را با عنوان دانشگاه تهران ارائه مي‌دهند غافل از اينكه بدانند دانشگاه علوم پزشكي تهران از دانشگاه تهران جداست و اين مزايا فقط مورد استفاده دانشگاه تهران قرار مي‌گيرد.
آنها كه گويي مي‌خواستند در بيان مشكلات از دوستانشان سبقت بگيرند و هر لحظه مشكلات جديدتري را مطرح مي‌كردند، با انتقاد مجدد از عدم برنامه ريزي مناسب در هزينه كرد بودجه، به كيفيت نامطلوب موكت‌ها اشاره كردند كه رنگ ناموزون و عدم مرغوبيت آن منظر نازيبايي به اتاق داده بود.
اين دانشجو با اشاره به گران بودن خدمات اصناف خوابگاه، اظهار كرد: كوي داراي خياطي، آرايشگاه، تره بار و غيره است كه هم قيمت‌هايشان گران است و هم تره بار كوي جنس‌هاي مرغوبي ندارد.
اين دانشجو به برخورد نامناسب برخي ناظمه‌هاي خوابگاه اشاره كرد و افزود: از ساعت 12 شب درب ساختمان‌ها را قفل مي‌كنند و اگر اتفاقي بيفتد امكان خروج وجود ندارد.
نياز وافر دانشجويان به امكانات تحقيقاتي و نبود وسائل اياب و ذهاب در ساعات مختلف
وي همچنين با تاكيد بر نياز وافر دانشجويان به امكانات لازم تحقيقاتي و با بيان اينكه كتابخانه كوي فقط براي رشته‌هاي پزشكي جامع است، خواستار ايجاد كتابخانه‌هاي متعدد در فضاي كوي شد.
اين دانشجو با انتقاد به نبود وسائل اياب و ذهاب در ساعات مختلف، گفت: وسيله اياب و ذهاب فقط در ساعات محدودي وجود دارند و دانشجويان علوم پزشكي نمي‌توانند از وسايل اياب و ذهاب خوابگاه فاطميه كه در ساعت‌هاي مختلف روز حضور دارند استفاده كنند.
گفت‌وگويمان با دانشجويان اين اتاق به درازا كشيد و آنها بي توجه به درس و امتحان كه در بدو ورود آن را براي صحبت كردن بهانه كرده بودند مشكلات خود را پي در پي عنوان مي‌كردند.
گله‌هاي چند دانشجوي خارجي ساكن در كوي دانشگاه
وقت توزيع غذاي دانشجويان فرا رسيده بود، صف طولاني غذا بهانه‌اي شد تا بتوانم با تعدادي از دانشجويان صحبت كنم، در طول صف تعدادي دانشجوي غيرايراني ايستاده بودند كه در يكي از ساختمان‌هاي كوي مستقر هستند.
يكي از اين دانشجويان خارجي با مليت سوئدي كه در رشته پزشكي تحصيل مي‌كند، از هزينه‌هاي بالاي خوابگاه انتقاد مي‌كند و با فارسي دست و پا شكسته‌اي، مي‌گويد: از ما براي اجاره بهاي خوابگاه 50 هزار تومان دريافت مي‌كردند و اين مبلغ از ترم گذشته به 100 هزار تومان افزايش يافت كه پرداخت آن براي ما با توجه به شهريه دانشگاه و هزينه‌هاي اياب و ذهاب بسيار مشكل است.
وي افزود: من و خواهرم ابتدا در كشور خودمان در رشته پزشكي پذيرفته شديم ولي از آنجا كه پدرم مذهبي بود و ما نمي‌توانستيم با حجاب اسلامي تحصيل كنيم، به ايران آمديم اما متاسفانه امكانات موجود در اين خوابگاه مناسب نيست.
او كه همراه با خواهرش دانشگاه علوم پزشكي تهران را براي تحصيل انتخاب كرده بود و رنج دوري از خانواده را به خاطر تحصيل در يك كشور اسلامي به جان خريده بود معتقد است كه شرايط دانشگاههاي ايران بايد مطلوبتر شود.
وي از برخورد نامناسب برخي از مسوولين دانشگاه گله كرد و افزود: مردم ايران مهمان‌نواز و مهربان هستند اما بعضي از مسوولين دانشگاه يا خوابگاه اين گونه نيستند و به ما مهلت بيان مشكلات را نمي‌دهند و وقتي نسبت به گراني هزينه‌ها از آنها گله مي‌كنيم مي‌گويند شما توان پرداخت داريد.
اين دانشجوي سوئدي كه به صورت آزاد در دانشگاه علوم پزشكي تهران مشغول به تحصيل است، مي‌گويد: به دليل اينكه ما بورسيه نوع «ج» هستيم حق استفاده از امكانات رفاهي كوي را نداريم حتي تشك و امكاناتي كه در اتاقهاي ديگر وجود دارد را از ما دريغ مي‌كنند.
افراد متخصص براي سرپرستي خوابگاهها گزينش شوند
وقتي از يكي ديگر از دانشجويان كوي درباره مشكلات زندگي خوابگاهي پرسيدم، از نبود افراد متخصص براي سرپرستي خوابگاهها اعتراض كرد و خواستار آگاه كردن دانشجويان از ميزان اجاره بهاي خوابگاه شد و افزود: از آنجا كه قرار است پس از فارغ‌التحصيلي ميزان اجاره بها را بپردازيم، ولي از مبلغ افزايش آن در سال بي اطلاعيم.
وي افزود: اكثر دانشجويان از تغيير مديريت امور خوابگاه ناراضي هستند، چراكه معتقدند مدير جديد اطلاعات كافي و تخصصي براي رسيدگي به مشكلات و نياز‌هاي دانشجويان خوابگاهي را ندارد.
كم كم دانشجويان ديگر براي بيان مشكلاتشان به ما پيوستند و بيش از همه به نبود برنامه‌هاي فرهنگي و تربيت بدني انتقاد داشتند.
يكي از دانشجويان سال آخر رشته دندانپزشكي، نسبت به نبود فضايي آرام براي مطالعه در خوابگاه انتقاد كرد.
در قسمتي از حياط كوي تعدادي از دانشجويان مشغول دوچرخه سواري بودند؛ يكي از دانشجويان سال بالايي كه نگران امتحان فردا بود با حسرت، گفت: وقتي به اين دانشجويان كه فارغ از درس مشغول تفريح هستند نگاه مي‌كنم به ياد روزهاي اول ورودم به دانشگاه مي‌افتم كه آنقدر دغدغه درس و امتحان نداشتم.
اورژانس مجهز در محوطه كوي وجود ندارد
شور و نشاط ابتداي ورودم از دست رفته است
با شنيدن صداي شوخي و خنده تعدادي از دانشجويان در گوشه‌اي از حياط خودم را به آنها رساندم، آنها كه فرصتي يافته بودند تا براي فرار از دلتنگي دور هم جمع شوند درخواست مرا براي گفت وگو پذيرفتند.
يكي از آنها كه دانشجوي رشته داروسازي و اهل شمال بود، نبود اورژانس مجهز در محوطه كوي، بي توجهي مسئولين، نبود مركز مشاوره، خلا برنامه‌هاي فرهنگي و دلتنگي را از جمله مشكلات خوابگاه عنوان كرد.
يكي ديگر از دانشجويان گفت: زمان ورود و خروج دانشجويان متناسب با فصل‌هاي مختلف تغيير نمي‌كند و اگر در تابستان هم با توجه به روشني هوا و ترافيك خيابانها بعد از ساعت 9 به خوابگاه برسيم بي دليل تاخير مي‌خوريم كه اين مساله بايد بررسي شود.
يكي ديگر از دانشجويان داروسازي كه همه نگرانيش امتحان شيمي دارويي فردا بود، در رابطه با مشكلات موجود، گفت: دانشجويان در اوايل ورود بسيار پرنشاطند ولي پس از مدتي بي انگيزه مي‌شوند و فقط دغدغه امتحان و درس و دانشگاه و ... دارند، چون تمام فكر دانشجو اخذ مدرك است.
دانشجويان علوم پزشكي مظلومند و درسها به آنها امان اعتراض نمي‌دهد
به اتفاق يكي از دانشجويان به سالن مطالعه يكي از گلستانهاي كوي رفتم؛ هر كس گوشه‌اي سرش در كتاب و جزوه بود؛ يكي بر زمين پتويي پهن كرده بود و درازكشيده درس مي‌خواند، ديگري پشت صندلي زانوهايش را بغل كرده بود و صفحات جزوه را ورق مي‌زد.
وقتي از يكي از دانشجويان خواستم تا پيشنهادات و مشكلاتش را خطاب به مسوولين دانشگاه مطرح كند، گفت: دانشجويان علوم پزشكي مظلومند و درسها به آنها امان اعتراض نمي‌دهد و شايد همين امر موجب شده تا حتي رييس دانشگاه هم سري به ما نزند.
وي مشكلات خود را نسبت به دانشجويان ترم پاييني كمتر دانست و ادامه داد: شايد دليل اين مساله اين است كه به اين وضع عادت كرده‌ايم و فكر مي‌كنيم شرايط زندگي خوابگاهي يعني همين ...
ديگر هوا تاريك شده بود و وقت برگشت بود هنگام خروج متوجه گيت‌هاي كنترل ورود و خروج دانشجويان شدم كه عليرغم همه هزينه‌هايي كه براي نصب آن پرداخته شده بود، گويا تنها نقش نمادين داشت و كاربردي در كنترل خروج و ورود دانشجويان نداشت.
در هنگام خروج يكي از دانشجويان صدايم كرد و گفت: آيا فكر مي‌كنيد كه با نوشتن اين مشكلات اميدي براي رفع مشكلات خوابگاه و بهبود وضعيت داشته باشيم؟
خبرنگار: زهرا مطيع شيرازي
انتهاي پيام
نظرات