"معمولا مي‌توان ريشه‌ي جنگ‌ها را در شكست سياست‌مداران جست و جو كرد. اين شكست در مورد وضعيت فعلي حمله‌ي رژيم صهيونيستي به غزه، نه تنها به رهبري مقامات دو طرف درگير در منطقه، بلكه به طور بسيار واضح به اشتباهات فاحش متوالي رييس‌جمهور در حال كناره‌گيري آمريكا تعلق دارد". به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تاكنون حدود 1000 تن كشته و تعدادي بيش از 4500 تن در جنگ غزه زخمي شده‌اند؛ تلفاتي كه غير نظاميان و عمدتا كودكان و زنان تعداد قابل توجهي از آنها را تشكيل مي‌دهند. نوار غزه در پي به تعليق در آمدن فعاليت‌هاي آژانس امدادرساني سازمان ملل متحد (آنروا) در نتيجه‌ي خطرات زياد براي كارمندان آن، امكان محدود ورود كشتي‌ها و محموله‌هاي كمك‌هاي انسان دوستانه از جمله تجهيزات پزشكي و سوخت به اين منطقه، آكنده شدن بيمارستان‌ها از زخميان و خستگي مفرط امدادرسانان به سوي يك فاجعه‌ي انساني پيش مي‌رود. رژيم صهيونيستي نه تنها به هدف ادعايي خود كه همانا جلوگيري از پرتاب موشك‌هاي حماس به شهرهاي سرزمين‌هاي اشغالي بوده، دست نيافته است، بلكه اين وضعيت باعث افزايش شمار حملات موشكي نيروهاي حماس گرديده است. روزنامه‌ي بوستون گلوب در سر مقاله‌ي خود به بررسي اين بحران در غزه پرداخته و ريشه‌ي آن را سياست‌هاي اشتباه دولت جورج بوش پسر، چهل و سومين رييس‌جمهور آمريكا كه نامحبوب‌ترين رييس‌جمهور تاريخ مدرن محسوب مي‌گردد، ذكر كرده است. در اين گزارش آمده است: فاجعه‌ي انساني كه به غير نظاميان در غزه تحميل شده، شليك موشك‌ها به اسراييل توسط حماس و شليك موشك‌هاي اسراييل به محله‌هاي با تراكم جمعيت بالاي شهر غزه از عواقب هشت سال سياست دولت بوش در خاورميانه است. فجايع جنگ در غزه، انباشته‌هاي يك سري تصميمات بد هستند و اين اشتباهات علاوه بر بحران‌هاي ديگر، باري براي دولت باراك اوباما، رييس‌جمهور بعدي آمريكا خواهد بود كه بايد تلاش كند آن را از روي شانه‌هاي خود بردارد. بوش پسر با فرض اين كه تمام تلاش‌هاي دولت بيل كلينتون، سلف خود در خاورميانه اشتباه بوده و نبايد آنها را دنبال كرد، در سال 2001 به قدرت رسيد. از آن جا كه بيل كلينتون زمان، انرژي و پرستيژ زيادي را در تلاشي شكست خورده براي ميانجي‌گري توافق صلح اسراييل - فلسطين در كمپ ديويد گذاشته بود، بوش در دوره‌ي نخست خود موضعي منفعلانه در قبال اين درگيري مركزي و مهم اتخاذ كرد. انفعال وي باعث شد تا فرصت ايجاد صلح بدون هر گونه تلاشي براي آن از ميان برود. بوش در جريان يك سخن‌راني در سازمان ملل متحد در پاييز سال 2001، به طور واضح و آشكار اعلام كرد كه پيش‌بيني مي‌كند كه نهايتا يك كشور فلسطيني تشكيل خواهد شد. وي اما براي هدايت كردن اسراييلي‌ها و فلسطينيان به سوي انجام مذاكرات صلح هيچ اقدامي صورت نداد. در ادامه‌ي اين سرمقاله آمده است: اسراييل به ساخت شهرك‌هاي يهودي نشين ادامه داد و گروه‌هاي فلسطيني بر تداوم فعاليت‌هايشان اصرار ورزيدند. بوش نه بر اسراييل و نه بر تشكيلات خودگردان فلسطين براي از سرگيري مذاكرات تا زمان زنده بودن ياسر عرفات، رئيس تشكيلات خود گردان فلسطين كه از شرايط ملي براي صلح برخوردار بود، هيچ فشاري وارد نياورد. پس از مرگ عرفات، بوش براي تقويت محمود عباس، جانشين ميانه‌روي وي در تشكيلات خودگردان، نيز اقدامات بسيار ناچيزي صورت داد. در ادامه اين گونه نوشته شده است: بوش به ‌رغم مخالفت‌هاي شديد عباس و اسراييل، بر برگزاري انتخابات فلسطيني در ژانويه‌ي سال 2006 اصرار ورزيد. اما وقتي حماس اكثريت قانوني را به دست آورد، بوش و كاندوليزا رايس، وزير امور خارجه شوكه شدند. واكنش بوش به پيروزي حماس همه چيز را بدتر كرد. او نه تنها از محاصره‌ي اقتصادي غزه حمايت كرد، بلكه مانع از آشتي ميان حماس و سياست‌مداران سكولار ملي‌گراي جنبش فتح شد كه در سال 1995 از تونس آمده بودند تا هم بر نوار غزه و هم بر كرانه‌ي باختري رود اردن حكومت كنند. دولت وي هم‌چنين نيروهاي امنيتي فتح را مسلح كرد و آموزش داد تا قدرت را در غزه به دست گيرند. اين سياست در ژوئن سال 2007 نتيجه‌ي معكوس داد: حماس كنترل كامل را بر غزه به دست گرفت. در پايان اين گزارش آمده است: اشتباهات بسيار بوش و وضعيت كنوني غزه تاكيدي است بر اين نكته كه اقدامات بوش، به قدرت رسيدن دشمنان آمريكا و ضعيف شدن دوستانش را در بر داشته است و اين كار اوباما را دشوارتر مي‌كند، زيرا حتي يك روز هم نمي‌تواند كار پاك كردن خرابي‌هاي بوش را كنار گذارد! انتهاي پيام