رييس سابق دانشگاه علم و صنعت، خواستار باز بودن محيط دانشگاه‌ها شد و با تاكيد بر اين كه «نبايد از خطاي دانشجويان بترسيم»، گفت: اميد را در دانشجويان جوان زنده كنيم. دكتر «صالحي» رييس سابق دانشگاه علم و صنعت در گفت‌وگو با خبرنگار ايسنا، درباره‌ي فضاي سياسي دانشگاه‌ها در چند سال اخير گفت: در دو – سه سال اخير فضاي خوبي وجود نداشت، بيشتر دانشجويان در انفعال بودند و تقريبا مشاركت‌شان در امور سياسي كشور به حداقل رسيد و تا آخرين روزهاي انتخابات رياست جمهوري هيچ حركتي مثل سابق با شور و شوق در دانشگاه‌ها نديديم. ارزيابي من اين است كه اين روند به مرور از دوم خرداد تا سال‌هاي آخر نزول داشته و در انتخابات اخير اين نزول به حداكثر رسيد، چرا كه انتخابات يكي از معيارها و شاخص‌هايي است كه مي‌تواند به شور و نشاط در دانشگاه‌ها بيفزايد. البته مسايل صنفي و علمي فعال‌تر شده است و حضور دانشجويان در حركت‌هاي صنفي و علمي بيشتر از دوران قبل شده ولي در مسايل سياسي كاملا بي‌تفاوت و به نظر من نااميد هستند. وي افزود: براي دوره‌ي جديد هم نمي‌شود قضاوت كرد، بايد ديد عملكرد چگونه است، ولي با توجه به خواسته‌هايي كه دانشجويان دارند اگر دولت بتواند اين خواسته‌ها را برآورده كند مي‌تواند مشاركت آنها را فعال‌تر كند و حتي آنها را به كار بگيرد ولي اگر نتوانيم فضا را باز كنيم كه بتوانند نظرات و انتقادات‌شان را ابراز كنند و تضارب افكار اتفاق بيفتد، با مشكلاتي روبرو مي‌شويم و مشاركت به مرور كمتر هم مي‌شود. صالحي درباره‌ي چگونگي ترغيب دانشجويان به فعاليت‌هاي سالم سياسي از نظر خود، ادامه داد: بايد آنها به آينده‌ي سياسي، مشاركت در آن، اعلام نظر در سيستم‌هاي نظردهي اميدوار كرد و محيط را طوري تنظيم كرد كه نوآوري‌ها، ابتكارات و خلاقيت‌هايشان در همه‌ي زمينه‌ها و به ويژه زمينه‌ي سياسي استفاده شود. البته اگر جامعه قابليت سياسي را داشته باشد، دانشجويان مي‌توانند در محيط‌هاي سياسي جامعه فعال شوند. كلا ماهيت دانشجو و جنبش دانشجويي و كارهاي سياسي در دانشگاه اين فضا را به آنها مي‌دهد كه حتي خطاهاي زيادي هم بكنند و اين خطاها باعث مي‌شود به جريان درستي منتهي شود. ما نبايد از اين خطاها بترسيم و از باز بودن محيط براي تمرين مشاركت فعاليت‌هاي سياسي دانشجويان جلوگيري كنيم، يا اينكه بخواهيم اين كار طبق نظر ما انجام شود، به نظر من اين بدسليقگي است. وي درباره‌ي چگونگي زمينه‌ي حل اختلاف انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه علم و صنعت پس از سال‌ها گفت: موضع ما اصولي و قانوني بود، به صورت جداگانه هر تشكلي مي‌تواند مجوز فعاليت بگيرد، ولي كساني كه مي‌خواهند در انجمن اسلامي حضور داشته باشند بايد اصول حاكم بر فضاي دانشگاه كه منتج از عقيده‌ي باز بودن فضا بود را بپذيرد. اين مورد پذيرش قرار گرفت و كم كم به تفاهم رسيدند. كاري كه ما در تعامل با دانشجويان كرديم همين بود، الحمدالله نتيجه داد و بالاخره انجمن اسلامي تشكيل شد. زمينه براي گروه‌هاي ديگر هم براي فعاليت باز است. به نظر من دانشجوها خيلي خوب مي‌توانند با مديريت دانشگاه تعامل كنند به شرطي كه صداقت و خلوص را در سيستم مديريت ببينند و بعد احساس نكنند كه گروهي قصد دارد تفكر خود را تحميل كند، اگر اين اتفاق بيفتد ما حتما با مشكلات مواجه مي‌شويم ولي اگر بفهمند كه ما ميدان را براي تضارب و تعامل افكار باز كرديم منتج به اين مي‌شود كه در محيط آسوده و بدون تنش مي‌توانند مشاركت كنند و نتايج خوبي هم بگيرند. صالحي تاكيد كرد: خطاهاي دانشجويي امري طبيعي است، بايد آن را بپذيريم. ما از اين خطاها – البته اگر خطا باشند ممكن است تندي باشد يا افراط و تفريط – نبايد بترسيم و به حركاتي دست بزنيم كه آثار نامطلوب در بر داشته باشد. رييس سابق دانشگاه علم‌وصنعت، فضاي نقد در دانشگاه‌ها را اينچنين ارزيابي كرد: فضاي خوب و بازي داريم، هر كسي از گروه و فكري مي‌تواند حرف بزند، تشنج‌ها كاملا از بين رفته، همه‌ي گروه‌هاي فكري اين را قبول كردند و ما اين را براي همه تضمين كرديم. محيط امروز دانشگاه علم و صنعت، بهترين و ايده‌آل‌ترين محيط براي تضارب عقايد و اظهار افكار است. مهم‌ترين تفكرها مطرح مي‌شود، هر كس طرفدارش باشد در جلسات شركت مي‌كند. در اين مدت تقريبا همه اين را قبول كردند البته هزينه‌هايي هم داشتند، سال گذشته سال پر تنشي را در دانشگاه داشتيم. ولي ديگر مسايل دانشگاه حل شد، مگر اينكه از بيرون دوباره مسائل به داخل كشيده شود. وي درباره‌ي آنچه كه برخي كم شدن فعاليت دانشجويان در سال‌هاي اخير مي‌خوانند، گفت: علت آن، عدم اميد به آينده است. فكر مي‌كنم ضرورت دارد كه دانشجو و جوان احساس كند مي‌تواند در سرنوشت خود و كشورش تاثيرگذار باشد و اين اميدواري و اعتماد وجود داشته باشد. اگر اين اعتماد سلب شود مشاركت آن چنيني در انتخابات‌هاي رسمي نخواهيم ديد و ممكن است جنبش دانشجويي راه ديگري را طي كند كه نه به مصلحت خودش باشد و نه به مصحلت كشور. بايد تمام سعي خود را بكنيم كه اين اميد را در دانشجويان جوان زنده كنيم و راه را برايش باز كنيم كه بتواند در سرنوشت سياسي كشورش دخيل باشد. اگر بتوانيم اين را تضمين كنيم، بديهي است كه هر جواني در ابتداي كار خطاها و اشتباهاتي در كار داشته باشد، اينجا بايد تجربه كند تا در جامعه آثار كامل آن را مشاهده كنيم. بايد محيط دانشگاه‌ها باز باشد تا جامعه از نتايج آن به خوبي بهره‌برداري كند. ارائه‌ي همه‌ي افكار از تمام ابعاد مي‌تواند تضمين سلامت كشور را در كل جامعه به همراه داشته باشد. صالحي درباره‌ي تعدد و تنوع تشكل‌هاي دانشجويي گفت: دانشجوها بايد بتوانند در همه‌ي زمينه‌ها نسبت به كار سياسي و فرهنگي اقدام كنند و در هر گروهي كه مي‌توانند خود را متشكل كنند، بايد اين راه را برايشان باز كنيم و ميدان بدهيم. هر گروهي كه بتواند سالم‌تر و درست‌تر كار كند بيشتر جذب خواهد كرد. ما بايد كار هدايتي و فرهنگي خود را بيشتر در تعامل فكري با دانشجويان و ايجاد محيطي متمركز كنيم كه اگر دانشجويي راهش غلط است قبول كند راه را تصحيح كند و اين راه به نظر من بهتر جواب مي‌دهد تا اينكه گروه‌ها و تفكرها را محدود كنيم و بخواهيم تشكل‌هاي خاص طبق نظر ما مسايل را پيش ببرند، حتي كساني كه فكر مي‌كنند مي‌توانند به اين طريق به نتيجه‌ي مطلوب برسند به نتيجه نرسيدند. اعتقاد من اين است كه با تكثر تشكل‌ها و ارائه‌ي اظهار نظر مي‌توانيم نتايجي را كه براي كشور بهينه باشند به دست بياوريم. اگر مشاركت كليدي جوان‌ها را براي توسعه‌ي كشور و حفظ منافع ملي داشته باشيم بهتر مي‌توانيم به نتيجه برسيم. ادامه دارد ...