دبير سياسي بسيج دانشجويي دانشگاه تهران گفت: اعضاي قديمي با گذشت زمان به دنبال توهمات شخصي خود مي‌روند تا بحث‌هايي كه در دانشگاه براي دانشجو مهم است و به تدريج پايگاه دانشجويي خود را از دست مي‌دهند. «ابراهيم زرگر» در گفت‌وگو با خبرنگار سياسي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) اظهار داشت: هر تشكل دانشجويي براي اين‌كه بتواند از نيروهاي جديد و توانايي‌هاي بالقوه‌ي دانشجويان تازه‌وارد استفاده كند سيستمي دارد كه اگر اين سيستم در تشكل‌هاي دانشجويي تضعيف و يا كمرنگ شود، فضاي ذهني افراد قديمي‌تر با فضاي ذهني روند دانشگاه فاصله مي‌گيرد. مثلا سال آتي در بسيج دانشگاه تهران، كساني عضو اصلي مي‌شوند كه ورودي 81 و 82 هستند و همه درك مي‌كنند كه ذهن‌هاي تازه و كساني كه به طور واقعي با محيط دانشگاه درگير باشند بسيار مفيدتر هستند. اين فعال دانشجويي افزود: در دو حالت تشكل‌ها سياليت خود را از دست مي‌دهند؛ يكي اين است كه افراد آن‌چنان قدرتمند و قوي كار كنند كه به نظر بسياري از اعضا اگر آنها عوض شوند اتفاقات بدي مي‌افتد و نوعي حس محافظه‌كاري در اعضاي تشكل به صورت واقعي ايجاد مي‌شود و جلوي رشد آنها را مي‌گيرد. ديگر اين‌كه از بيرون تشكل با حمايت‌هاي مختلفي كه ممكن است بشود، تعدادي از اعضا به طور نسبتا تحميلي باقي مي‌مانند. به ويژه در فرآيند دوم وقتي سن اين افراد از سن دانشجويي بالاتر مي‌رود و از سيستم فاصله مي‌گيرند، ملزومات و علايق آنها با نظرات و عملكردشان خلط مي‌شود و عجيب نيست كه افرادي هم سعي كنند به خاطر منافع اقتصادي و يا سياسي تشكل خود را بازيچه قرار دهند تا آينده‌ي سياسي و اقتصادي خود را تامين كنند، به اين اميد كه از پتانسيل دانشجوها براي يك جناح استفاده كنند تا در مجلس بعدي نامزدي در ليست آن جناح داشته باشند. كما اين‌كه اين اتفاق در انتخابات شوراي شهر و مجلس ششم افتاد و برخي سعي كردند سهم‌خواهي كنند. وي در ادامه اظهار داشت: با ورود بدنه‌اي كه واقعا دانشجوي حقيقي هستند و دائما در محيط دانشگاه به سر مي‌برند، ممكن است تشكل افت و خيزهايي داشته باشد ولي اصل حركتشان سالم مي‌ماند و احتمال بسيار كمتر و ضعيف‌تري وجود دارد كه تشكل به دامان احزاب سياسي و افرادي بيفتد كه علاقه‌مند به سوءاستفاده از آنها هستند. انتهاي پيام