دهقان گفت: تفاوتي ميان پيش نويس قطعامه اروپاييها با قرارداد پاريس وجود ندارد. دكتر محمود دهقان، استاد دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار سياسي ـ خارجي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) اظهار داشت: اروپاييها هميشه فرمولشان به گونه‌اي است كه وقتي مساله‌اي را مي‌بندند آن را به صورت يك سنگر بتون آرمه مي‌بينند و سعي مي‌كنند اين سنگر را يك گام به جلو ببرند. وي ادامه داد: تفاوت زيادي در قرارداد پاريس ايجاد نشد، اما به هر حال فشار بين‌المللي بر ايران بود و بيشترين هدف آنها هم اين بود كه راه‌هاي برگشت ايران را نبندند، درست است كه آنها استراتژي ماشه را كنار گذاشتند اما شرايط را براي برگشت ما سخت‌تر كردند. دهقان گفت: اروپايي‌ها همواره سنگري را مي‌بندند و بعد 50 قدم آن طرف‌تر پيشنهاد مي‌دهند و جا براي برگشت 50 قدم براي خودشان مي‌گذارند، از اين رو اينكه پيش نويس‌ها تغيير مي‌كند، قابل پيش بيني بود. وي افزود: البته ايران اين بار بحث 20 سانترفيوژ را مطرح كره بود كه از آن بتواند بهره ببرد، در واقع ما الان به قرارداد پاريس نزديك شده‌ايم. دهقان در پاسخ به اينكه آيا 20 سانتريفيوژ باعث ارايه پيش نويس آخر شد، يا عوامل ديگري؟ گفت: آنها قرارداد را با ما بسته بودند و مي‌دانستند كه ما در محدوده قرارداد قبول داريم و مي‌خواستند از چماق آمريكا و فشار آنها هم استفاده مي‌كنند تا ما را قدري جلوتر ببرند. وي با اشاره به اينكه نمي‌توان گفت درست آنچه كه ارايه شده تطبيق قرارداد پاريس است گفت: اما در مجموع با توافق پاريس تفاوت اساسي ندارد و مذاكرات ديپلماتيك به نقطه‌ي خوبي رسيده است. اين استاد دانشگاه در پاسخ به اينكه ايران چگونه مي‌تواند اروپا را به تعهداتش پايبند نگه دارد؟ گفت: نوع قرارداد به گونه‌اي است كه از الان نمي‌توان پيش بيني كرد و زمان بايد مشخص كند كه اين كار صورت مي‌گيرد يا نه. اروپايي‌ها در قرارداد بخش‌هايي كه اقتصادي است و به نفعشان است، حتما خواهند بست. وي تاكيد كرد: بايد خيلي زيرك باشيم كه بتوانيم از استراتژي همه يا هيچ استفاده كنيم و به اروپاييها‌ بگوييم يا بايد همه بندها اجرا شوند و يا هيچ كدام و اگر قرار باشد خدشه‌اي وارد شود، نبايد به بندهايي كه به نفع اروپاست وارد شود و به بندهايي كه بايد از ايران حمايت كند وارد نشود. انتهاي پيام