امضاي پروتكل با قيد و شرط، مي‌تواند امنيت، اقتصاد و توسعه‌ي پايداري را در ايران ايجاد كند. به گزارش خبرنگار سياسي - خارجي ايسنا، دكتر محمدعلي بصيري، عضو هيات علمي دانشگاه اصفهان در نشست علمي «فناوري هسته‌يي، اقتدار ملي» بحث پروتكل الحاقي را به عنوان دومين تصميم‌سازي سرنوشت ساز بعداز قطعنامه‌ي 598 معرفي كرد و آن را به‌لحاظ سياسي ارزيابي كرد و گفت: ما بايد مطمئن شويم الحاق، عدم الحاق و يا خروج از NPT براي ما امنيت مي‌آورد يا خير؟ كه مي‌توان ديدگاههاي مختلف آن را به چند گروه زير تقسيم كرد. وي افزود: ديدگاه اول، گروه ديدگاهي است كه معتقد است بايد از NPT خارج شويم تا استقلال كامل را بدست آوريم، چرا كه آخرين حرف در نظام سلطه را اين مسئله مي‌زند. اين گروه معتقدند كه خروج از NPT بازدارندگي و دخالت در امور كشور را محدود خواهد كرد و كه اقدام چيني‌ها، هندي‌ها و حتي كره در پيگيري اين روش نيز مي‌تواند عامل موثر و مصداق بارز ديگري باشد. همچنين گروه طرفدار خروج از NPT معتقدند كه ادامه اين روند مي‌تواند دفاع مشروعي را براي ايران به لحاظ تحريم‌هاي گذشته نظير محاصره‌ي اقتصادي، سياسي و حتي نظامي داشته باشد و با بومي شدن مي‌توانيم ضمانت اجرايي را براي چانه‌زني‌هاي ايران در نظام بين‌الملل ايجاد كنيم. دكتر بصيري در نتيجه‌ي دلايل اين گروه گفت: كاركرد خاص سلاح هسته‌يي كه مي‌تواند تنها در صرف اعلام جنگ نباشد و حق مسلم ايران در اين مسئله بدليل ابزار بازي دست قدرتها بودن و محاصرات هسته‌يي مي‌تواند از دلايل مهم اين گروه باشد. وي به دليل اقتصادي اين گروه نيز اشاره كرد و گفت: اين گروه معتقدند كه فناوري هسته‌يي مي‌تواند امنيت دراز مدتي را براي ما ايجاد كند، هرچند كه در ابتدا نيز هزينه‌هاي مالي و انساني بسياري را صرف مي‌كند و چون ما تاكنون در زمينه‌ي تمام معاهدات خلع سلاح آمده‌ايم، اما هيچ نيز بدست نياورده‌ايم، مي‌تواند زمينه‌ي چانه‌زني را براي ما ايجاد و به لحاظ پشتوانه‌ي جهان اسلام و نظمي كه در هژموني آمريكا است قدرت خود را نشان دهيم. اين استاد دانشگاه در ادامه سخنان خود به گروه مخالفان اين نظر نيز اشاره كرد و اين گروه را به چند قسمت تقسيم كرد، گروهي كه طرفدار ماندن در NPT و عدم الحاق هستند؛ چرا كه معتقدند اگر ما ملحق نشويم، مي‌توانيم با ابزارهاي عميق چانه‌زني، تكنيك هسته‌يي صلح آميز را براي بلند مدت داشته باشيم. دكتر بصيري گروه دوم را آنهايي دانست كه ماندن در NPT و الحاق بدون قيد و شرط را مي‌پذيرند و معتقدند كه سيستم كنترلي جديد با توجه به سيستم‌هاي جاسوسي كه در آمريكا وجود دارد، تفاوتي را در ايران ايجاد نخواهد كرد و اين ظرف زماني نيز راهي خواهد شد تا قطعنامه به شوراي امنيت رفته و تحريمهاي آتي نظير ديپلماتيك، اقتصادي و در نهايت حمله نظامي صورت گيرد. وي گروه آخر را آنهايي دانست كه معتقد به ماندن در NPT اما با قيد و شرط هستند و تصور مي‌كنند با اين روش مي‌توان از زير فشار سياسي خارج شد، مكانهايي را استثنا كرد و همچنين آژانس را متقاعد كرد تا برخي تحريمها از ايران برداشته شود. عضو هيات علمي دانشگاه اصفهان به نتايج عقايد گروه اخير پرداخت و تصريح كرد: با اين روش مي‌توان، جلوي بحث فوري و حمله نظامي و اقتصادي را گرفت و فيلتري را براي امنيت كشور ايجاد كرد و همچنين مي‌توان در مواقع ضروري از آن خارج شد. چرا كه شرايط داخلي و نسل سوم، ظرفيت مواجهه با يك شوك امنيتي و حمله‌ي نظامي و سلطه را ندارند. وي افزود: دلايل سياسي، اقتصادي و تكنولوژيك اين گروهها را بر آن داشته تا چنين عقيده‌اي را ابزار نمايند، زيرا آنها معتقدند كه ظرفيت بازدارندگي ايران در حد بلوغ خود نيست و ممكن است با هرگونه حمله‌ي نظامي اقتصاد كشور نيز متزلزل شود و آثار مخربي را برجا بگذارد، لذا مصلحت‌گرايي را در نظر مي‌گيرند و با اين روش سعي دارند تا كشور را با امنيت بالايي مواجه كنند. انتهاي پيام