“تغييرات بنيادي در مواضع تاريخي ايالات متحده پيرامون حقوق بشر، نقش ايالات متحده در جامعه‌ي ملل و روند صلح خاورميانه در خلا مباحثى مشخص (به جز مواردي در درون كابينه‌ي رئيس جمهور) در حال شكل گيري است.“ به گزارش ايسنا، جيمي كارتر رييس جمهور پيشين آمريكا در مقاله‌اي كه در روزنامه‌ي واشنگتن پست منتشر شده، با اشاره به مطلب فوق نوشته است: « اگرچه بعضي از اين سياست‌هاي تازه، برآورد عكس العمل‌هاي سريع جورج بوش، رييس جمهور آمركا و برپايه‌ي نصايح درست درباره‌ي فاجعه‌ي 11 سپتامبر بود، اما به نظر مي‌رسد كه مابقي اين سياست‌ها دست پروده ي گروه متمركزي از محافظه كاران است كه تحت پوشش اعلام جنگ عليه تروريسم، در جهت دستيابي به اميال و آرزوهاي ديرينه‌ي خود مي‌باشند. ايالات متحده كه در گذشته از سوي اكثريت جهانيان به عنوان منادي حقوق بشر ستوده مي‌شد، امروزه به هدف حملات سازمان هاي بين المللي تبديل گشته كه توجه خويش را به اساسي ترين مباني زندگي آزاد و دموكراتيك مبذول داشته‌اند. ما نقض حقوق بشر را در كشورهايي كه از جنگ عليه تروريسم حمايت مي كنند نه تنها ناديده گرفته و بر آن صحه گذاشته‌ايم، بلكه شهروندان آمريكايي را نيز بدون صدور هيچ حكمي و با نفي حقوق اين افراد به گزينش وكيل مدافع تحت عنوان "سرباز دشمن" بازداشت كرده‌ايم و به طور مخفيانه و نامحدود به بازجويي آنان مشغوليم. اصرار وزارت دادگستري به اين سياست كه از سوي دادگاه‌هاي فدرال محكوم گشته، حل اين مسئله را دچار ابهام كرده است. صدها تن از سربازان طالبان نيز به همين نحو در جزيره ي گوانتانامو در اسارت بسر مي‌برند. وزير دفاع ادعا نموده است كه حتي اگر روزي اين افراد در دادگاهي بيگناه شناخته شوند، از آزادي آنان خودداري خواهد كرد. اين اعمال مشابه رفتار رژيم هاي آزارگر است كه تاريخا توسط روساي جمهور آمريكا محكوم گشته اند.” كارتر مي‌افزايد: « در حالي كه رئيس جمهور اعلام نظر نهايي پيرامون عراق را باز نگاه داشته، اما ملت آمريكا روزانه با سيلي از ادعاهاي معاونت رئيس جمهوري و ديگر مقامات عالي رتبه در مورد تهديد خانمانسوز سلاح‌هاي كشتار همگاني از سوي عراق و هم چنين تعهد و پيمان اين افراد براي بركناري صدام حسين از قدرت، چه با همكاري و يا بدون همكاري متحدين ما مواجه است. اعضاى مسول در كابينه هاي قبلي آمريكا، مجريان بر مصدر كار و هم چنين متحدين خارجي ما مصرانه تاكيد ورزيده اند كه در حال حاضر هيچ خطري از سوي بغداد، آمريكا را تهديد نمي كند. در شرايط نظارت دقيق و حضور قدرتمند نظامي برتر آمريكا هرگونه عمل تجاوزگرانه عراق نسبت به همسايگان خويش، كوچكترين آزمايش اتمي (پيش شرط براي توليد سلاح اتمي)، تهديد به استفاده از سلاح‌هاي كشتار دست جمعي و يا مشاركت سازمان‌هاي تروريستي در اين تكنولوژي، به منزله‌ي خودكشي صدام حسين محسوب مي شود. اما در صورت حمله‌ي نظامي ما، استفاده از اين سلاح‌ها عليه اسرائيل و يا ارتش ما امكان موجوديت مي يايند.» در ادامه‌ي اين مطلب آمده است: « ما نمي توانيم نسبت به توليد سلاح هاي شيميايي، ميكروبي و اتمي بي تفاوت باشيم، ولي جنگ يك تنه با عراق جواب آن نيست. يك بازرسي بدون قيد و شرط در عراق از الزامات فوري سازمان ملل متحد است. اين راهكرد در صورت دورنكردن متحدانمان از خود كه شايد هم تعمدانه انجام گرفته از امكان تحقق بيشتري برخوردار است. معاونت رياست جمهوري با مخالفت خويش با رئيس جمهور و وزير امورخارجه دستيازي به اين هدف پسنديده را كاهش بخشيده است. با رجزخواني بي فايده و حريف طلبي نسبت به جهان، ما از تعهدات خويش در كوشش براي دستيابي به توافقات بين المللي از طريق مذاكره شانه خالي كرده‌ايم. نقض يك جانبه توافقات در مورد سلاح هاي اتمي، سلاح هاي ميكروبي، حفظ محيط زيست و نقض يك جانبه توافقات بر سر طرح هايي كه عليه شكنجه و تنبيه مجرمين جنگي صورت گرفته در بعضي مواقع همراه با تهديدات اقتصادي عليه آنهايي كه ممكن است در مواردي با ما اختلاف نظر داشته باشند، شده است. اين اعمال يك جانبه به منزوي شدن هرچه بيشتر ايالات متحده در ميان كشورهايي كه براي پيشبرد مبارزه با تروريسم به آنان نياز داريم، مي انجامد.» رييس جمهور پيشين آمريكا در ادامه‌ي مقاله‌ي خود مي‌نويسد: « بدبختانه دولت ما از مسوليت پذيري براي تدارك مذاكره واقعي ميان فلسطين و اسرائيل دوري مي جويد. در حالي كه سياست اسكان در شهرك هاي يهودي نشين در حال گسترش است و مناطق فلسطيني نشين كوچك تر مي‌شوند، ظاهرا سياست عمومي ما حمايت همه جانبه از عمليات اسرائيل در مناطق اشغالي و منزوي ساختن و محكوميت يك پارچه ي فلسيني ها تحت عنوان جنگ با تروريسم مي‌باشد. به نظر مي‌رسد كه درون كابينه، مبارزه‌اي براي تكوين يك سياست جامع در مورد خاورميانه در جريان است. مواضع آشكار رئيس جمهور در ارتباط با احترام به قطع نامه هاي كليدي سازمان ملل متحد و حمايت وي از تشكيل كشور فلسطين به طرزي چشم گير در تقابل با سخنان وزير دفاع قرار مي‌گيرد كه مي‌گويد: « در زمان حيات ايشان "چيزي شبيه به هويت (فلسطينى) تشكيل خواهد شد" و يا به كاربردن جملاتي چون "به اصطلاح اشغال" و اين ها همه از اعتبار و برائي مواضع رئيس جمهور كاسته است.» اين گفتار بيانگر دوري راديكال از سياست كليه كابينه‌هاي آمريكا از سال 1967 است كه بر مبناي خروج اسرائيل از مناطق اشغالي و صلح واقعي بين آنان و همسايگان آنهاست، مي باشد. به نظر مي رسد كه نداي جنگ طلبي و تفرقه افكني بر واشنگتن حاكم گشته است، اما اين ندا هنوز بازتاب دهنده‌ي تصميمات نهايي رئيس جمهور، كنگره و دادگاه ها نيست. چيره گشتن تعهدات تاريخي و پر ارزش آمريكايي در ارتباط با صلح، عدالت، حقوق بشر، محيط زيست و همكاري بين المللي از اهميت به سزايي برخوردار گرديده است.» انتهاي پيام