تهران بر اساس تحقيقات به عمل آمده، آسيبهاي اجتماعي پيش از انقلاب، روند صعودي داشته، در آستانه‌ي انقلاب، در سالهاي 56، 57 و58 كاهش فوق العاده ‌‌‌‌‌يافته اما از سالهاي 59و60و61سير صعوديش را پيموده به گونه اي كه در سالهاي 66و67 ميزان آسيبها به ميزان قبل از انقلاب رسيده، و از سال 67 به بعد، از ميزان انقلاب نيز بالاتر رفته است. غلامعباس توسلي، استاد دانشگاه، با بيان اين مطلب، روز شنبه بيست و چهارم ارديبهشت ماه در سالن آمفي‌تئاتر دانشگاه الزهرا(س) يادآورشد: مجموع اطلاعات و آمارها نشان مي‌دهد كه متاسفانه ما همان راهي را طي مي‌كنيم كه كشورهاي صنعتي در وضعيت اقتصادي مناسب، اين آسيبهاي اجتماعي را تجربه مي‌كنند. اما بدون آن كه تحول اساسي در صنعتمان رخ داده باشد، وطبقه‌ي اجتماعي، تغيير كرده باشد، با افزايش بسيار انبوه آسيبها در جامعه روبه‌رو هستيم. وي با اشاره به اين كه به سرمايه‌هاي اجتماعي، توجهي نمي‌شود، افزود: ما، در گذشته، گروههاي اجتماعي داوطلب بسياري، با ضريب اعتماد بالايي داشتيم كه در مدرنيته، با رشد شهر نشيني و ايجاد بيگانگي اين سرمايه‌ي اجتماعي از يك سو،در خانواده و از سوي ديگر، در سطح جامعه كاهش يافته است كه با از دست دادن اين سرمايه‌ها، شاهد رشد فزاينده‌ي آسيبهاي اجتماعي هستيم. انتهاي پيام