یک کارشناس حفاظت محیط‌زیست، در همین خصوص به پیامدهای رهاسازی ماهی قرمز در آب‌های طبیعی پرداخت و به ایسنا گفت: ماهی قرمز گونه‌ای غیربومی است که به راحتی در بسیاری از مناطق جهان، از جمله ایران، رهاسازی می‌شود.

ساسان شرافت گفت: گرچه این ماهی، با زیبایی و رنگ‌های جذابش، در فرهنگ ما به ویژه در ایام نوروز به عنوان نماد زندگی و شادابی شناخته می‌شود؛ اما این زیبایی می‌تواند تبعات منفی جدی برای اکوسیستم‌های آبی به همراه داشته باشد.

وی افزود: یکی از اصلی‌ترین خطرات ماهی قرمز، رقابت آن با گونه‌های بومی است. وقتی این ماهی‌ها به آب‌های طبیعی رها می‌شوند، با گونه‌های بومی رقابت می‌کنند و منابع غذایی و زیستگاهی آن‌ها را کاهش می‌دهند.

این کارشناس حفاظت محیط‌زیست، خاطرنشان کرد: این رقابت می‌تواند منجر به کاهش جمعیت گونه‌های بومی و در نهایت تهدید تنوع زیستی در آن منطقه شود. این رقابت می‌تواند به نابودی گونه‌های بومی و از بین رفتن تعادل اکوسیستم منجر شود.

وی تصریح کرد: ماهی قرمز می‌تواند میزبان بیماری‌ها و انگل‌هایی باشد که به راحتی به سایر ماهی‌ها و موجودات آبی منتقل می‌شود. این بیماری‌ها می‌توانند باعث شیوع عفونت‌ها در جمعیت‌های بومی شوند و منجر به مرگ و میر گسترده در آن‌ها شوند.

شرافت اظهار کرد: در بسیاری از موارد، شاهد بوده‌ایم که رهاسازی ماهی قرمز در آب‌های طبیعی باعث بروز اپیدمی‌های خطرناک در میان گونه‌های بومی می‌شود؛ بنابراین، در شرایطی که اکوسیستم‌ها به شدت آسیب‌پذیر هستند، این موضوع به شدت نگران‌کننده است.

این کارشناس حفاظت محیط‌زیست گفت: ماهی قرمز نه تنها بر روی اکوسیستم‌های آبی تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند به کشاورزی و منابع آب نیز آسیب برساند. این ماهی‌ها با خوردن گیاهان آبزی، تعادل اکوسیستم‌های آبی را به هم می‌زنند و می‌توانند منجر به کاهش کیفیت آب و افزایش آلودگی آن شوند. این موضوع به ویژه در مناطق کشاورزی که به آب‌های شیرین وابسته‌اند، می‌تواند تأثیرات جدی داشته باشد.

وی افزود: در مناطقی که کشاورزی به شدت وابسته به آب‌های سطحی است، وجود ماهی قرمز می‌تواند باعث کاهش تولیدات کشاورزی و افزایش هزینه‌ها شود.

وی با بیان اینکه هرچند رهاسازی ماهی قرمز در آب‌های آزاد به یک سنت فرهنگی تبدیل شده است، اما این عمل می‌تواند به عنوان یک رفتار زیست‌محیطی ناپسند در نظر گرفته شود، افزود: بسیاری از افراد بدون آگاهی از پیامدهای زیست‌محیطی این کار، ماهی‌ها را رها می‌کنند و این عمل می‌تواند به تهدیدی برای اکوسیستم‌های محلی تبدیل شود.

شرافت در پاسخ به این سؤال که برای جلوگیری از خطرات ناشی از ماهی قرمز، چه اقداماتی می‌توان انجام داد؟ اظهار کرد: آموزش عمومی، ترویج نگهداری صحیح و توسعه فرهنگ حفاظت از محیط‌زیست از جمله این اقدامات است.

وی با اشاره به اینکه برگزاری کارگاه‌ها و دوره‌های آموزشی برای آشنایی مردم با خطرات رهاسازی ماهی قرمز و تأثیرات آن بر اکوسیستم ضروری است، افزود: توصیه به نگهداری ماهی قرمز در شرایط مناسب و جلوگیری از رهاسازی آن‌ها در محیط‌های طبیعی می‌شود.

این کارشناس حفاظت محیط‌زیست بر تشویق به رفتارهای مسئولانه در قبال طبیعت و اکوسیستم‌های آبی تأکید کرد و گفت: این کار می‌تواند شامل برنامه‌های آموزشی در مدارس، فعالیت‌های اجتماعی و کمپین‌های رسانه‌ای باشد که به ترویج حفاظت از محیط‌زیست کمک می‌کند.

وی ادامه داد: ماهی قرمز به عنوان یک نماد فرهنگی و زیبایی در سفره هفت‌سین، نیاز به توجه ویژه‌ای در زمینه حفاظت از محیط‌زیست دارد. با افزایش آگاهی و آموزش جامعه، می‌توان از خطرات ناشی از این موجودات کوچک جلوگیری کرد و به حفظ تنوع زیستی و سلامت اکوسیستم‌های آبی کمک کرد.

شرافت در پایان خاطرنشان کرد: زیبایی طبیعت و فرهنگ باید در کنار هم حفظ شوند تا نسل‌های آینده نیز بتوانند از آن بهره‌مند شوند.

انتهای پیام