در این میان همانطور که سنت دید و بازدیدهای نوروزی در روزهای آغاز سال نو پابر جاست و مردم این خطه با جدیت دربرپایی سنت دید و بازدید نوروزی در روزهای آغازین سال نو همت دارند، برای درگذشتگان هم سهمی قائلند و  چون در نوروز به دیدن بزرگترها و آشنایان و اقوام می‌روند، رفتن به آرامستان ها و زیارت قبور رفتگان را از باب زنده نگه داشتن یاد و خاطره عزیزان از دست رفته هم ضرورت دانسته و طبق یک سنت قدیمی  خود را ملزم به اجرای آن می‌دانند.

یک استاد حوزه در این باره به ایسنا گفت: یکی از رسوم قدیمی و معنوی که در بین ایرانیان و خراسانی ها رواج دارد زیارت قبور است و این مسئله در آخرین پنج‌شنبه سال گذشته و اولین پنج‌شنبه سال جدید هم با دقت نظر بیشتری انجام می‌گیرد.

حجت الاسلام محمد عربی با بیان اینکه زیارت قبور برگرفته از اعتقادات دینی و ارزش‌های فرهنگی است و فرصتی برای ارتباط عمیق‌تر با معنویت، بازنگری در زندگی و زنده نگه داشتن یاد و خاطره عزیزان از دست‌رفته است.

وی با بیان اینکه مفهوم معنوی زیارت قبور، یک تجربه عاطفی و معنوی است که انسان را به فکر کردن در مورد مرگ، ابدیت و جایگاه خود در این دنیا وا می‌دارد. این فرصت در پنج‌شنبه اول سال به دلیل نزدیکی زمانی به آغاز سال نو، معنا و ارزش بیشتری پیدا می‌کند زیرا نوروز به عنوان نمادی از تجدید حیات و زیارت قبور به عنوان نمادی از یاد مرگ، ترکیبی معنوی و انسانی ایجاد می‌کند که هم به رشد فردی و هم به تقویت ارزش‌های اجتماعی کمک می‌کند.

تعادل میان امید به آینده و احترام به گذشته

عربی با بیان اینکه تأمل در چرخه زندگی پنج‌شنبه اول سال فرصتی است برای بازنگری در چرخه زندگی، اظهار کرد: از یک سو، آغاز سال جدید نمادی از تازه شدن زندگی است و از سوی دیگر، زیارت قبور یادآور گذر زمان و اهمیت قدردانی از لحظات است. این تعادل میان امید به آینده و احترام به گذشته، یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این سنت به شمار می‌رود.

وی خاطرنشان کرد: هنگامی که افراد به زیارت قبور می‌روند، در واقع با نسل‌های گذشته خود ارتباط برقرار می‌کنند و این عمل، پلی است میان زمان حال و گذشته، که انسان را به یاد اهمیت روابط خانوادگی و ارج نهادن به تلاش‌های نسل‌های پیشین می‌اندازد.

وی با بیان اینکه قرائت قرآن و دعا از اصلی‌ترین بخش‌های زیارت قبور هستند، اظهار کرد: این اعمال نه تنها برای آمرزش اموات انجام می‌شود، بلکه به آرامش دل بازماندگان نیز کمک می‌کند. شنیدن صدای قرآن و دعا در فضای آرام آرامستان‌ها، محیطی معنوی و متعالی ایجاد می‌کند که انسان را به تفکر و تدبر وا می‌دارد.

عربی با اشاره به اینکه زیارت قبور می‌تواند به عنوان یک تجربه آموزنده برای نسل جوان عمل کند، گفت: شرکت در این سنت، فرصتی است برای آموزش ارزش‌های اخلاقی و دینی به کودکان و نوجوانان و این تجربه می‌تواند نسل آینده را با مفاهیمی همچون احترام به پیشینیان و اهمیت پیوندهای خانوادگی آشنا کند.

وی به چشم‌انداز اجتماعی زیارت قبور اشاره کرد و گفت: این سنت تنها یک عمل فردی نیست، بلکه تأثیرات اجتماعی دارد و می‌تواند حس همدلی و وحدت اجتماعی را تقویت کند. دیدن خانواده‌ها و دوستانی که برای یادآوری عزیزان خود گرد هم می‌آیند، به افراد احساس تعلق به جامعه و ارزش‌های مشترک می‌دهد.

این مدرس حوزه افزود: اگرچه زیارت قبور یادآور مرگ است، اما با تجدید سال نو، نمادی از امید و تجدید حیات نیز به شمار می‌رود و این روز خاص فرصتی است برای بازنگری در زندگی، ایجاد اهداف جدید و آغاز دوباره که به افراد انگیزه و روحیه می‌بخشد.

حس تعلق به جامعه

یک پژوهشگر فرهنگ عامه در خراسان رضوی نیز درباره سنت رفتن به آرامستان ها و زیارت قبور در پنج شنبه اول سال، گفت: در تمام طول سال کسانی که عزیزی را از دست داده‌اند برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره او در روزهای خاص و مناسبت‌های مختلف همانطور که به دیدن دوست و آشنا می‌روند برای تجدید دیدار با عزیزان خود در کنار مزار آنها حاضر می‌شوند که این سنت در بین ایرانیان از گذشته‌های دور اجرا می‌شد و همانطور که زنده‌ها از سال نو سهم می‌برند برای مرده‌ها هم در این نو شدن سهمی قائل هستند به طوری که بنا به سنتهای قدیمی ایرانیان، پنج روز از سال را حواسشان به مرده‌ها همچون زنده‌ها بوده، یکی از این روزها که معروف به‌ روزهای «پنجه» است، یک روز از پنج روز پایان سال، است که یاد رفتگان بزرگ داشته می‌شده است.

جواد روشندل ادامه داد: بنا بر اعتقاد برخی ایرانیان، فروهر نیاکان (روح درگذشتگان) چشم‌انتظار بازماندگان هستند تا از آنها یاد کنند و به سراغشان بیایند از این رو امروزه این رسم در پنج‌شنبه آخر سال و در برخی مناطق علاوه بر پنج‌شنبه آخر سال در اولین پنج‌شنبه سال نو هم برگزار می‌شود و به همین منظور، مردم بر سر مزار عزیزانشان در این روز حاضر می‌شوند و با شستن سنگ مزار آنها با آب و گلاب و توزیع انواع خوردنی‌ها و قرائت فاتحه‌ای برای آمرزش روح رفتگان دعا می‌کنند.

وی افزود: آداب مشترک و محلی آداب زیارت قبور در پنج‌شنبه اول سال در اکثر مناطق مشابه است، اما هر منطقه ممکن است ویژگی‌های خاص خود را داشته باشد به طوری که برخی از خانواده‌ها سفره‌ای ساده در کنار مزار عزیزان خود پهن می‌کنند و غذا یا شیرینی به دیگران می‌دهند، قرار دادن سبزه و شیرینی هم، نوعی سنت پسندیده است که علاوه بر روحیه بخشش، حس تعلق به جامعه را تقویت می‌کند.

روشندل اظهارکرد: در برخی از روستاهای خراسان همانطور که مردم با آمدن نوروز مطابق رسم ایرانیان سفره پهن کرده و بر سر آن هفت‌سین قرار می‌دهند و هرکدام از سین‌های سفره، از سیر و سماق تا سرکه و سبزه، سیب و سنجد نمادی از زندگی و امید است، پهن کردن سفره هفت سین بر سر مزار عزیزان نشان دهنده زنده نگه داشتن یاد درگذشتگان است.

وی یادآور شد: زیارت قبور در پنج‌شنبه اول سال، بیش از یک سنت دینی یا فرهنگی، فرصتی است برای تقویت جنبه‌های مختلف انسانی، معنوی و اجتماعی است و این آیین به افراد یادآوری می‌کند که زندگی ترکیبی از خاطرات، امیدها و ارتباطات است و هرلحظه از آن ارزشمند و بی‌بدیل است.

انتهای پیام