به گزارش ایسنا، تعداد روستاهای برق‌دار کشور از ۴,۴۶۷ روستا در سال ۱۳۵۷ به ۵۸,۸۸۹ روستا در سال ۱۴۰۳ افزایش یافته است. این رشد ۱۳ برابری نشان‌دهنده توسعه گسترده شبکه برق در مناطق دورافتاده و صعب‌العبور کشور است که نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی روستاییان ایفا کرده است.

در آن زمان تنها ۵۰۰ هزار خانوار روستایی به برق دسترسی داشتند، اما این رقم اکنون به ۵,۸۸۷,۵۱۳ خانوار رسیده است. این افزایش ۱۲ برابری موجب شده است تا امروزه تقریباً تمامی روستاهای کشور از نعمت برق بهره‌مند باشند.

گسترش طول شبکه برق روستایی

یکی از شاخص‌های مهم در توسعه برق‌رسانی، طول شبکه توزیع برق در مناطق روستایی است که از ۱,۹۷۰ کیلومتر در سال ۱۳۵۷ به ۴۳۹,۷۷۳ کیلومتر در سال ۱۴۰۳ رسیده است. این افزایش ۲۲ برابری علاوه بر تأمین برق پایدار برای ساکنان روستاها، زمینه را برای رشد اقتصادی، صنعتی و کشاورزی در این مناطق فراهم کرده است.

افزایش ۶۷ برابری تعداد ترانسفورماتورهای منصوبه در روستاها

با توسعه شبکه برق، نیاز به تجهیزات زیرساختی نیز افزایش یافته است. بر این اساس، تعداد ترانسفورماتورهای منصوبه در روستاها از ۴۸۰ دستگاه در سال ۱۳۵۷ به ۳۲,۰۶۳۵ دستگاه در سال ۱۴۰۳ رسیده است. این افزایش ۶۷ برابری، نشان‌دهنده سرمایه‌گذاری گسترده در افزایش ظرفیت شبکه برق روستایی و پایداری آن است.

این آمارها نشان می‌دهد که طی چهار دهه اخیر، توسعه برق‌رسانی به روستاها یکی از اولویت‌های اساسی کشور بوده و توانسته است نقش مهمی در بهبود رفاه اجتماعی، ایجاد فرصت‌های شغلی، توسعه کشاورزی مدرن و افزایش بهره‌وری در مناطق روستایی داشته باشد.

با وجود پیشرفت‌های گسترده، همچنان توجه به بهینه‌سازی مصرف، ارتقای کیفیت برق‌رسانی و استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در مناطق روستایی می‌تواند گام‌های بعدی در مسیر توسعه پایدار باشد.

انتهای پیام