سیروس قنبری در گفت وگو با ایسنا، افزود: تامین نیازهای اساسی و نیازمندی‌های بدن انسانها در همه زمان‌ها ومکان ها مهم است، اگر نباشد جامعه روبه اضمحلال و فروپاشی می رود.

وی در  رابطه با اینکه چه عواملی می‌توانند تهدیدی برای امنیت غذایی باشند، گفت: جنگ، خشکسالی، قحطی، گرانی و تورم ، استعمار و بیگانگان، سیاست‌های کنترل جمعیت می تواند در این زمینه تاثیر گذار باشد.

قنبری افزود: کنترل قیمتها، نظارت بر واردات واردات مواد اساسی و خوراکی مهم، سوبسید و یارانه متناسب برای هر خانوار، کالابرگ الکترونیک برای خوراکی های اساسی به هر نفر، تقویت سیاستهای افزایش رفاه اجتماعی می تواند برای تأمین امنیت غذایی در سطح کشور موثر باشد.

عضو هیات علمی دانشگاه با اشاره به اینکه آیا تغییرات اقلیمی می‌توانند بر امنیت غذایی تأثیر بگذارند، افزود: تغییرات اقلیمی منجر به کاهش سطح تولید محصولات زراعی می‌ شود و کمبود نسبی برای یک کشور و خانواده‌های آن بوجود می آورد، تغییر اقلیم یا باعث کمبود منابع آب می‌شود و منجر به خشکسالی و قحطی می شود و یا در صورت ایجاد اغتشاش جوی منجر به بروز سیلاب شده و مزارع و باغات کشاورزان را ویران کرده و امنیت غذایی روستائیان و مردم یک منطقه را به مخاطره می اندازد.

وی بیان کرد: توجه به موارد توسعه و جایگزینی منابع آبی از دست رفته، تبدیل آب شور دریاها به آب شیرین و انتقال آن به مناطق داخلی و محیطهای روستایی و کشاورزی، تفکیک منابع آب شرب از شستشو، استفاده از تکنولوژی های مدرن در تولید مواد غذایی، صرفه جویی در به هدر دادن محصولات زراعی موجود با تکنولوژی جدید، مبادلات بین المللی و ایجاد روابط قوی و گسترده با کشورهای تولید کننده مواد غذایی استراتژیک، بالا بردن فرهنگ مصرف مواد غذایی، می‌تواند کیفیت و سلامت مواد غذایی را در طول زنجیره تأمین، تضمین کند.

وی با بیان اینکه آیا تکنولوژی‌های نوین می‌توانند به تأمین امنیت غذایی کمک کنند، اظهار کرد: با آموزش‌های لازم به تولید کنندگان مواد غذایی و همچنین واسطه های انتقال دهنده به دست مردم و در نهایت بالا بردن آگاهی‌های مردم در درست مصرف کردن محصولات و مواد غذایی تاثیرگذار بر سفره آنها می توان به امنیت غذایی جامعه کمک کرد.

وی در ادامه گفت: تکنولوژی های جدید چون دقیق عمل می‌کنند یک نوع صرفه جویی و جلوگیری از هدر رفت منابع را دنبال می‌کنند و صرفه جویی لازم صورت می پذیرد مثل تولید نان ماشینی بدون دور ریز در برابر تولید نان سنتی با ضایعات فراوان.

عضو هیات علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان، ضعف مدیریت سیاسی و حاکمیت این کشورها، محیط جغرافیایی نامساعد، ضعف تکنولوژی،کمبود سرمایه و سرمایه گذاران بین المللی، ضعف فرهنگ حاکم بر چگونگی مصرف بین مردم این دسته از کشورها، عدم جایگاه بین المللی خوب در بین کشورهای دنیا و عدم عضویت در برخی از موسسات و سازمانهای مرجع بین المللی برای تامین مواد غذایی مورد نیاز کشورهایشان، مثل سازمانFAO(سازمان خوار وبار وکشاورزی بین المللی) را از موانع اصلی در زمینه تامین امنیت غذایی در کشورهای در حال توسعه، عنوان کرد.

انتهای پیام