• دوشنبه / ۲۹ بهمن ۱۴۰۳ / ۲۲:۱۸
  • دسته‌بندی: آمریکا و اروپا
  • کد خبر: 1403112921790
  • خبرنگار : 90057

مرگ اتحاد ۲ سوی اطلس

مرگ اتحاد ۲ سوی اطلس
سخنرانی دی‌جی ونس در کنفرانس امنیتی مونیخ

برای دو بار، قدرت‌های بزرگ، کنفرانس مونیخ را برای ایراد سخنانی انتخاب کرده‌اند که ساختار امنیت جهانی را به طرز چشمگیری تغییر داد. اولین بار در سال ۲۰۰۷ بود که «ولادیمیر پوتین» هشدار داد روسیه دیگر از قوانین تعیین شده توسط غرب پیروی نخواهد کرد و با سازمان پیمان آتلانتیک شمالی به عنوان یک نیروی متخاصم رفتار خواهد کرد. مورد اخیر هفته گذشته بود که معاون «ترامپ» اخطار مشابهی را به متحدان اروپایی آمریکا ارسال کرد؛ شوکی برای اروپایی‌ها که اتحاد ماوراء اطلس را از نظر بالینی مرده می‌بینند.

به گزارش ایسنا، سخنرانی ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه منجر به سه جنگ شد (گرجستان در سال ۲۰۰۸، اوکراین در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۲۲) همراه با تجدید نقشه بازارهای انرژی اروپا و نهادهای بین‌المللی و یک بلوک نظامی جدید برای مسکو که شامل چین، ایران و کره شمالی می‌شود. 

بلومبرگ با بیان این مطلب در گزارشی آورده است: اولین پیام «دی جی ونس» معاون «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا به کنفرانس امنیتی مونیخ این بود که دولت ترامپ قصد دارد انقلابی باشد. او گفت که «کلانتر جدید»، آمریکا، بیشتر کشورهای اروپایی را «تهدید درونی» می‌داند، با این مفهوم واضح که اگر بخواهند این تغییر کند، آنها باید از جام ماگا (جنبش حامیان ترامپ موسوم به آمریکا را دوباره بزرگ کنیم) بنوشند.

به گفته ونس، اروپا ارزش‌های دموکراتیک اصلی را که اتحاد فراآتلانتیکی بر اساس آن بنا شده بود، کنار گذاشته است. مهم نیست که رئیس او سعی کرد با زور یک انتخابات را سرنگون کند. معاون رئیس جمهور آنجا بود تا سیاستمداران همفکر خود را تقویت کند و این نکته را روشن کند که دولت جدید واشنگتن، تشکیلات اروپا را به عنوان مخالفانی در نبردی می‌بیند که بیشتر به آن اهمیت می‌دهد – در برابر نظم لیبرالی که واشنگتن پس از جنگ جهانی دوم ایجاد و از آن زمان از آن دفاع کرد. 

ونس با امتناع از دیدار با «اولاف شولتس»، صدراعظم آلمان و دیدار با «آلیس وایدل»،  یکی از رهبران راست افراطی آلترناتیو برای آلمان این نکته را کاملا برای اروپایی‌ها جا انداخت. 

در مبارزه جدید آمریکا با لیبرالیسم، اکنون باید مشخص باشد که روسیه به عنوان یک متحد بالقوه تلقی می‌شود. به همین ترتیب، تلاش‌های پوتین برای ایجاد حوزه نفوذ در اوکراین و شاید بیشتر در اروپا، برای رئیس‌جمهور دونالد ترامپ، نقض فجیع قوانین بین‌المللی نیست. آنها چیزی هستند که او دوست دارد برای ایالات متحده نیز در کانادا، گرینلند، پاناما و خلیج مکزیک به آن دست یابد. 

ونس پیام بعدی خود را صرفاً با نادیده گرفتن مسائل امنیتی و مهمتر از همه اوکراین، که رهبران و مقامات دفاعی اروپا برای گفتگو گرد هم آمده بودند، ارائه کرد. او اشاره کرد که اروپا آنقدر ضعیف است که مستحق مشورت یا قرار گرفتن بر سر میز با قدرت‌های بزرگی که مذاکرات را انجام می‌دهند، یعنی ایالات متحده، روسیه و احتمالا چین نیست. 

«بوریس پیستوریوس»، وزیر دفاع آلمان خشمگین در پاسخ گفت: همه اینها «غیرقابل قبول» بود. 

با این حال، اروپا به احتمال زیاد آن را خواهد پذیرفت؛ پس از اینکه در طول سخنرانی ونس در سکوتی سنگی نشستند و او را تشویق کردند. اروپایی‌ها نمی‌توانند از عهده جدایی آشکار با متحد قدرتمندشان برآیند، زیرا آنها در واقع ضعیف‌تر از آن هستند که به تنهایی با روسیه کنار بیایند. 

«اورزولا فون در لاین»، رئیس کمیسیون اروپا، هنگامی که درست قبل از ونس سخنرانی کرد، چهره شجاعانه‌ای به خود گرفت. او از این واقعیت صحبت کرد که اروپا مجموعاً بیشتر از ایالات متحده به اوکراین کمک کرده است و از زمان جنگ اوکراین در سه سال پیش به طور قابل توجهی هزینه‌های دفاعی را افزایش داده است. هر دو ادعا درست هستند، اما نکته این است؛ هیچ کدام به اندازه کافی نزدیک نبوده‌اند. پیشنهادات او برای تقویت نیروی دفاعی اروپا حیاتی است، اما یک دهه دیر شده است. 

هفته گذشته، بیش از یک زنگ خطر برای اروپایی‌ها بوده است. بدترین ترس‌های آنها نمودار شده است. رهبران و مقامات دفاعی اکنون می‌دانند که تنها هستند، نمی‌توانند به ایالات متحده برای احترام به بند دفاع دسته جمعی ناتو تکیه کنند و ترامپ تمایلی ندارد آنها را در توافقی که امیدوار است با پوتین برای پایان دادن به جنگ منعقد کند، بگنجاند. بدتر از آن، او با تعیین شرایط یک توافق، قصد دارد اروپا از برگه گسترده، از جمله تضمین‌های امنیتی برای کی‌یف، استفاده کند. این چیزی است که همه مخاطبان ونس در این آخر هفته - و مهمتر از همه رئیس جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی - فهمیدند این است که اروپا به طرز تاسف باری برای انجام آن آماده نیست. 

نتیجه این است که اروپا هنوز به آمریکا نیاز دارد و به این امر آگاه است، اما آمریکای ترامپ دیگر نیازی به اروپا نمی‌بیند. این بدان معنا نیست که دولت در قبال اوکراین راه‌حلی سریعی برای پایان جنگ آنطور که کی‌یف می‌خواهد، ایجاد می‌کند. بعید است اروپا بتواند برای پر کردن خلاء ناشی از فرار آمریکا قدم بردارد. این فقط به دلیل کمبود منابع نیست. همچنین به این دلیل است که به نظر می‌رسد دولت ترامپ مصمم به استفاده از اوکراین و ناسیونالیسم برای تعمیق اختلافات در قاره سبز است و او ممکن است موفق شود.

این چالشی است که رهبران اروپا باید در نهایت آن را بپذیرند و هر کاری که لازم است انجام دهند تا بتوانند امنیت جمعی خود را در نظمی پس از آمریکا تضمین کنند، زیرا این قاره‌ای است که تجربیات بسیار ضعیفی با ناسیونالیسم افسارگسیخته داشته است.

انتهای پیام

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha