به گزارش ایسنا، «دونالد ترامپ» رئیس جمهور ایالات متحده در حال برانگیختن یک بحران اساسی در این کشور است و ادعا می‌کند که اختیارات گسترده‌ای برای نادیده گرفتن یا دور زدن کنترل کنگره بر هزینه‌ها در تلاشی برای متمرکز کردن قدرت مالی در قوه مجریه دارد.

«پل کروگمن» برنده جایزه نوبل هشدار می‌دهد که اگر او موفق شود، کودتای قرن بیست و یکم خواهد بود که منجر به خارج شدن قدرت از دست مقامات منتخب می‌شود. او می‌گوید که داستان واقعی پنهان شده در پشت جنگ تجاری رئیس جمهور ترامپ، ربودن دولت است.

گاردین در ادامه نوشت: و حق با کروگمن است.

ترامپ با تصاحب قدرت و تعطیل کردن برنامه‌های دولتی به میل خود، حتی برنامه‌هایی که توسط کنگره تامین مالی می‌شوند، می‌تواند هزینه‌های فدرال و مالیات‌ها را کاهش دهد و در عین حال وانمود کند که حساب‌ها را متعادل می‌کند. در واقع، او برای ثروتمند کردن ثروتمندان، فقرا را غارت می‌کند.

به نوشته روزنامه انگلیسی، در دنیایی که اصطلاحات اقتصادی برای به تصویر کشیدن استثمار به‌عنوان «تولید ثروت» مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌اند، جسارت ترامپ و دستیارانش برای کسب سود شخصی نفس‌گیر است. فلسفه ترامپ ساده است: اجازه دهید ثروتمندان هر کاری که می‌خواهند با نظارت کم یا بدون نظارت انجام دهند. نتیجه: ثروت هنگفتی برای عده‌ای معدود خواهد بود، در حالی‌که زندگی برای عده‌ای سخت‌تر و کوتاه‌تر می‌شود.

طرح او هفته گذشته، زمانی شکل گرفت که دونالد ترامپ یکی از مقامات عالی‌رتبه وزارت خزانه‌داری را که مانع دسترسی «ایلان ماسک» میلیاردر متحد خود به سیستم پرداخت فدرال شده بود، برکنار و داده‌های شخصی حساس میلیون‌ها آمریکایی و همچنین جزئیات پیمانکاران دولتی را که مستقیماً با مشاغل ماسک رقابت می‌کنند، افشا کرد. این سیستم سالانه بیش از ۵ تریلیون دلار پرداخت می‌کند. به گفته «ناتان تانکاس» تحلیلگر آمریکایی، ماسک و متحدانش به وضوح قصد دارند آن را دوباره به گونه‌ای طراحی کنند تا در خدمت دستور کار ترامپ باشد و راه را برای رئیس جمهور ایالات متحده باز کند تا به دنبال تلافی علیه مخالفان سیاسی خود باشد.

گاردین با اشاره به تصمیمات رئیس جمهور جدید آمریکا برای مسدود کردن برخی هزینه‌های فدرال، به‌ویژه در رابطه با کمک‌های خارجی و سازمان‌های غیردولتی خاطرنشان کرد: درست مانند جنگ تجاری‌اش، ادعای ترامپ مبنی بر حق او برای توقف یکجانبه هزینه‌ها، تضاد اصلی قدرت گرفتن او را آشکار می‌کند: او مانند یک فرمانروا رفتار می‌کند، زیرا برای حکومت به عنوان رئیس‌جمهور بسیار ضعیف است. او تعرفه‌ها را به میل خود به کار می‌گیرد و کنگره را با ادعاهای «امنیت ملی» دور می‌زند اما با مکزیک معامله‌ای را که هر ۲ طرف آن را به‌عنوان برد- برد می‌دانستند، متوقف می‌کند.

در اولین دوره ریاست جمهوری ترامپ نیز اعمال تعرفه بر کالاهای چینی و حمله به سیاست‌های تجاری متحدان به‌عنوان یک انقلاب قبولانده شد. در عوض، این یک زخم در نتیجه خودزنی بود. دولت او ۸۰ میلیارد دلار «مالیات» جدید بر آمریکایی‌ها از طریق تعرفه‌ها، تنها برای این وضع کرد که شاهد تغییر مسیر زنجیره‌های تامین به ویتنام و اندونزی باشد تا اینکه اشتغال را به خانه بازگرداند. اما هزینه واقعی چه بود؟ بر اساس گزارش بنیاد مالیات، ۰.۲ درصد به تولید ناخالص داخلی ضربه زد و ۱۴۲هزار شغل از بین رفت.

روزنامه چاپ لندن در پایان یادآور شد که بدون سرمایه‌گذاری جدی در صنعت داخلی، استراتژی تجاری ترامپ مبنی بر «اول آمریکا» تولیدات ایالات متحده را بازسازی نمی‌کند و فقط هزینه‌ها را افزایش می‌دهد. سر و صدای ترامپ ناشی از اعتماد به نفس نیست، بلکه از سر استیصال است. او در تلاش است تا قدرتی را که در واقع ندارد، القا کند. او به این امید که آمریکایی‌ها به سادگی آن را بپذیرند، تصویری از سلطه‌گری ایجاد می‌کند. خطر واقعی این است که اجازه داده شود که توهم قدرت او به واقعیت تبدیل شود.

انتهای پیام