️افرا جبارزارع که این روزها نمایش وی در تالار هنر اصفهان در حال اجرا است درمورد انگیزه‌هایش برای اجرای این نمایش اظهار کرد: یک هنرمند به‌طور معمول با دغدغه‌هایی به سراغ کار خود می‌رود. این دغدغه می‌تواند در زمینه‌هایی مانند دروغ، خیانت، خانواده، کمدی یا موضوعات اجتماعی باشد. من هم از این قاعده مستثنا نیستم. دغدغه این روزهای من بر اصفهان متمرکز شده است. اصفهانی که نزدیک به سه دهه از عمرم را در آن گذرانده‌ام، در آن بزرگ شدم، خاطرات ساختم و عشق را تجربه کردم.

وی افزود: زمانی که روی تختم دراز می‌کشیدم، حس می‌کردم سقف اتاقم از همیشه به من نزدیک‌تر است. با این‌ همه، اصفهان، به‌عنوان یکی از قطب‌های اصلی فرهنگی و تاریخی کشورمان، به حال خود رها شده و گویا در آستانه فروپاشی قرار دارد.

کارگردان تئاتر ادامه داد: اگر من به‌عنوان یک هنرمند، دغدغه نجات آن را نداشته باشم و به سراغ مسائل دیگری بروم، قطعاً کوتاهی کرده‌ام. به نظر من، وظیفه اصلی یک نمایش خوب این است که بخشی از زندگی را که اغلب از دید ما پنهان مانده یا توانایی بیان آن را نداریم، به تصویر بکشد.

جبار زارع گفت: در نمایشی که ارائه کردیم، تلاش شد بستری فراهم شود تا مخاطب بتواند همراه با اثر لبخند بزند، غم را حس کند و خود را جای شخصیت اصلی تصور کند.

جبارزارع با اشاره به عدم استقبال مطلوب از این نمایش بیان کرد: انگار مردم نمی‌خواهند با این نوع اجراها ارتباط برقرار کنند. این مسئله را باید از خود مخاطبان پرسید. چون صادقانه بگویم هیچ هنرمندی نمی‌گوید اثرش ضعیف است یا پیامش را نرسانده است.

کارگردان این اثر درمورد اثرگذاری این نمایش بر روی مخاطبان گفت: از مرحله نگارش متن تلاش کردیم که علاوه بر مخاطبان اصفهانی، پیام اثر را به سایر ایرانیان نیز منتقل کنیم. خواستیم بگوییم: «ای مردم ایران، ببینید اصفهان در حال نابودی است».

جبار زارع افزود: نقدهای مثبتی درباره کلیت کار دریافت کرده‌ایم و همین برای ما دلگرم‌کننده بوده است؛ انگار خستگی یک سال و نیم از تن ما بیرون رفت.

وی درمورد دشواری‌هایی که برای اجرای نمایش پیش رو داشته است، گفت: حرف‌های زیادی می‌توان درباره شرایط تولید و حمایت‌ نکردن‌ها زد، اما سکوت‌کردن شاید بهتر باشد. نمی‌توانم انکار کنم که گاهی دچار رخوت و استیصال شده‌ام، اما همچنان ایستاده‌ام و برای چیزی که دوست دارم مبارزه می‌کنم. بسیاری از دل گفته‌ها و حسرت‌های خود را در «فروشکست» بیان کردم؛ اما چه فریادی بلندتر از سکوت؟

کارگردان تئاتر درمورد نگرش مخاطبان به نمایش‌های تک پروسوناژ گفت: قبل از شروع اجراها، گاهی می‌شنیدم که مخاطبان با تردید به سمت نمایش تک پرسوناژ می‌آیند. خیلی‌ها تصور می‌کنند یک کار تک‌پرسوناژه قرار نیست چیز جدیدی به آن‌ها اضافه کند و ترجیح می‌دهند چنین کاری را نبینند. باوجود این نگرش، از جان گرفتن اثر روی صحنه و بازخورد مخاطبان راضی بودم.

جبارزارع افزود: جا دارد از مدیریت تالار هنر و سایر دست‌اندرکارانی که امکان استفاده از سن بلک‌باکس برای ما فراهم کردند تشکر کنم. در اصفهان سالنی با عمق و ارتفاع کافی نداریم و حداقل هفت متر ارتفاع برای طراحی دکور نمایش ما لازم بود.

وی تاکید کرد: اگر زیرساخت‌های مناسب در شهرستان‌ها فراهم شود، می‌توان اجرای گسترده‌تری را تصور کرد، اما اگر بنا باشد تنها تلاش کنیم تا مخاطب عام اقبال بیشتری نشان دهد، واقعیت این است که نمی‌توان چندان امیدوار بود. لازم به ذکر است این نمایش از یک بهمن تا نوزده بهمن هر شب در تالار هنر اصفهان به اجرا در می‌آید.

انتهای پیام