به‌گزارش ایسنا، مسئله اصلی صنعت برق ایران، ناترازی میان عرضه و تقاضاست، به طوری که مصرف برق و گاز در ایران ۳ تا ۴ برابر میانگین جهانی است و تا زمانی که الگوی مصرف اصلاح نشود، ایجاد تعادل پایدار دشوار خواهد بود. وزیر نیرو و رئیس‌جمهور هر دو به اهمیت صرفه‌جویی تأکید کرده‌اند، اما تاکنون برنامه‌های بازدارنده مانند برخورد با مشترکان پرمصرف یا توسعه ابزارهای مدیریت هوشمند، تأثیر گسترده‌ای نداشته است.

آنطور که عباس علی‌آبادی وعده داده ناترازی برق تا سال ۱۴۰۵ حل می‌شود، اما این وعده پیش‌تر نیز توسط دولت‌های گذشته مطرح شده بود. اجرای موفق این برنامه‌ها نیازمند همکاری مردم، هم‌افزایی دستگاه‌های دولتی و مشارکت جدی بخش خصوصی است. با وجود پیشرفت‌های اعلام‌شده در حوزه انرژی‌های نو و توسعه زیرساخت‌ها، چالش‌هایی چون فرسودگی شبکه‌های برق، کمبود سرمایه‌گذاری کافی و مصرف غیرمنطقی، همچنان موانع بزرگی محسوب می‌شوند.

برنامه‌های اجرایی چیست؟

وزیر نیرو از اجرای ۱۴ مگاپروژه در حوزه برق و افزایش ظرفیت تولید انرژی‌های تجدیدپذیر خبر داده است. رشد ظرفیت برق تجدیدپذیر از ۱۳۰۰ مگاوات به ۱۵۰۰ مگاوات و برنامه‌ریزی برای عبور از ۲۰۰۰ مگاوات تا پایان سال جاری، نشان‌دهنده رویکردی مثبت است.  از سوی دیگر، علی‌آبادی بر نقش بخش خصوصی در توسعه نیروگاه‌ها تأکید کرده است. انعقاد قرارداد برای احداث ۱۲ هزار مگاوات نیروگاه خورشیدی، می‌تواند به کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی کمک کند. اما این طرح‌ها، به شرطی مؤثر خواهند بود که چالش‌های مدیریتی، جذب سرمایه و تأمین تجهیزات برطرف شوند.

فرصت‌ها و چالش‌های جذب سرمایه‌گذاری خصوصی در صنعت برق

آنطور که اعلام شده وزارت نیرو در این دولت تمام قد در خدمت بخش خصوصی خواهد بود و حمایت ویژه‌ای را از این بخش خواهد داشت، تاجایی‌که به‌منظور پیگیری مطالبات و پیشبرد اهداف در همکاری با بخش خصوصی کارگروهی تشکیل می‌شود و محیط کسب و کار برای ورود سرمایه گذار خصوصی جذاب‌تر خواهد شد.

وزیر نیرو  همچنین بر کاهش ریسک سرمایه‌گذاری و تضمین سود معقول برای بخش خصوصی تأکید کرده و از ۳۵ هزار مگاوات ظرفیت داوطلبانه سرمایه‌گذاری در برق خبر داده است. این اقدامات در صورتی مؤثر خواهد بود که دولت با مدیریت ریسک‌های اقتصادی، شفافیت در قوانین و تسهیل بوروکراسی، محیطی جذاب و امن برای سرمایه‌گذاران ایجاد کند که طبق اعلام، برنامه‌هایی برای این مهم نیز وجود دارد.

با وجود برنامه‌های گسترده و وعده‌های امیدبخش، رفع ناترازی برق تنها در صورت اجرای عملیاتی دقیق و اصلاح الگوی مصرف ممکن خواهد بود. در غیر این صورت، ممکن است این وعده‌ها به سرنوشت اهداف ناتمام پیشین دچار شود. اکنون، باید دید آیا سیاست‌های جدید می‌تواند روندی پایدار و قابل‌اتکا برای صنعت برق ایران ایجاد کند یا خیر.

انتهای پیام