دکتر «پیمان کامکار» در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: افراد جامعه صرفاً به کسانی که مشکلاتی در حوزه سلامت روان دارند برچسب نمی‌زنند؛ بلکه ممکن است به افراد سالم هم برچسب‌هایی را بزنند.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه فرهنگیان ایلام ادامه داد: انگ‌زنی در واقع به این شکل است که افراد یک سری عناوین یا اسامی را به شخصی که دارای یک بیماری روان‌شناختی یا مشکل در حوزه سلامت روان است نسبت می‌دهند، انگ‌زنی در واقع یک نوعی از نسبت‌دادن است، نسبت‌دادن یک وضعیت نامناسب روان‌شناختی به یک شخص که ممکن است شخص آن وضعیت نامناسب روان‌شناختی را حتی نداشته باشد.
این روان‌شناس افزود: انگ‌زنی یا برچسب‌زنی به افراد می‌تواند یک تصور منفی را در شخص ایجاد کند و انگاره ذهنی شخص در رابطه با خودش را تغییر دهد که در نهایت خودکارآمدی و عزت‌نفس فرد را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، نهایتاً بعد از اینکه شخص این اثرات را پذیرفت، دچار مشکلاتی در حوزه کارکردهای سالم روان‌شناختی می‌شود.
کامکار با تأکید بر اینکه به دنبال انگ‌زنی زندگی فردی و اجتماعی این افراد مختل می‌شود، تصریح کرد: با تکرار برچسب‌زدن به افراد، در آن‌ها یک انگاره ذهنی به وجود می‌آید و اگر این شرایط بارها تکرار شود باعث ایجاد یک تصور یا ذهنیت کلی در شخص می‌شود که این ذهنیت مستقیماً خودکارآمدی فرد را کاهش می‌دهد و به دنبال این‌ها اعتمادبه‌نفس پایین می‌آید و نهایتاً ممکن است دچار انزوای اجتماعی شود.
وی با تأکید بر اینکه انگ‌زنی تبعات بسیار زیاد دیگری نیز دارد، گفت: متغیرهای زیادی هستند که با خودکارآمدی در ارتباط هستند و افرادی که خودکارآمدی پایینی دارند معمولاً کارکرد شناختی آن‌ها دچار مشکل می‌شود.
انتهای پیام
نظرات