به گزارش ایسنا، متن پیش رو روایت زنان راپل کار مازندرانی از تجربه هیجان و کار است که در روزنامه ایران چاپ شده و در ادامه می‌خوانید: بین زمین و آسمان رویا می‌بافند. با آرامش و لبخند مشغول عایق‌بندی برج ۳۴ طبقه هستند و انگارنه انگار در ارتفاع بیش از ۱۰۰ متری زمین کاری را انجام می‌دهند که خیلی‌ها حتی جرأت فکر کردن به آن را هم ندارند. علاقه به ارتفاع، وجه مشترک افسانه، نازنین و سپیده است؛ تنها زنان راپل‌کار استان مازندران که آسمان را به زمین ترجیح می‌دهند. آرامشی را که آن بالا دارند در هیاهوی زمین پیدا نمی‌کنند و به جای ترس، انرژی ذخیره می‌کنند تا با ناملایمتی‌های زندگی روبه‌رو ‌شوند. این تیم ۳ نفره بانوان راپل‌کار که طی ۵ ماه اخیر چندین پروژه مرتفع را با موفقیت پشت سر گذاشتند، در روزهای پیش‌رو، تعمیر کامپوزیت و شست‌وشوی شیشه‌های برج مراقبت «فرودگاه بین‌المللی دشت ناز ساری» را انجام خواهند داد. کار سخت و دشواری که شاید تا پیش از این فقط از عهده مردان برمی آمد.

«افسانه» سرپرست تیم زنان راپل‌کار مازندران و مسئول انتخاب پروژه‌ها است. باید با مراکز و مدیران ساختمان‌های بلندمرتبه شهر ارتباط بگیرد و به آنها اطمینان دهد تیم بانوان راپل‌کار، از پس پروژه‌های سخت به خوبی بر می‌آید، همان روحیه‌ای که در زندگی شخصی‌اش هم دیده می‌شود. بالا و پایین زندگی از او زنی شجاع ساخته که هیچ مانعی جلودارش نیست و کافی است بخواهد کاری را انجام دهد تا به بهترین شکل ممکن از پس آن برآید. ۴ سال پیش که از همسرش جدا شد و دختر ۱۷ ساله و پسر ۱۶ ساله‌اش تصمیم گرفتند با مادرشان زندگی کنند به خودش قول داد هر کاری از دستش برمی‌آید، انجام دهد تا آب در دل آنها تکان نخورد. اهل «گلوگاه» است شهر دکل‌بندان ایران؛ شهری که هر خانه‌ آن دست‌کم دو دکل‌بند دارد و مردمان آن با ارتفاع بیگانه نیستند.

افسانه پرواز
افسانه مجریان که حالا ۳۸ ساله است باور دارد جسارت انجام کارهای سخت و پرچالش از زمانی سراغ فرد می‌آید که تصمیم می‌گیرد روی پای خودش بایستد. او که بعد از جدایی تصمیم گرفت به تنهایی و با نان حلال فرزندانش را به سرانجام برساند تا همین چند ماه پیش پیمانکار شرکتی بود که تیر برق بتنی تولید می‌کرد و از طریق آشنایی با یک راپل‌کار، تصمیم گرفت وارد این حرفه هیجان‌انگیز شود. او از جرقه این جسارت در زندگی‌اش چنین می‌گوید: «شرایط بازار کار برای زنان استان مازندران چندان فراهم نیست از طرفی هم عاشق ارتفاع هستم برای همین وقتی با کار در ارتفاع آشنا شدم تصمیم گرفتم خیلی جدی آن را دنبال کنم. با اینکه می‌دانستم کمتر بانویی سراغ این کار می‌آید ولی دلم می‌خواست برای اولین‌بار تیمی از زنان راپل‌کار را در استان تشکیل بدهم برای همین در سایت‌های داخلی آگهی دادم و خیلی زود نازنین و سپیده که آنها هم مثل من عاشق ارتفاع هستند  با من تماس گرفتند و زودتر از آن‌که توقع داشتم، تیم ۳ نفره ما تشکیل شد. هر ۳ نفرما با هم دوره‌های تخصصی را گذراندیم و مدارک بین‌المللی‌مان را گرفتیم. خوشبختانه تا امروز استقبال از کار ما به قدری خوب بوده است که از فرودگاه بین‌المللی ساری هم پیشنهاد کار داریم.»
احساس او نسبت به کار در ارتفاع و لحظه‌هایی که آن بالا، بر او و دوستانش می‌گذرد به نکات جالبی اشاره می‌کند: «همیشه دوست دارم بتوانم تغییر ایجاد کنم. از نگاه سنگینی که نسبت به زنان مطلقه وجود دارد، بیزارم. کار در ارتفاع آن هم با راپل، بی‌ارتباط با این احساسم نیست؛ در حقیقت با این کار نشان می‌دهم برخلاف تصوری که گاهی نسبت به زنان مطلقه وجود دارد، همین زنان آنقدر شرافت دارند که حاضر ‌شوند کاری تا این اندازه سخت و پُراسترس را انجام دهند و نیازهای خانواده را با دسترنج خودشان تأمین کنند. البته بی‌انصافی است اگر نگویم که ارتفاع برای من مثل اتاق فکر می‌ماند. در ارتفاع حس آرامش و سبک‌بالی دارم. تا دلت بخواهد آن بالا به گذشته و آینده فکر می‌کنم و از خدا می‌خواهم در ازای این همه تلاش، نتیجه خوبی بگیرم و اعضای تیم زنان راپل‌کار مازندران روزبه روز بیشتر شوند تا آنها هم شیرینی دسترنج بابرکت‌شان را تجربه کنند.»
افسانه که پیش‌تر با یکی از تاکسی‌های اینترنتی کار می‌کرد، درآمد کار در ارتفاع را بیشتر از مشاغلی می‌داند که پیش از این در آنها مشغول بوده و می‌گوید: «فارغ‌التحصیل رشته روان‌شناسی هستم، اما مشاغل مرتبط با تحصیلاتم زندگی خانواده ۳ نفره من را جلو نمی‌برد. کارهای دیگری هم که انجام داده بودم، برایم جذابیت نداشت. دروغ چرا، درآمد راپل‌کاری بیشتر از همه این کارها ست البته که به همین نسبت چالش‌برانگیزتر هم است، با این حال قصد دارم در این کار پیشرفت کنم و دوره‌های حرفه‌ای را بگذرانم که پرواز را با چشمانم ببینم.»

 شغل رویایی نازنین
در کودکی مدام از دیوار و درخت بالا می‌رفت. از ارتفاع نمی‌ترسید. اگر هم ترسی وجود داشت از پدر و مادرش بود که نگران سلامتی او بودند. کمی که بزرگ‌تر شد تفکیک کارهای زنانه و مردانه برایش بی‌معنا شد. از نظر «نازنین» کار زنانه و مردانه وجود ندارد، بلکه توانایی افراد است که انجام یک کار را ممکن یا غیرممکن می‌کند. او که همیشه می‌خواست این کلیشه ذهنی را در هم بشکند، حالا شغل رویایی‌اش را پیدا کرده و به خواسته قلبی‌اش رسیده است، می‌گوید: «معماری خوانده‌ام و تا چند ماه پیش در دفاتر مهندسی مختلف نقشه‌کشی ساختمان انجام می‌دادم. یک روز آگهی همکاری با راپل‌کار خانم توجهم را جلب کرد. کار کردن در ارتفاع همان چیزی بود که از بچگی عاشق آن بودم. بدون معطلی تماس گرفتم و طولی نکشید که اولین فرودم را به صورت تفریحی در شهرستان فریدون‌کنار تجربه کردم. مدت کمی که گذشت برای تیم بانوان راپل‌کار استان انتخاب شدم؛ دوره‌های آموزشی و حرفه‌ای آغاز شد و بعد از آن‌که مدرک بین‌المللی را گرفتم به همراه دو همکار دیگرم عایق‌بندی نمای یک ساختمان 18 طبقه را شروع کردیم. تجربه خیلی خوبی بود. در ارتفاع، روح من پرواز می‌کند. بعد از آن کامپوزیت نمای بیرونی یک برج 26 طبقه را که بر اثر آتش‌سوزی آسیب دیده بود، تعمیر کردیم و سپس برای یک هتل 30 طبقه در نوشهر صاعقه‌گیر نصب
کردیم.»
به گفته نازنین نیکپور که مادر یک پسر 2 و نیم ساله است حفظ امنیت اصلی‌ترین شرط برای فعالیت او و همکارانش است و با اینکه از کار کردن روی ساختمان‌های بلندمرتبه لذت می‌برد، تا از ایمنی شرایط مطمئن نشود، با طناب بالا نمی‌رود.
 
 هیجان تمرکزم را بالا می‌برد
صخره‌نوردی از او دختری جسور با قدرت بدنی بالا ساخته است. انگار از ترسیدن لذت می‌برد؛ از اینکه هر بار از زمین فاصله بیشتری بگیرد و خودش را به آسمان نزدیک‌تر ببیند، استقبال می‌کند برای همین هم با شوقی بسیار عضو تیم زنان راپل‌کار شد.
«سپیده» که خانواده‌اش بابت شغل او استرس بسیاری دارند همواره سعی می‌کند ذهن آنها را نسبت به این موضوع آرام نگه دارد، اما خودش برای اینکه هرچه زودتر پروژه بعدی کلید بخورد، آرام و قرار ندارد.
از او می‌پرسم چرا تا این حد، کار در ارتفاع را دوست‌داری و او پاسخ جالبی می‌دهد: «کار کردن در فضای بسته را دوست ندارم. شغل‌های اداری و پشت میزنشینی با روحیه من سازگار نیست. هیجان است که دقت و تمرکزم را بالا می‌برد. همیشه کار کردن در فضای باز را ترجیح می‌دادم و از آنجا که در ارتفاع فکرم آزادتر است، راپل‌کاری بهترین گزینه‌ای بود که می‌توانستم با آن هم درآمد داشته باشم هم علاقه‌مندی‌ام را دنبال کنم.»
سپیده شاکری سومین بانویی است که به تیم زنان راپل‌کار استان مازندران پیوسته و حالا همه آنها الگویی شده‌اند برای گروهی از زنان استان که دوره‌های مقدماتی را نزد این 3 نفر و برای دریافت مدرک بین‌المللی دوره‌های تخصصی را پشت سر می‌گذارند.

 زندگی در آسمان
بارها شده اهالی یک ساختمان بعد از اینکه متوجه می‌شوند راپل‌کارانی که ترمیم ایرادهای ساختمان آنها را عهده‌دار هستند 3 بانوی جوان هستند انگشت به دهان بمانند، حتی پنجره را باز کنند، خدا قوت بگویند و از راپل‌کاران جوان پذیرایی
کنند.
«نازنین» که این واکنش‌های مثبت، یکی از بهترین تجربه‌های کاری اوست، می‌گوید: «معمولاً زنان در انجام کارهای فنی ظرافت بیشتری به خرج می‌دهند. به این اضافه کنید که چند بانوی جوان به اصول راپل و کارهای فنی مرتبط با ساختمان از قبیل برق‌کشی، نقاشی، شست‌وشوی شیشه، عایق‌بندی، درزگیری، تعویض کولر، نصب سنگ نما و... مسلط باشند، مسلم است که در این صورت اغلب زنان و مردان آنها را تشویق کنند. خوشبختانه تیم 3 نفره ما تا اینجا بی‌نقص ظاهر شده‌ و از پس پروژه‌های سخت برآمده‌ایم و همین باعث شده که بارها مورد تشویق قرار بگیریم و خیلی اتفاقی پروژه‌های بعد به ما پیشنهاد شود.»

*بازنشر مطالب دیگر رسانه‌ها در ایسنا به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می‌باشد.

انتهای پیام