به گزارش ایسنا، «ایمان الحاج علی»، دختر روزنامه‌نگار فلسطینی ساکن غزه در آستانه ورود به سال نوی میلادی در مطلبی برای نشریه «میدل ایست آی» سال ۲۰۲۴ را آکنده از  جریان بی وقفه‌ای از رنج و درماندگی برای فلسطینی‌ها می داند اما در عین حال امید دارد که در سال ۲۰۲۵ فلسطینی‌ها «قدرت سربرآوردن از عمق مبارزه خود را یافته و هویت، منزلت و انسانیت خود را باز پس بگیرند.»

ایمان الحاج علی در ابتدای این مقاله می‌نویسد: «سال ۲۰۲۴ به پایان نزدیک می‌شود و من صدای خود را از دل سرزمین ویرانه غزه، جایی که صدای شوم پهپاد ها را بالای سر خود می شنویم و صدای کر کننده بمب‌ها از هوا با ایجاد حس درماندگی انعکاس می‌یابد بلند می‌کنم. زندگی ما از زمانی که نسل‌کشی اسرائیل در اکتبر ۲۰۲۳ در غزه شروع شد تبدیل به یک کابوس زنده شد. در سال ۲۰۲۴ به ما هیچ رحم و مروتی نشد و تنها جریان بی‌وقفه درد و درماندگی بود که امیدها، رویاها و زندگی عادی که زمانی می‌شناختیم را زایل ساخت.»

ایمان الحاج علی در ادامه این مقاله تصریح داشته است: «من نمی‌توانم خاطره‌های ماندگار روزهای وحشتناک خود را هنگامی که دستور یافتیم خانه‌هایمان را ترک کرده و در رفح پناه بگیریم فراموش کنم؛‌ شهری که هم برای ما تبدیل به یک پناهگاه و هم تبدیل به یک زندان شد.»

این دختر روزنامه‌نگار فلسطینی در ادامه این مقاله خود نوشته است: «هر روز برای ما موج جدیدی از ناراحتی را به وجود می‌آورد اما من به روشنی به یاد دارم که چه خداحافظی دردناکی با اتاق خوابم، پر از کتاب های محبوبم که بوی کاغذ کهنه در آن من را به یاد خاطرات خوشم می‌انداخت، داشتم. حالا جای آن روزها را یک واقعیت سرد و نامطلوب و انبوهی از بی اطمینانی و ترس گرفته است.»

الحاج علی در ادامه این مقاله با ذکر لحظات دردناکی که مردم غزه در طی نسل‌کشی رژیم صهیونیستی از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ به بعد علیه این باریکه تجربه کرده‌اند نوشته است: «ماه ژانویه برای ما یادآور روزهای وحشتناک تخلیه اجباری از خانه‌هایمان است، لحظاتی که تا ابد در ذهن من باقی خواهند ماند؛ خاطره سکوت تلخی که خانواده‌ام را همچنان که در پشت یک کامیون به هم چسبیده بودیم در بر گرفته بود و چهره‌های ناآشنای مضطرب از کودک و بزرگسال پیرامون ما بودند و همگی وحشت از اتفاقات غیرقابل تصوری که قریب الوقوع بودند داشتیم. ترس و نگرانی آنها فضا را سنگین ساخته و عذابی دسته‌جمعی ماورای کلمات به وجود آورده بود. همچنان که واقعیت دردناک برپا شدن چادرهای موقت در چشم‌انداز پیش رو را تجربه کردیم، احساس رسوخ سرمای گزنده به استخوانهایم را داشتم. شب‌هایی که روی زمین سخت و بی رحم سر بر بالین گذاشتیم از شدت درد اشک ریختیم و از گرسنگی لرزه بر انداممان افتاد، بدن‌ و روح ما در زیر فشار بی وقفه بیماری ها و اوضاع غیرانسانی در حمام های مشترک و پرازدحام، تحلیل رفت. سایه شوم روزهای آکنده از گرسنگی بر سر ما افتاد و امید ما را متزلزل ساخت همچنان که ما اغلب به طرزی غیرقابل تصور بین خوردن و صرفا زنده ماندن یکی را انتخاب می‌کردیم. آوارگی‌ها به یک واقعیت تاریک تبدیل شده و تنها بارقه برای موجودیت ما در چشم‌اندازی فرو رفته در ترس و مرگ در بین جمعیتی که می‌خواستند خودشان را زنده نگه دارند بود.»

ایمان الحاج علی به شهادت انبوه فلسطینی‌ها در نتیجه حملات صهیونیست‌ها علیه غزه اشاره کرده و نوشته است: «چرخه کشتارها به شکلی خزنده ادامه می‌یافت و لحظات جشن و سرور ما را از بین می‌برد. اعیاد ما وقتی که ما با قتل عام خود روبرو شده بودیم به لحظات اندوه و عزا بدل شد. با هر انفجاری انتخاب‌های ما فوری تر می‌شد و با هر نشانه از خشونت فزاینده، جهان ما بیشتر فرو می‌پاشید. یاد گرفتیم که هر بار که مجبور به ترک محل شدیم، سریع به معدود چیزهایی که می‌توانستیم نجات دهیم چنگ بزنیم و عجله کنیم. ما بخش‌های متعددی از خودمان و زندگی خودمان را که هر چه بیشتر از دسترسمان دور می‌شد پشت سر جا می‌گذاشتیم. در طول آوارگی‌مان، تنها رشته‌های باریکی از آن زندگی که قبلا داشتیم باقی ماند. ما در مقابل دریای بی‌رحم چادر برپا کردیم و آبهایی که زمانی باعث خوشی ما بود، حالا تبدیل به کانون تلاطم شده بود و موجهای پر خشونتش در هر بار کوبیدن به ساحل رنج و درد دسته‌جمعی ما را فریاد می‌زدند.»

این روزنامه نگار فلسطینی تصریح داشته است: «ما امسال آزمون‌های شرایط دشوار هر فصلی را تجربه کردیم که هر کدام به طرزی دردناک به یاد ما می‌آورد که که چه چیزهایی را از دست داده‌ایم. حالا که مردم سراسر جهان خودشان را آماده جشن گرفتن کرده و مشتاق فرا رسیدن سال نو هستند، ما عزادار عزیزان از دست رفته و آینده ربوده شده خودمان هستیم. زمانی که پا به سال ۲۰۲۵ بگذاریم بزرگترین جشنی که می‌توانیم امیدش را داشته باشیم پایان این نسل‌کشی و آمدن نوید یک آینده درخشان‌تری زاده شده از دل خاکسترهای درماندگی است. ما امید داریم که در سال آینده قدرت سر بر آوردن از اعماق مبارزه خود را پیدا کرده و هویت، منزلت و انسانیت خود را که نه با تراژدی بلکه با انعطاف پذیری تعریف شده باشند باز پس بگیریم.»

انتهای پیام