دکتر «حبیب‌الله محمودیان» در این خصوص به خبرنگار ایسنا اظهار کرد: بقعه این امامزاده در جنوب شرقی شهر آبدانان بر روی تپه‌ای در اطراف بقعه در کنار قبرستانی قدیمی واقع شده که هم اکنون نیز به‌عنوان قبرستان شهر آبدانان مورد استفاده قرار می‌گیرد. سنگ قبرهای قدیمی دارای نقوشی نظیر بزکوهی، تفنگ، شانه، مهر، تسبیح، قلیان، ابریق و غیره است که قدمت آن‌ها به حدود 200 سال پیش می‌رسد و بعضی سید صلاح الدین محمد را فرزند امام موسی کاظم (ع ) می‌دانند.
محمودیان خاطرنشان کرد: بنا بر اقوال، امامزاده سیدصلاحالدین محمد (ع) مقارن با حیات حضرت علی بن موسی‌الرضا (ع) بوده است و براین اساس، دوران حیاتش احتمالاً بین سده‌های ۲۰۰ تا ۳۰۰ هجری قمری بوده است. سید صلاح‌الدین محمد(ع) از نوادگان امام محمدباقر(ع) است و بر طبق نظر بعضی از مردم، ایشان در زمان هلاکوخان به ایران آمده‌اند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی ایلام ادامه داد: در وب‌سایت امامزاده سیدصلاحالدین محمد به نقل از کتاب «بغیه‌الحائر فی احوال اولاد امام محمد باقر(ع)» نوشته سیدحسین حسینی الزرباطی در خصوص این امامزاده‌ی جلیل القدر آمده است: «امام زاده واجب‌التعظیم سیدصلاحالدین محمد (ع) از نوادگان امام محمد باقر (ع) است. امام محمد باقر (ع) دارای نه فرزند شامل چهار فرزند ذکور به نام‌های ابوعبدالله جعفر بن محمد الصادق (ع)، عبد الله، ابراهیم و علی هم چنین، دارای پنج فرزند دختر به نام‌های ام‌سلمه، زینب، خدیجه، ام‌جعفر و آمنه است».
محمودیان افزود: در بخش دیگری از این کتاب، امامزاده سیدصلاحالدین محمد(ع) را از اعقاب و اولاد سید ابراهیم (سوراهم) بن امام محمد باقر (ع) معرفی کرده و در شجره ایشان چنین بیان شده است: «روضه الشریفه السید صلاح‌الدین محمدبن السید ناصر الصغیربن السید المهدی بن السیدالهادی بن السید الغلام بن السید عیسی بن السیدیعقوب بن السید ابراهیم بن الامام محمد الباقر(ع).
این محقق در خصوص ویژگی‌های بقعه امامزاده نیز گفت: بقعه این امامزاده بر نقشه مستطیل شکلی در جهت شمال جنوبی، به طول ۲۵/۱۳ متر و عرض ۷۰/۱۱ متر ساخته شده است و دارای گنبدی دو پوش با گنبد مضرس (ارچین ) بیرونی و گنبد نیم کروی داخلی است.
محمودیان اضافه کرد: بدنه بنا از دو قسمت ( بدنه قدیمی و بدنه جدید) تشکیل شده است، بدنه قدیمی شامل دو قسمت، اتاق ورودی و اتاق مقبره ( گنبدخانه ) است، بدنه جدید نیز یک شبستان دارد که سه طرف بنا را در قسمت‌های غربی - شرقی و جنوبی احاطه کرده است، مصالح آن در قسمت قدیمی با قلوه سنگ و گنبد بیرونی آن با آجر و پوشش خارجی بنا از گچ بوده است.
وی تشریح کرد: بنای قدیمی دارای نقشه مستطیلی است و از دو قسمت اتاق ورودی و اتاق مقبره (گنبدخانه) تشکیل شده است اتاق ورودی(پیش طاق) به عرض (شمالی_جنوبی) ۴۵/۲ متر و طول (شرقی_غربی) ۶۰/۳ متر است، اتاق مقبره در ضلع جنوبی اتاق ورودی قرار گرفته است، این بخش از یک چهارضلعی تشکیل شده که قسمت مرکزی آن به‌صورت مربع و اندازه هر ضلع آن ۷۰/۵متر است. در نقشه‌ی فعلی بنای قدیمی به‌وسیله یک قسمت الحاقی از چهارطرف احاطه شده است. ابعاد فعلی بنا در جهت (شمالی-جنوبی) به‌طول ۱۰/۲۴ متر و عرض (شرقی-غربی) ۲۳/۳۰ متر است. نمای بیرونی بنا از دو قسمت بدنه مستطیلی و گنبد مفرّش (ارچین) تشکیل شده است. نمای بیرونی ضلع شمالی از یک ایوان ورودی و دو رواق در طرفین آن تشکیل شده است.
وی در خصوص گنبد این امامزاده هم گفت: گنبد بیرونی از نوع گنبدهای رُک مفرّش یا اُرچین است. این گنبد حدود ۱۴متر ارتفاع دارد. قبر در وسط چهارطاق قرار گرفته و جهت قبله در آن ۱۵ درجه متمایل به جنوب غرب است. ضریحی فلزی به عرض ۴۵/۱ متر، طول ۴۵/۲ و ارتفاع ۳۵/۲متر بر روی قبر نصب شده است. قبلاً ضریحی چوبی، بر روی آن قرار داشته است.
این اثر در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۷۹۷۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
انتهای پیام
نظرات