به گزارش ایسنا، روز دوشنبه، پس از تصمیم رژیم صهیونیستی برای بستن سفارت خود در ایرلند، «گدعون ساعر» وزیر امور خارجه تازه منصوب شده صهیونیست‌ها، «سیمون هریس» نخست‌وزیر ایرلند را مورد انتقاد قرار داد و او را به یهودستیزی متهم کرد.

ساعر گفت: «بین انتقاد و یهودستیزی بر اساس مشروعیت‌زدایی و اهریمن‌سازی اسرائیل و استانداردهای دوگانه در قبال اسرائیل در مقابل سایر کشورها تفاوت وجود دارد. ایرلند اینگونه به خود اجازه داد که در قبال اسرائیل رفتار کند.»

در پاسخ به این خشم، هریس به خبرنگاران در دوبلین گفت که ایرلند ساکت نخواهد شد و تاکید کرد که ایرلند در طول جنگ در حمایت از «حق» رژیم صهیونیستی برای «دفاع از خود» در چارچوب قوانین بین‌المللی ثابت قدم بوده است.

با این حال، نخست‌وزیر جمهوری ایرلند هشدار داد: «می‌دانید من چه چیزی را مذموم و سزاوار سرزنش می‌دانم؟ کشتن بچه‌ها. من فکر می‌کنم که این کار مذموم است. می‌دانید به نظر من چه چیزی مذموم است؟ مشاهده میزان تلفات غیرنظامیانی که در غزه دیده‌ایم. می‌دانید به نظر من چه چیزی مذموم است؟ رها شدن مردم در گرسنگی و کمک‌های بشردوستانه که نمی‌رسند.»

پشتیبانی در زمان جنگ

سیاستمداران ایرلندی تا حد زیادی از جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه انتقاد کرده‌اند، اما این بازتابی از احساسات گسترده‌تر در ایرلند است، جایی که بسیاری از مردم اشغال فلسطینی‌ها توسط صهیونیست‌ها را آینه‌ای از اشغال انگلیس بر ایرلند می‌دانند که چندین قرن به طول انجامید.

حتی اگر اقدامات آن‌ها گاهی کم‌رنگ شده باشد، ایرلند و سیاستمداران ایرلندی انتقادات شدیدی را از رژیم صهیونیستی در طول جنگ خود علیه غزه ارائه کرده‌اند و این انعکاس احساس و نظر مردم در سراسر جامعه‌ای است که در تاریخ فلسطین چیزهای زیادی برای خود می‌یابد.

«فتین التمیمی» نایب رئیس کمپین همبستگی فلسطین ایرلند (IPSC) گفت: «مردم می‌گویند که فورا آن را درک می‌کنند.»

خواهر خود التمیمی در حال حاضر در غزه به سر می‌برد و حتی با وجود انتقادات نخست‌وزیر ایرلند از تل‌آویو، او همچنان از دولت او می‌خواهد که کارهای بیشتری انجام دهد و به تجارت با رژیم صهیونیستی پایان دهد. اما در میان مردم ایرلند، التمیمی گفت او همیشه روحیه نزدیکی و خویشاوندی را احساس کرده است.

التمیمی گفت: «به محض اینکه متوجه می‌شوند من فلسطینی هستم، بلافاصله می‌گویند که متوجه درد من می‌شوند، اما من همچنان باید توضیح دهم که اشغال و آپارتاید به چه معناست و ابعاد نسل‌کشی در غزه چیست.»

در نوامبر ۲۰۲۳، تنها یک ماه پس از حمله حماس به اراضی اشغالی طی عملیات طوفان الاقصی و شروع بمباران‌های بی‌امان رژیم صهیونیستی علیه غزه، «لئو وارادکار» رهبر سابق ایرلند، اقدامات تل‌آویو را «نزدیک به انتقام‌جویی» توصیف کرد.

یک ماه بعد، ایرلند، با حمایت اسپانیا، بلژیک و مالت، از دیگر کشورهای عضو اتحادیه خواست تا خواستار آتش‌بس شوند و به «حقیقت» پنهان در اتهام‌زنی جنوب جهانی مبنی بر اینکه اتحادیه اروپا از استانداردهای دوگانه در موضع خود در مورد جنگ در اوکراین و غزه استفاده می‌کند، اعتراف کرد.

با این حال، تا ماه مه سال جاری بود که ایرلند، همراه با اسپانیا و نروژ، کشور فلسطین را به رسمیت شناختند و خشم کابینه رژیم صهیونیستی را برانگیخت و سفیر خود را فراخواند.

«ری مورفی» استاد مرکز حقوق بشر ایرلند در دانشگاه گالوی، به الجزیره گفت: «حمایت ایرلند از فلسطین دیرینه و گسترده است.»

مورفی با اشاره به انتخابات سراسری ایرلند در نوامبر و شیوه سیاستمدارانی که برای جلب حمایت به درب منزل مردم می‌روند، گفت: «فکر می‌کنم سیاستمداران، حتی آنهایی که به طور سنتی به حمایت از فلسطین معروف هستند، از قدرت احساس در آستانه در شگفت‌زده شدند. فلسطین موضوعی است که مردم اینجا به شدت به آن اهمیت می‌دهند. این یکی از معدود مسائلی است که در آن مناطق خاکستری وجود ندارد. مردم آن را درست می‌بینند.»

خشم تل‌آویو

«افر کاسیف» قانونگذار جناح چپ رژیم صهیونیستی هم به الجزیره گفت پوشش خبری تصمیم ایرلند برای پیوستن به پرونده شکایت آفریقای جنوبی در رسانه‌های اسرائیلی محدود شده است.

روز سه‌شنبه، روزنامه پرخواننده تایمز اسرائیل گزارشی را با عنوان، چرا ایرلندی‌ها از یهودیان متنفرند، منتشر کرد که در آن «لیزا لیل» نویسنده مطلب اظهار داشت که علت آن مسیحیت ریشه‌دار ایرلند است، مذهبی که او آن را «ذاتا یهودستیز» توصیف می‌کند که منجر به اعتراض به کشتار بیش از ۴۵۰۰۰ فلسطینی در غزه شده است.

شباهت ایرلند و فلسطین

انگلیس، اولین بار در قرن دوازدهم به ایرلند حمله کرد و ملت فلسطین هم تا ۷۰۰ سال تحت اشغال انگلیس به سر می‌بردند. پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی در سال‌های ۱۹۲۰، انگلیس طی توافقی با فرانسه برای تقسیم «خاورمیانه» و کنترل آن، حاکمیت فلسطین را در دست گرفت.

انجمنی به نام «مردان متحد ایرلند» قیامی علیه سلطه انگلیس را در ۱۷۹۸ رهبری کرد. اما این مبارزات آن‌ها چندان طولانی نبود. نیروهای انگلیسی و متحدان محلی آن‌ها این قیام را طی مدتی کمتر از پنج ماه سرکوب کردند و ده‌ها هزار نفراز افراد این انجمن کشته شدند. مورخان می‌گویند، ایرلندی‌ها نیز مانند فلسطینی‌ها، به ویژه در مدت استیلای «کرامولیان» در میانه قرن هفدهم قربانی پاکسازی قومیتی بوده‌اند.

در مدت تشکیل اسرائیل نیز شبه‌نظامیان صهیونیست حدود ۱۵ هزار نفر از فلسطینی‌ها را کشتند و حداقل ۷۵۰ هزار نفر را از خانه‌های خود بیرون راندند.

در سال ۱۹۱۹ ایرلند، گروهی از داوطلبان «ارتش جمهوری‌خواه ایرلند» را تشکیل داده و جنگی ۲ ساله را علیه نیروهای انگلیسی بر پا کردند. این موضوع منجر به تشکیل «دولت آزاد ایرلند» در دسامبر ۱۹۲۲ شد که کنترل بیشتر قسمت‌های ایرلند را در دست داشت اما این کشور نیز هنوز بخشی از امپراتوری بریتانیا بود. ۱۵ سال دیگر طول کشید تا ایرلند بتواند به درستی به یک جمهوری تبدیل شود.

در دهه هفتاد و هشتاد میلادی، اعضای «ارتش جمهوری‌خواه ایرلند» که با خیزشی دوباره به دنبال پایان دادن به سلطه بریتانیا بر ایرلند شمالی بودند، با «سازمان آزادی‌بخش فلسطین» روابط برقرار کرده و برای نشان دادن همبستگی خود از اردوگاه‌ پناه‌جویان بازدید کردند.

فلسطینی‌ها نیز تحت سلطه بریتانیا، مانند انقلابیون ایرلند از همان تاکتیک‌های ضدشورش این امپراتوری رنج می‌بردند. بریتانیا در سال ۱۹۳۶ نیز همان یگان شبه‌نظامیان را که برای سکوب انقلابیون به ایرلند فرستاده بود، به فلسطین فرستاد تا خیزشی فلسطینی را سرکوب کنند.

اما برخلاف ایرلند، خاک فلسطین هنوز تحت اشغال است. فلسطینی‌ها در مناطق اشغالی این کشور و در اراضی اشغالی که رژیم صهیونیستی در آن تشکیل شده است، هنوز تحت سلطه نظامی و محاصره انسانی این رژیم به سر می‌برند که گروه‌های حقوق بشری آن را «آپارتاید» دانسته‌اند.

انتهای پیام