به گزارش ایسنا، خراسان نوشت: بازیکن سابق منچستر سیتی رئیس جمهور گرجستان شد. ورزشکاران زیادی در گوشه و کنار دنیا، بعد از پایان دوران حرفه‌ای شان سراغ دنیای سیاست می‌روند و به‌طور معمول چندان هم موفق نیستند؛ هرچند محبوبیت و کاریزما ظرفیت خوبی برای یک ورزشکار است تا در عالم سیاست رشد ناگهانی داشته باشد و برای همین فهرست‌های انتخاباتی همیشه چند ورزشکار را در خود جای می‌دهند؛ اما ماندگاری در این دنیای سخت و بی‌رحم بیشتر از محبوبیت به‌کارآمدی نیاز دارد و برای همین هربار خبر حضور یک ورزشکار در قامت یک سیاستمدار را می‌شنویم خبر برای‌مان جذاب خواهد بود. در آخرین نمونه از این اتفاق بر اساس آرای نمایندگان پارلمان گرجستان، میخائیل کاولاشویلی به عنوان رئیس جمهور جدید گرجستان انتخاب شد. خبری که به بهانه‌اش سراغ معرفی خود او و البته مرور نام‌های بزرگ دنیای ورزش رفتیم که عالم سیاست را هم تجربه کرده‌اند.

 مهاجم نوکی که رئیس ‌جمهور شد
کمیسیون مرکزی انتخابات گرجستان شمارش نتایج رای گیری روز شنبه در پارلمان را به پایان رساند و بر اساس آرای نمایندگان، میخائیل کاولاشویلی، مهاجم سابق منچسترسیتی، رئیس جمهور جدید گرجستان اعلام شد. این رئیس جمهور ۵۳ ساله در فصل ۹۶‌۱۹۹۵ از باشگاه دینامو تفلیس مستقیم راهی منچسترسیتی شد و در ۲۸ بازی به میدان رفت و سه گل نیز به ثمر رساند. کاوِلاشویلی به عنوان مهاجم مرکزی نزدیک به دو سال با پیراهن منچسترسیتی به میدان رفت و همچنین ۴۶ به همراه تیم ملی کشورش در میادین مختلف در زمین حاضر شد و ۹ گل به ثمر رساند. او در سال ۲۰۰۶ و پس از دو فصل حضور در بازل سوئیس، رسما از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. البته آمار او به‌عنوان یک مهاجم نوک چندان قابل توجه نیست؛ هرچند نمی‌توان از این موضوع صرف‌ نظر کرد که در تیم‌های بزرگی هم بازی کرده است. هرچند در آن مقطع سیتی شهرت امروزش را نداشت؛ اما حضور در لیگ برتر انگلستان و بازل سوئیس هر دو نشان دهنده کیفیت یک بازیکن است. حالا باید ببینیم در عالم سیاست چه نتایجی پیش‌روی آقای مهاجم است.

 سوپراستار بدن سازی در فرمانداری
آرنولد یکی از عجیب‌ترین ورزشکاران، هنرمندان و سیاستمداران دنیاست. قهرمان پرورش‌اندام جهان که اسطوره این رشته محسوب می‌شد و همین زمینه حضورش در دنیای سینما را فراهم کرد. او هنرپیشه خوبی نشد؛ اما در دنیای فیلم‌های اکشن و علمی تخیلی آثار پرفروشی مثل «ترمیناتور» را بازی کرد تا این‌که حدود دو دهه قبل وارد دنیای سیاست شد و به مقام فرمانداری کالیفرنیا رسید. جالب این‌که بعد از تجربه‌های پرفراز و نشیب در عالم سیاست، چند وقتی است دوباره به دنیای بازیگری برگشته تا در مینی‌سریال‌های اکشن حضور داشته باشد.


ژرژ وه‌آ و آرزوی دیرینش
دهه ۹۰ میلادی که دنیای فوتبال در تسخیر ستاره‌های اروپایی و آمریکای جنوبی بود؛ یک فوق‌ستاره آفریقایی ظهور کرد؛ بازیکنی اهل لیبریا که از لیگ فرانسه درخشید و به تیم پرستاره میلان آن زمان رسید. ژرژ وه‌آ به‌شدت فیزیکی بازی می‌کرد؛ نوع خاص دویدن، استفاده از بدن برای ضربات سر و جاگذاشتن بازیکنان رقیب او را ظرف مدت کوتاهی به جایی رساند که بازیکن سال فوتبال جهان شود. هرچند خیلی زود هم از مرکز توجه خارج شد؛ چراکه ۲۹ سالگی چهره شده بود. وه‌آ تا همین حالا تنها بازیکن آفریقایی است که عنوان بازیکن سال فوتبال جهان را کسب کرده و البته بعد از دوران فوتبالش چند بار تلاش کرد به ریاست جمهوری کشور فقیرش برسد که ناموفق بود تا این‌که بالاخره سال ۲۰۱۸ به این مهم دست پیدا کرد.

 
ناموفق در سیاست برخلاف فوتبال
در کشوری مثل اوکراین که در هیچ زمینه هنری و ورزشی چندان آدم معروفی ندارد، شوچنکو با درخشش در تیم میلان توانست فوتبال اروپا را فتح کند. یک مهاجم نوک که وقتی با اینزاگی زوج می‌شد و پیرلو و کاکا هم پشت سرشان بازی می‌کردند تیمی رویایی داشتند. تیمی که با گتوزو و سیدروف در کناره‌ها، نستا، مالدینی، کافو و دیدا کامل می‌شد و یکی از بهترین میلان‌های تاریخ بود. شوچنکو سال ۲۰۱۲ نماینده مجلس شد اما برخلاف فوتبال در عالم سیاست توفیق چندانی نداشت تا دوباره به‌عنوان سرمربی روی نیمکت تیم ملی کشورش برگردد.


گری کاسپاروف معروف، بازنده سیاست
وقتی در۲۴ سالگی با غلبه بر کارپف معروف قهرمان شطرنج جهان شد، از او به‌عنوان جوان‌ترین قهرمان جهان یاد شد؛ عنوانی که هنوز متعلق به اوست؛ بسیاری هنوز او را بهترین تمام ادوار می‌دانند؛ جالب است که عمر ورزش حرفه‌ای حتی در شطرنج هم کوتاه است و او که از ۲۰۰۵ دنیای قهرمانی را ترک کرده بود وارد دنیای سیاست شد. هر چند درروزگاری که به‌خاطر عناوین متعدد درمرکز توجه بود هم کمابیش کنش‌گری داشت. کاسپاروف دردنیای سیاست موفقیت ظاهری چندانی به دست نیاورد اما تلاش کرد در قامت یک مخالف سیاسی، برای تغییر در کشورش گام‌هایی بردارد.


نماینده شدن تنیسور بداخلاق
مارات سافین روس که در اوج جوانی توانست رتبه اول تنیس دنیا را در سال ۲۰۰۰ کسب کند؛ ۹ سال بعد در ۲۹ سالگی بازنشسته شد و چند تلاش معمولی برای ورود به عالم سیاست داشت تا این‌که ۱۳سال قبل به‌عنوان نماینده وارد دومای روسیه شد؛ هرچند ۳۱ سالگی شروع خوبی برای فعالیت این تنیسور بداخلاق بود اما بعدش نتوانست آن‌طور که باید مسیر پیشرفت را دردنیای سیاست مثل ورزش طی کند.

زوج به‌به‌تو نماینده شد
روماریو زوج زهردار به‌به‌تو درجام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا بود که با درخشش تیم ملی برزیل قهرمان جام جهانی شد. روماریو و باجیو ستاره‌های آن جام خاطره‌انگیز بودند. ازآن جام جهانی گل زیبای به‌به‌تو به هلند را در خاطر داریم که بعدش کنار روماریو حرکتی شبیه گهواره انجام دادند. روماریو سال‌ها بعد از آن روزهای مهم، به اشکال مختلف وارد دنیای سیاست شد؛ او در سال ۲۰۱۰ و به عنوان یکی از اعضای حزب سوسیالیست برزیل وارد مجلس ایالتی برزیل شد. او در رای‌گیری نفر ششم ریودوژانیرو شد. در سال ۲۰۱۴ هم وقتی که ۴۸ ساله بود در انتخابات مجلس سنا شرکت کرد و با کسب ۴/۶۳ درصد آرا راهی مجلس شد. این بیشترین رایی بود که یک نامزد سنا از ریودوژانیرو به دست آورده بود.

وزیر انرژی محبوب گرجستان!
فوتبال گرجستان اگر دررقابت‌های آسیایی حاضر بود می‌توانست مدعی نسبی باشد؛ اما از آن‌جایی که دررقابت‌های اروپایی شرکت می‌کرد نه تیم ملی و نه باشگاه‌هایش عنوان که هیچ، درخشش معمولی هم نداشتند. با این‌حال در نوع خودش جالب است که یک بازیکن گرجی بتواند درتیم رویایی میلان بدرخشد؛ اتفاقی سخت و دشوار که کاخا کالادزه رقم زد و ۹ سال بازیکن فیکس ترکیب میلان بود. او با میلان عناوین زیادی کسب کرد و درکشورش هم محبوب بود. شاید بتوان دراین فهرست او را یکی از موفق‌ترین ورزشکاران فعال درعرصه سیاست دانست. کسی‌که در سال ۲۰۱۶ و وقتی که ۳۷ سال داشت معاون اول نخست‌وزیر کشورشد و مدتی بعد هم شهردار تفلیس شد. پیش از این‌ها هم در ۳۴ سالگی که سن بسیار کمی برای یک وزیر است عنوان وزیر انرژی کشورش را کسب کرده بود. بد نیست بدانید او تا ۳۲ سالگی که سن کمی برای یک مدافع بیشتر فوتبال بازی نکرد و فاصله خداحافظی‌اش از فوتبال تا وزیر شدنش هم فقط ۲ سال بود.

 مروارید سیاه فوتبال و وزارت
حتی اگر اهل فوتبال نباشید هم پله را می‌شناسید؛ اسطوره فوتبال برزیل که ۲ سال قبل به‌خاطر ابتلا به سرطان روده درگذشت. او یکی از پرافتخارترین فوتبالیست‌های جهان در عناوین و رکوردهای فردی و تیمی است؛ با این‌حال تمام دوران فوتبالش را در تیم سانتوس برزیل و انتهای آن را در لیگ اروپا سپری کرد و هیچ‌وقت با پول تیم‌های اروپایی اغوا نشد. پله که اولین‌بار در ۱۷ سالگی فاتح جام جهانی فوتبال شده بود سه سال وزیر ورزش کشورش شد. بعدها هم سفیر ورزشی کشورش بود و نقش مهمی در کسب میزبانی جام جهانی ۲۰۱۴ کشورش داشت. بد نیست بدانید او با آن‌که به شکل مرسومش با دنیای سیاست بیگانه بود اما حتی در جنگ داخلی نیجریه ورود پیدا کرد و با حضورش در این کشور زمینه یک آتش بس موقتی را فراهم کرد.  

*بازنشر مطالب دیگر رسانه‌ها در ایسنا به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می‌باشد.

انتهای پیام