به گزارش ایسنا، علم پزشکی قانونی مدت‌هاست که برای حل پرونده‌های جنایی -از تخمین زمان مرگ گرفته تا ردیابی حرکت جسد- به حشرات متکی بوده است. اکنون یک پژوهش جدید بر پتانسیل ساس‌ها به عنوان منبع DNA انسان در تحقیقات جنایی تاکید کرده و نشان داده است که آنها می‌توانند ارتباط مظنونان را با صحنه‌های جرم مشخص کنند.

به نقل از ادونسد ساینس نیوز، «پائولا مگنی»(Paola Magni) پژوهشگر «دانشگاه مرداک»(Murdoch University) در استرالیا که در این پژوهش شرکت نداشت، توضیح داد: حشرات نقش مهمی را در تحقیقات پزشکی قانونی به ویژه در تخمین زدن فاصله پس از مرگ، ارائه اطلاعات سم‌شناسی، بررسی صحنه اصلی جنایت، محل کشف جسد و تسهیل شناسایی DNA بر عهده دارند. اگرچه مگس‌های لاشه و سوسک‌های مردارخوار معمولا به دلیل سکونت در بقایای جسد در حال تجزیه به کانون توجه تبدیل شده‌اند اما دامنه حشره‌شناسی پزشکی قانونی بسیار گسترده‌تر است و بسیاری از گونه‌های حشرات و بندپایان دیگر را در بر می‌گیرد.

«ساس‌های تخت‌خواب»(Cimex lectularius) حشره‌های بدون بال هستند که در همه مراحل چرخه زندگی مهره‌داران -صرف نظر از جنسیت- از خون آنها تغذیه می‌کنند. ساس‌ها روی لباس‌ها، کفش‌ها و مبلمان حرکت می‌کنند و معمولا به صورت غیر فعال پخش می‌شوند. ساس‌هایی که روی فرش‌ها، تخت‌خواب‌ها و سایر اثاثیه موجود در صحنه جرم یافت می‌شوند، به دلیل نداشتن بال کمتر احتمال دارد به پس از حادثه برسند.

«خالد لودی»(Khalid Lodhi) پژوهشگر «دانشگاه ایالتی فایتویل»(Fayetteville State University) آمریکا و همکارانش به بررسی این موضوع پرداختند که آیا می‌توان از خون بلعیده‌شده انسان توسط ساس‌های موجود در صحنه‌ جرم برای شناسایی DNA مظنون یا قربانی استفاده کرد.

ساس‌ها معمولا شب‌ها تغذیه می‌کنند و یک وعده غذایی کامل را از میزبان خود به دست می‌آورند. در موارد نادر، حشره با قطع شدن غذا ممکن است به میزبان دیگری منتقل شود. این بدان معناست که خون یافت‌شده در یک ساس می‌تواند از دو شخص متفاوت گرفته شده باشد. از سوی دیگر، یک وعده غذایی اغلب می‌تواند برای پیشرفت حشره در رسیدن به مرحله بعدی زندگی و تولید تخم تا دو هفته کافی باشد. بنابراین، اختلاط خون از چندین میزبان بعید است و شناسایی DNA را قطعی‌تر می‌کند.

پژوهشگران در آزمایش‌های خود، ساس‌ها را به مدت ۳۰ دقیقه در معرض خون نر یا مخلوط خون نر و ماده قرار دادند. سپس آنها پس از ۱۲ تا ۱۰۸ ساعت، ساس‌ها را جمع‌آوری کردند تا هم خون و هم DNA موجود در آن را بررسی کنند.

پژوهشگران از روش شناسایی سریع لکه استفاده کردند که یک روش رایج برای تشخیص سریع و دقیق مواد بیولوژیکی مانند خون در نمونه‌های پزشکی قانونی است. این روش توانست خون انسان را در ساس شناسایی کند.

مگنی گفت: پژوهش‌های آینده روی تکرار آزمایش در شرایط جنایت واقعی تمرکز خواهند داشت و پویایی‌ زیست‌محیطی، شیمیایی و بیولوژیکی موثر بر صحنه‌های جرم را در نظر خواهند گرفت. این کار شامل بررسی تأثیر دما، رطوبت و روش‌های ذخیره‌سازی متغیر بر بازیابی و تخریب DNA خواهد بود.

این پژوهش در «Journal of Forensic Sciences» به چاپ رسید.

انتهای پیام