ملیحه سلیمانی امروز ۱۲ آذرماه در نشست خبری با اصحاب رسانه چهارمحال و بختیاری با اشاره به اینکه داستان این نمایشنامه در سال ۸۹ توسط محمدرضا سمیع از جانبازان دفاع مقدس به رشته تحریر آمده و در همان سال روی صحنه رفت و اجرای موفقی داشت، اظهار کرد: امسال با یک بازنگری، این نمایشنامه با همت گروه تئاتر دریژنو فرخشهر مجدداً روی صحنه رفت و در نوزدهمین جشنواره تئاتر مقاومت شرکت داشت که خوشبختانه از بین ۷۳ اثر پذیرفته شده این جشنواره، در جمع ۱۴ اثر نهایی این جشنواره قرار گرفت.
وی با بیان اینکه گروه تئاتر دریژنو متشکل از بازیگران حرفه‌ای است که برای نمایش «نمی‌شناسی‌ام ای دوست» تلاش کرده و وقت گذاشتند، افزود: خوشبختانه حاصل این تلاش دسته‌جمعی یک نمایش فاخر و دیدنی است که از سوم آذرماه تا ۱۷ آذرماه در تماشاخانه مهر شهرکرد روی صحنه است.
این هنرمند باسابقه عرصه تئاتر با تأکید بر اینکه هر اثر نمایشی که روی صحنه می‌رود دیده شدن آن بسیار اهمیت دارد، بیان کرد: موفقیت هر کاری در حوزه هنرهای نمایشی که تولید و به مخاطب عرضه می‌شود، در گرو دیده شدن است و نمی‌شناسی‌ام ای دوست اثری است که نه تنها برای اهالی تئاتر بلکه عموم مردم تولید شده و همه اقشار خاصه خانواده‌های معظم شهدا، ایثارگران، جانبازان و آزادگان می‌توانند با این نمایش ارتباط برقرار کنند.
نبود یا کمبود تماشاگر تئاتر، باید آسیب‌شناسی شود
سلیمانی بیان کرد: در طی حدود ۱۰ روز اجرا، خوشبختانه انرژی زیادی از تماشاگران دریافت کردیم و تماشاگرانی که پای نمایش نشستند، ارتباط خوبی گرفتند و همذات‌پنداری کردند، بنابراین انتظار می‌رود که استقبال از نمایش بیش از اینها باشد، از طرفی حتی در روز اجرا برای داوران جشنواره تئاتر مقاومت که به شهرکرد آمده بودند انتظار داشتیم حضور هنرمندان استان را داشته باشیم اما سالن پُر نشد.
این هنرمند باسابقه تئاتر با ابراز تأسف از اینکه نتوانستیم مفاهیم دفاع مقدس را به نسل‌های بعد از جنگ به‌خوبی انتقال دهیم، تصریح کرد: اطلاع‌رسانی و تبلیغات برای بیشتر دیده شدن این سنخ کارهای هنری ضرورت دارد، لذا وظیفه هنرمندان تئاتر، تولید آثار فاخر، قوی و ارزشی است، اما نهادهای فرهنگی و هنری در زمینه هدایت مخاطبان به سمت سالن باید نقش خود را ایفا کنند تا این نوع آثار هر چه بیشتر به سمع و نظر مخاطبان برسد.
سلیمانی با تأکید بر اینکه استقبال اندک از تئاتر نمی‌شناسی‌ام ای دوست به معنی ضعیف یا بی‌کیفیت بودن این نمایش نیست، گفت: ما سال‌هاست تئاتر کار کردیم و اساتید بزرگ را دیدیم و ادعا هم نداریم که نمایش ما کاملاً خوب است اما افرادی که به تماشا آمدند این نمایش را دوست داشتند و ارتباط خوبی گرفتند، نبود یا کمبود تماشاگر ریشه‌های مختلفی دارد که باید آسیب‌شناسی شود.
این کارگردان تئاتر با اشاره به تعابیر مقام معظم رهبری که ابزار هنر از جمله هنرهای نمایشی را «رساترین، بلیغ‌ترین و کاری‌ترین ابزار ابلاغ و تبلیغ پیام» دانستند، تصریح کرد: تماشاگر وقتی به تماشای زنده می‌پردازد با بازیگر همذات‌پنداری کرده و بسیار می‌تواند تأثیر بپذیرد و از همین رو به هنر تئاتر در دنیا به‌عنوان یک عامل درمانی نگاه می‌شود و تئاتردرمانی رواج دارد.
سلیمانی تصریح کرد: تماشاخانه مهر تنها سالن در شهرکرد برای اجرای عمومی تئاتر به‌شمار می‌رود اما متأسفانه برای بسیاری ناشناخته است ضمن اینکه محوطه و خیابان این مرکز از لحاظ نورپردازی در شب بسیار ضعیف بوده و چه بسا تماشاگرانی که برای اولین بار به این مرکز می‌آیند در پیدا کردن آن با مشکل مواجه می‌شوند.
کارگردان تئاتر نمی‌شناسی‌ام ای دوست اظهار کرد: ما از نگاه حرفه‌ای اساتید و بازیگران تئاتر قوی در استان داریم و پرورش نیروهای تئاتر در استان با تلاش این اساتید در حال اتفاق افتادن است اما مردم استان و مخاطبان متأسفانه ارتباطی را که انتظار می‌رود با تئاتر نمی‌گیرند و اقبال مورد انتظار را شاهد نیستیم.
وی گفت: از خبرنگاران استان نیز انتظار می‌رود که به تماشای این نمایش بنشینند و مخاطبان رسانه‌ها را نیز برای تماشا دعوت کنند.
تلقی مردم و مسئولان از مقوله تئاتر، منفی شده است
در ادامه، محمدرضا سمیع، نویسنده تئاتر «نمی‌شناسی‌ام ای دوست» با اشاره به اینکه داستان این نمایش در خصوص یک زندان‌بان عراقی است که برای کسب حلالیت از یک آزاده ایرانی به ایران می‌آید و به سراغ خانواده او می‌رود، اظهار کرد: این نمایش یک کار کلیشه‌ای نیست بلکه نگاهی متفاوت به موضوع دفاع مقدس دارد و به‌دنبال قهرمان‌سازی نبوده بلکه وقایع جنگ را همان‌گونه که هست، بازروایی می‌کند.
وی با بیان اینکه رویارویی و واکنش فرزندان این آزاده که فوت شده است با زندان‌بان عراقی مبنای این نمایش دراماتیک است، افزود: سیر ماجراها به گونه‌ای است که درست زمانی که زندان‌بان عراقی مورد شماتت و اعتراض یکی از فرزندان این آزاده قرار می‌گیرد، خبرنگاران وارد صحنه شده و هر خبرنگار برداشت و تحلیل خود را از این اعتراض به مخاطبان مخابره می‌کند و خبرهای جهانی از این حرکت ساخته می‌شود.
سمیع بیان کرد: اینجا اصرار دارم که بگویم رسانه‌ها تا چه اندازه در وارونه جلوه دادن واقعیت‌ها می‌توانند تأثیر داشته باشند، درواقع عروس خانواده زمینه حضور خبرنگاران را در بزنگاه بحث و جدال یکی از فرزندان این آزاده فراهم می‌کند تا نام و نشانی کسب کند.
این نویسنده و مدرس دانشگاه با بیان اینکه این آزاده ایرانی سال‌های سال با شایعه‌سازی زندان‌بان عراقی متهم به خیانت بوده و در نهایت گمنامی فوت می‌کند، تصریح کرد: مردم نیز سال‌های سال با این تلقی از خیانت او، نذرهای خانواده‌اش را قبول نکرده و در مجالس و جمع‌ها آنها را راه نمی‌دادند و این خانواده آسیب‌دیده از جنگ، از سوی جامعه به کلی طرد و فشارهای روانی زیادی متحمل شده بود.
سمیع بیان کرد: این شرایط باعث شد با کسی که مدعی بود شایعه خیانت را پخش کرده است، با تندی و عصبانیت برخورد کنند اما در این وضعیت خبرنگاران قصه خودشان را می‌سازند و روایت رسانه‌های بیگانه از ماجرا کاملاً بر عکس واقعیت ماجراست.
وی با تأکید بر اینکه اگر نمایش نمی‌شناسی‌ام ای دوست دیده شود قطعاً مورد تحسین مخاطب قرار خواهد گرفت، گفت: یکی از دلایل دیده نشدن، مصادف شدن اجرای آن با دهه فاطمیه است که بسیاری از مردم در هیئات و محافل عزا مشغول عزاداری هستند.
سمیع افزود: دلیل دیگر به پیشینه اجراهای تئاتر بر می‌گردد که چه بسا مردم و مسئولان کارهای سخیف و ضعیفی را دیدند و تلقی آنان از مقوله تئاتر، منفی شده است لذا امروز نمی‌توانند اعتماد کنند و مطمئن باشند که این نمایش آنها را اقناع خواهد کرد.
وی در پایان گفت: مهجور بودن سالن اجرا یا حتی نوع طراحی پوستر که جذب کننده نیست بلکه برخی مخاطبان را طرد می‌کند، می‌تواند مزید بر علت باشد، این نمایش برای خبرنگاران اهمیت دارد که بیینند چه نقشی در بیان واقعیت‌ها دارند و خبرسازی وارونه از یک مطلب چه تبعاتی دارد.
انتهای پیام
نظرات