پنجم جمادی‌الاول همزمان با سالروز ولادت حضرت زینب(س) روز پرستار نام‌گذاری شده است. روز آن‌هایی که مدت‌ها است از دغدغه معیشت و سختی کار به ویژه در خوزستان می‌گویند اما گویا گوش شنوایی نیست.
مدتی است که دامنه اعتراض‌های پرستاران گسرتش پیدا کرده است و در روزهایی در برخی بیمارستان‌های نقاطی از کشور تعدادی از پرستاران دست از کار کشیدند و خواستار رسیدگی به مشکلات‌شان شدند.
کمبود پرستار بیش از هر جای دیگر کشور در خوزستان خود را نشان می‌دهد؛ در شرایط فعلی کمبود نیرو، هر پرستار خوزستانی به جای سه نفر کار می‌کند و سال به سال فشار کاری بر آن‌ها بیشتر می شود.
کمبود نیرو، مهاجرت پرستاران از خوزستان، اضافه کار اجباری و تعرفه‌های پایین خدمات پرستاری بخشی از دغدغه پرستاران است که بارها این مشکلات را مطرح کرده‌اند.
به بهانه روز پرستار به سراغ چند پرستار بیمارستان‌های دولتی اهواز رفتیم تا از دغدغه‌هایشان برایمان بگویند.
«اضافه کار اجباری»، پدیده پرستاری
زهرا از پرستاران یکی از بیمارستان‌های دولتی اهواز است که مهم‌ترین مساله پرستاران را کمبود نیرو می‌داند.
او می گوید: ماهانه ۲۳ تا ۲۴ هزار بیمار وارد اورژانس بیمارستان ما می‌شوند اما با وجود این همه ورودی و اضافه کار اجباری، حقوق و مزایا بسیار کم است.
وی ادامه می‌دهد: مبلغ هر ساعت اضافه کاری پرستاری، ۲۵ تا ۳۰ هزار تومان است و بسیاری از همکاران ما نمی‌خواهند اضافه کار بایستند اما به دلیل کمبود نیرو، اضافه کاری اجباری برای پرستاران در نظر گرفته می‌شود.
دانش‌آموختگان پرستاری به بیمارستان‌های دولتی نمی‌آیند
این پرستار اهوازی بیان می‌کند: دانش‌آموختگان رشته پرستاری دیگر حتی برای گذراندن طرح خود به بیمارستان‌های دولتی نمی‌آیند. اکنون اگر پرستاری برای استخدام اقدام کند به سرعت جذب می‌شود اما پرستاران بی‌انگیزه شده‌اند و تمایلی به کار در این حیطه ندارند.
وی ادامه می‌دهد: با این شرایط به نظر می‌رسد در سال‌های آینده با بحران کمبود پرستار مواجه خواهیم شد.
او می‌گوید: قشر پرستار، کم آورده است و همه خسته هستند. بعد از شیوع کرونا تاکنون، بار کاری ما ۱۰ برابر شده است. قبلا تنها قشر ضعیف جامعه به بیمارستان‌های دولتی مراجعه می‌کردند اما اکنون به دلیل مشکلات اقتصادی، ورودی قشر متوسط رو به بالا نیز بسیار بالا رفته و حجم کار در بیمارستان‌های دولتی بسیار زیاد است.
ریزش پرستاران؛ از ترک خدمت تا مهاجرت
او بیان می‌کند: علاوه براین، نیروها هم ریزش پیدا کرده‌اند؛ پرستاران ترک خدمت می‌کنند یا مهاجرت می‌کنند و حاضر به کار کردن در این رشته نیستند. در نهایت طرح خود را هم در بیمارستان‌های خصوصی می‌گذرانند. باید مزایایی برای پرستاران در نظر بگیرند وگرنه در آینده نه چندان دور با فاجعه کمبود شدید نیرو مواجه خواهیم شد.
«اعتباربخشی» بیمارستان‌ها، باری روی دوش پرستاران
مینا یکی دیگر از پرستاران اهوازی شاغل در یکی از بیمارستان‌های دولتی هم می‌گوید: اعتراض‌های پرستاران مربوط به الان نیست و از سال‌های قبل بوده است ولی ما دهه شصتی‌ها تحمل بیشتری داشتیم و سعی می‌کردیم به گونه دیگری مشکلات را مطرح کنیم اما اکنون، هم شرایط کاری سخت‌تر شده است و هم شرایط اقتصادی.
او بیان می‌کند: یکی از مسائلی که موجب شده است سختی کار پرستاران بیشتر شود، موضوع «اعتباربخشی» بیمارستان‌ها است. بر اساس اعتباربخشی بیمارستان‌ها، کارها باید طبق استانداردها انجام شود تا اعتبارات و امکانات بر این اساس در اختیار بیمارستان قرار بگیرد. این مساله روال اداری و سیستمی را زیادتر کرده است و از سوی دیگر، تعداد تخت‌ها را هم افزایش داده‌اند در حالی که نیروها کم و حقوق‌ها پایین است.
این پرستار اهوازی می‌گوید: اعتباربخشی تنها شامل پرستاران نیست اما هر جایی که کم دارند یا مشکل دارند و حتی کارهای پزشکی که انجام نمی‌شوند را از پرستاران می‌خواهند و این مساله سختی کار پرستاران را بیشتر می‌کند.
مینا بیان می‌کند: بیمار حق دارد که انتظار داشته باشد کارهایش انجام شود و پرستاران در دسترس‌ترین افراد در بیمارستان هستند و همه خواسته‌ها از آن‌ها است.
ما از «میلیارد تومان‌ها» چیزی نمی‌بینیم
او ادامه می‌دهد: مسئولان یاد گرفته‌اند در تلویزیون و رسانه‌ها می‌گویند چند هزار میلیارد تومان برای مطالبات پرستاران پرداخت شده است ولی ما چیزی از این میلیاردها نمی‌بینیم. دانشگاه علوم پزشکی اهواز می‌گوید به آن‌ها پول نداده‌اند یا پول بلوکه می‌شود و برای جاهای دیگر مانند بدهی شرکت‌ها پرداخت می‌شود.
این پرستار اهوازی می‌گوید: پول‌هایی که مطرح می‌کنند و رقم ناچیزی هم است به پرستاران پرداخت نمی‌شود و تنها در رسانه‌ها اعلام می‌شود. هیچ بازرسی‌ای هم در این زمینه نمی‌شود.
او بیان می‌کند: ۱۷ تا ۱۸ سال است که تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری تصویب و در دولت قبل اجرایی شده است اما قانون‌ها و چیزهایی در نظر گرفتند و از سر و ته همه چیز زدند و مشخص نیست با این تعرفه‌ها، بابت چه خدمتی چه رقمی دریافت می‌کنیم.
وزارت بهداشت، وزارت پزشکان است نه پرستاران
وی ادامه می‌دهد: از طرف دیگر بسیاری از کارها به اسم پزشک است اما توسط پرستار انجام می‌شود اما هزینه آن را با رقم بالا برای پزشکان در نظر گرفته‌اند.
این پرستار اهوازی می‌گوید: تعرفه خدمات پزشکان کاملا مشخص است زیرا وزارت بهداشت، وزارت پزشکان است؛ مسئولان، خودشان پزشک هستند اما برای پرستاران این گونه نیست و آن‌ها منفعت‌شان در این است که چیزی برای پرستاران در نظر نگیرند.
تعرفه ناچیز خدمات پرستاری
شهلا نیز یکی دیگر از پرستاران اهوازی است و می‌گوید: در این شرایط اقتصادی، مطالبات پرستاران عقب افتاده و این مساله، انگیزه پرستاران را کاهش داده است. انتظار می‌رود حداقل حق و حقوق پرستاران به روز پرداخت شود.
او ادامه می‌دهد: تعرفه خدمات پرستاری بسیار ناچیز است اما بیمه و مالیاتی که از پرستاران کسر می‌شود بسیار زیاد است و حدود ۳ تا ۴ میلیون تومان از حقوق ما برای بیمه و مالیات کسر می‌شود. بابت هر مطالبه دیگری که قرار است پرداخت شود هم مالیات کسر می‌شود.
پرستاران انگیزه‌ای برای ادامه کار ندارند
این پرستار اهوازی بیان می‌کند: اکنون بیشتر پرستاران مهاجرت می‌کنند یا به دلیل حجم بالای کار تمایلی به کار کردن ندارند زیرا وقتی می‌بینند حتی حق و حقوق پرستاران باسابقه هم داده نمی‌شود، دیگر انگیزه‌ای برای کار کردن ندارند.
شیفت‌های سنگین اضافه کار اجباری
وی عنوان می‌کند: حقوق پرستاران نسبت به سختی کارشان بسیار کم است و بعضی‌ها خودشان می‌خواهند اضافه کار داشته باشند تا از پس مخارج‌شان بربیایند. از طرف دیگر هم مجبور هستند اضافه کار داشته باشند. اضافه کاری اجباری موجب می‌شود شیفت‌ها سنگین‌تر شود که بر کیفیت خدمات نیز اثر می‌گذارد.
او می گوید: امکانات رفاهی پرستاران نیز بسیار کم است و حتی وقتی برای درمان به شهرهای دیگر می‌روند، جایگاه در شانی برای آن‌ها در نظر گرفته نمی‌شود و جایگاهی هم اگر داده شود برای تعداد روزهای کمی است در حالی که کارکنان اداره‌های دیگر این گونه نیستند. تفریحاتی که برای کارکنان ارگان‌های دیگر در نظر گرفته شده است هم شامل حال پرستاران نمی‌شود.
خدمات‌رسانی همزمان هر پرستار به ۱۲ بیمار
این پرستار اهوازی بیان می‌کند: در حال حاضر کمبود نیرو در حدی است که هر پرستار حدود ۱۰ تا ۱۲ بیمار داشته باشد و ممکن است هنگام کار، چیزهایی را از قلم بیندازد و این مساله مشکل‌ساز می‌شود. این وضعیت، علاوه بر فرسودگی پرستار موجب نارضایتی مردم می‌شود.
وی بیان می‌کند: انتظار می‌رود حقوق درستی دریافت کنیم و توجهی به ما شود و احترام متقابلی گذاشته شود. در طول این ۲۰ سال کار روزی نیست که ناسزا نشنوم زیرا همه، تنها پرستار را می‌شناسند و همه حرف‌ها و بی‌احترامی‌ها برای پرستاران است. البته بعضی وقت‌ها به مردم حق می‌دهم.
به گزارش ایسنا، پرستاران قشری هستند که باید در سرما و گرما و هر شرایطی سر کار بیایند و به بیماران خدمت کنند اما بی‌توجهی به دغدغه‌های معیشتی، آن‌ها را بی‌انگیزه کرده و این، زنگ خطر کمبود شدید پرستار را به صدا درآورده است. در این شرایط انتظار می‌رود مسئولان از وزارت بهداشت تا دیگر ارگان‌های برنامه‌ریز چاره‌ای برای حل مشکلات کاری و معیشتی این قشر بیاندیشند.
انتهای پیام
نظرات