به گزارش ایسنا، این تصویر از یک فیلم تخیلی اقتباس نشده است؛ دروازه بانان تیم فوتبال لیورپول انگلیس در تمرینات از یک عینک واقعیت مجازی به نام «Swivel vision» استفاده می کنند که دید محیطی آنان را محدود کرده و بازیکن را وادار به ردیابی دقیق و استفاده بیشتر از صداهای اطراف می کند.

از دستگاه‌های پوشیدنی گرفته تا تحلیل‌ داده‌ محور، فناوری‌ به ورزشکاران و مربیان کمک کرده است تا به مرزهای جدیدی از توانمندی و کارایی دست یابند.

استفاده از تکنولوژی در ورزش به سال های اخیر محدود نمی شود. در سال ١٩۶۵، دکتر «یوشیرو هاتانو» گفت که برای سوزاندن کالری، می توان روزانه ١٠ هزار قدم راه رفت. این باور اجتماعی سبب شد تا «یاماسا توکی»، ساعت ساز ژاپنی، محصولی به نام «ماناپومتر» تولید کند. ماناپومتر به افراد کمک می کرد تا تعداد قدم های خود را اندازه گیری کنند. در واقع این ابزار کاربردی، نقطه شروع استفاده از دستگاه های پوشیدنی در ورزش شد.

دستگاه‌های پوشیدنی و سنسورها

ورزشکاران با استفاده از دستگاه‌ پوشیدنی مانند ساعت‌های هوشمند، دستبندهای تناسب اندام و سنسورهای بیومتریک می توانند وضع جسمانی خود را بررسی کنند. این دستگاه اطلاعاتی نظیر ضربان قلب، میزان کالری مصرفی، کیفیت خواب و سطح استرس را اندازه گیری می کند تا ورزشکاران بتوانند برنامه‌های تمرینی و استراحت خود را بهینه‌ کنند.

از جمله نمونه های تکنولوژی، بالاپوشی مجهز به GPS به نام «وایپر» است. در سالهای گذشته از این بالاپوش در رشته‌های دو و میدانی و پیاده‌ روی استفاده می‌شد. اما به مرور زمان این فناوری راه خود را به دنیای فوتبال نیز باز کرد. 

تیم های فوتبال بارسلونا، رئال مادرید، یوونتوس و چلسی اولین تیم هایی هستند که از این تکنولوژی استفاده کردند. چند سال هم هست که تیم ملی فوتبال ایران و برخی از تیم‌های باشگاهی داخلی نیز از این ابزار استفاده می‌کنند. با کمک وایپر، میزان دوندگی، مسافت طی شده توسط هر بازیکن، سرعت بازیکنان در طول تمرین، شتاب آنها، تعداد ضربان قلب و میزان سوخت و ساز بدن، برخوردها و دخالت در امور تدافعی و تهاجمی ارزیابی می شود.

تحلیل‌های داده ‌محور

تحلیل داده‌ جمع‌آوری شده از دستگاه های پوشیدنی و سایر منابع، به مربیان و ورزشکاران این امکان را می دهد تا نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی کنند. با استفاده از الگوریتم‌های پیشرفته و هوش مصنوعی می‌توان برنامه‌های تمرینی شخصی‌سازی شده‌ای طراحی کرد که به بهبود عملکرد ورزشکاران منجر شود و میزان آسیب های احتمالی نیز کاهش یابد.

فناوری‌ واقعیت مجازی و واقعیت افزوده

عینک واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR) این قابلیت را ایجاد می کند تا ورزشکاران در محیط‌های شبیه‌ سازی شده تمرین کنند و مهارت‌های خود را بدون نیاز به حضور در زمین واقعی بهبود بخشند. این فناوری همچنین به مربیان اجازه می دهد تا با استفاده از تصاویر و ویدئوهای تعاملی، آموزش‌های موثرتری ارائه دهند.

سیستم کمک داور ویدیویی(VAR) در فوتبال و چشم عقاب در والیبال و تنیس، از جمله دیگر فناوری‌های مورد استفاده در ورزش است. فناوری ای که در کشور ما نیز مورد استفاده قرار می گیرد. تشخیص دقیق امتیاز و خطا، کاهش اشتباه و تاثیرگذاری داوران در مسابقات والیبال، کریکت، راگبی و تنیس، کاهش اعتراض به تصمیات داوری، کاهش تنش بین بازیکنان و امکان برگرداندن تصمیم اشتباه داور، از جمله مزایای تکنولوژی در ورزش است.

ثانیه شمار در بسکتبال

ثانیه شمار پرتاب در بسکتبال نیز از جمله دیگر نمونه تکنولوژی در ورزش است. این فناوری که برای اولین بار در سال ١٩۵۴ معرفی شد، بدین صورت است که ثانیه شماری در بالای هر یک از سبد ها قرار داده شده و در صورتی که تیم مالک توپ در ٢۴ ثانیه اقدام به پرتاب نکند، زنگی به صدا در می آید و فرصت تیم مالک توپ پایان می یابد. پس از استفاده از این تکنولوژی، امکان وقت کشی از بین رفت و میانگین امتیاز در هر بازی نیز افزایش یافت.

راکت هوشمند تنیس

درون دسته راکت‌های تنیس، تراشه‌ای شامل چند حسگر قرار داده شده است. این حسگر اطلاعاتی مانند نوع ضربه، شدت ضربه و مکان قرارگیری توپ روی راکت را به تلفن همراه ورزشکار و یا مربی ارسال می کند تا با تحلیل این داده ها، عملکرد ورزشکار بهبود یابد.

دستگاه ایمنی در موتورسواری 

«Hans» یک دستگاه ایمنی است که در ورزش موتورسواری از آن استفاده می شود. این فناوری نوعی شبیه‌سازی ستون فقرات است و برای محافظت از تکان‌های شدید گردن به جهات مختلف مخصوصا به عقب، طراحی شده است. این دستگاه بدنه U شکل دارد و بر روی شانه‌ها قرار می‌گیرد تا از گردن در برابر آسیب های احتمالی محافظت کند.

تکنولوژی‌ ورزشی امروزه به موضوع فراگیری تبدیل شده است؛ به طوری که از سال ٢٠١۴ هر سال مراسمی با عنوان بهترین تکنولوژی ورزشی سال برگزار می شود که در آن بهترین تکنولوژی ورزشی معرفی می‌شود.

استفاده از تکنولوژی در ورزش علاوه بر مزایا، معایب و چالش‌هایی نیز دارد. بویژه که تکنولوژی بی عیب و نقص نیست و همه ورزشکاران و مربیان هم از آن ها رضایت صد درصدی و کامل ندارند. میکل آرتتا، سرمربی تیم فوتبال آرسنال گفت:«فکر می‌کنم VAR می‌تواند پیشرفت کند. همه دارند سعی می‌کنند آن را بهبود دهند. این یک تغییر بزرگ در فوتبال است و نیاز به زمان دارد.»

معایب فناوری‌

هزینه بالا: توسعه و پیاده‌ سازی فناوری نیاز به سرمایه‌گذاری قابل توجهی دارد که ممکن است برای بسیاری از تیم‌ها و سازمان‌های ورزشی کوچک مقرون به صرفه نباشد. مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال در مجمع سالانه هیئت فوتبال آذربایجان شرقی درباره هزینه سیستم کمک داور ویدیویی گفت:«قیمت هر دستگاه بین ۶٠٠ تا ٧٠٠ هزار دلار است.» 

حریم خصوصی و امنیت داده‌ها: جمع‌آوری و تحلیل داده‌های شخصی ورزشکاران می‌تواند حریم خصوصی و امنیتی آنان را به خطر بیاندازد. به خصوص اگر این داده‌ها به درستی محافظت نشوند.

وابستگی بیش از حد به تکنولوژی: درست است که تکنولوژی در راستای بهبود عملکرد مربیان و بازیکنان مورد استفاده قرار می گیرند؛ اما وابستگی بیش از حد به این فناوری ها می‌تواند باعث کاهش تصمیم‌گیری‌های انسانی و کاهش مهارت‌های تحلیلی مربیان و ورزشکاران شود.

اشتباهات و نقص‌ها: هیچ سیستمی کامل نیست و امکان خطا همواره وجود دارد. خطا همچنین می تواند تأثیرات منفی بر عملکرد تیم‌ها و ورزشکاران داشته باشد.

فناوری امروزه به دستیار اول ورزشکاران و مربیان تبدیل شده است. دستیاری که اگر به درستی شناخته و استفاده شود، می تواند به ارتقای سطح ورزش حرفه ای منجر شود. در واقع با پیشرفت‌های بیشتر فناوری انتظار می‌رود ورزشکاران بتوانند به سطوح جدیدی از عملکرد و کارایی دست یابند. علاوه بر اینها خطرات احتمالی و اجتناب‌ ناپذیر در ورزش نیز کاهش می یابد.

انتهای پیام