علیرضا قیامتی امشب ۱۶ مهرماه، در اولین سالگرد درگذشت استاد محمدرضا راشدمحصل که در تالار فردوسی جهاددانشگاهی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: باور فقدان استاد محصل سخت است و بعد از گذشت یک سال هنوز هم در باور نمی‌گنجد که دکتر راشد را نداریم، اما یاد و خاطره وی همیشه با ما هست و خواهد بود.

وی اضافه کرد: توفیق ۲۸ سال شاگردی در محضر دکتر را داشته‌ام و از پیشگاه ایشان خوشه‌چینی کردم و آموختم، استاد تا آخرین لحظات عمر نیز سایه دانشوری را از من دریغ نمی‌کرد.

قیامتی ادامه داد: در مورد شخصیت دکتر راشد در واقع باید گفت که ایشان استاد فرشته‌خویی بود و من هرگاه نام دکتر راشد در ذهنم نقش می‌بست و می‌بندد، بی‌گمان یاد شاهنامه و نام فردوسی بزرگ می‌افتم، چراکه همه خصلت‌هایی را که یک ایرانی باید داشته باشد در ایشان دیده‌ام.

وی ادامه داد: استاد راشد یک ایرانی آزاده، راست نژاد، نیک اندیش، روشن روان و خردمند بود و خردمندی و شرم و شایستگی را با خود همراه داشت و به گفته فردوسی بزرگ سزاوار بزرگی بود.

این مدرس دانشگاه فردوسی مشهد اظهار کرد: راستی، نیکی و نیک‌اندیشی در تمام وجود ایشان قابل مشاهده و خردمندی از جمله صفات بارز این استاد ارزنده بود.

وی با بیان اینکه در فرهنگ ایرانی و شاهنامه خرد زیربنای وجدان است، افزود: وجدان سازنده اخلاق و اخلاق زیربنای دین است، به این معنی که اگر کسی می‌خواهد دیندار باشد باید خردمند بوده و هر کس خردمند باشد فروتن نیز هست.

قیامتی گفت: استاد راشدمحصل، اوج فروتنی بود و همیشه خود را وام‌دار فرهنگ می‌دانست؛ هیچ گاه از زحمات خود در حوزه فرهنگ سخن نگفت با اینکه خدمات زیادی در راستای فرهنگ انجام داد. با تمام وجود ثابت قدم در اندیشه خودش بود اما همواره اهل مدارا نیز بود.

وی گفت: خردمندی و بخشندگی در وی موج می‌زد و دانش‌بخشی در وجودش رخنه کرده بود، من کمتر کسی را می‌شناسم که به اندازه دکتر راشد علم، دانش و کتاب پخش کرده باشد؛ هر جا هر کتابی از خودشان چاپ می‌شد، این کتاب را هدیه می‌داد و هیچ گاه از آموختن دست برنداشت.

این مدرس دانشگاه فردوسی افزود: راشد آزادگی را از شاهنامه و از فرهنگ ایران به ارث برده بود. در فرهنگ دکتر راشدمحصل، نام شخصی نبود بلکه نام یعنی تبار، نام خانواده، نام یعنی جاودانگی خردمندی و میهن، راشد هیچگاه باج نمی‌داد و همین آزادگی او را فرشته‌خو کرد.

انتهای پیام