حسین محمودی در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: غارها عوارضی طبیعی در گستره طبیعت محسوب می شوند، اما هنگامی که به هر نحوی نظیر سکونت یا استقرار انسان در مدت زمانی مشخص مورد استفاده بشر قرار می گیرند یا مکانی برای پناه گرفتن انسان می شوند و انسان آثاری از خود را در آنها به جای می گذارد، مکانی تاریخی محسوب شده و در زمره میراث فرهنگی قرار می گیرند.

وی مهمترین شاخص برای ثبت ملی غارهای تاریخی را، به جای ماندن آثاری از انسان ها در این غارها عنوان کرد و افزود: غارهای گاوخور و علی خورنده به عنوان غارهایی با قدمت بسیار در شهرستان تفرش و غار زل هستیجان در شهرستان دلیجان در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده اند.

وی با بیان اینکه غار نخجیر دلیجان قدیمی ترین غار ثبت شده استان در فهرست آثار طبیعی است، گفت: غار اُل شهر نراق و غار تاریخی کیخسرو در کوه شاه‌زنده شهرستان شازند نیز واجد ارزش ثبت هستند و اقدامات لازم جهت ثبت این غارها نیز آغاز شده است.

وی اظهار کرد: ثبت غارها در فهرست آثار ملی موجبات حفاظت بهتر از آنها را فراهم کرده و موجب تخصیص اعتبار جهت نگهداری و ساماندهی آنها می شود، همچنین موجب رشد و توسعه گردشگری مناطق مورد نظر نیز خواهد شد.

وی با بیان اینکه مهمترین ضرورت در زمینه نگهداری غارها، فرهنگ سازی عمومی جهت حفاظت از آنهاست، تاکید کرد: رشد و توسعه گردشگری نباید مانع حفظ اصالت غارها شود.

خاطرنشان کرد: مشکلاتی نظیر معادن پیرامون غارها از چالش‌هایی است که حفاظت از آنها را با مشکل مواجه می کند.

انتهای پیام