به گزارش ایسنا، ادی هال(Eddie Hall) به عنوان یکی از قوی‌ترین مردان جهان شناخته می‌شود، اما چه چیزی او را این چنین نیرومند کرده است؟

دانشمندان دانشگاه لافبورو تصمیم گرفتند تا راز قدرت باورنکردنی ادی هال را کشف کنند. ادی که یک مکانیک ماشین‌های سنگین از استافوردشایر انگلیس است، در سال ۲۰۱۷ به عنوان قوی‌ترین مرد جهان شناخته شد.

پژوهشگران با مطالعه روی ادی توانستند عواملی را که در قدرت فوق‌العاده او نقش دارند، شناسایی کنند. آنها می‌گویند این دانش را می‌توان برای کمک به افراد به منظور بهبود عملکرد عضلانی آنها به کار برد.

محققان می گویند درک علمی از قدرت عضلانی به دلیل نقش آن در عملکرد ورزشی، پیشگیری از آسیب و پیری سالم، مهم است. با این حال، دانش ما در مورد قدرت فوق‌العاده انسان محدود است.

قوی‌ترین مرد جهان و ماهیچه‌های بزرگش

محققان از طریق مجموعه‌ای از آزمایش‌ها و اسکن‌ها، ساختار عضلانی و تاندون‌های ادی را با جمعیت‌های مختلف از ورزشکاران آموزش دیده و آموزش ندیده مقایسه کردند و یافته‌ها شگفت‌انگیز بودند.

به عنوان مثال مشخص شد که توده عضلانی پایین تنه ادی تقریباً دو برابر (۹۶ درصد) بیشتر از مردان آموزش ندیده است یا ماهیچه‌های ساق پای ادی و سه ماهیچه او موسوم به ماهیچه‌های طنابی ۱۲۰ تا ۲۰۲ درصد بزرگتر بودند.

ماهیچه‌های طنابی نقش مهمی در تثبیت لگن و ران دارند. بر اساس گزارش‌ها، این عضلات به ادی هال کمک کردند تا رکورد جهانی بلند کردن وزنه ۵۰۰ کیلوگرمی را به دست آورد که معادل بلند کردن یک شتر است.

علاوه بر این، عضلات چهارسر ران ادی دو برابر اندازه عضلات ورزشکاران غیر آموزش دیده بود.

مسابقات مردهای قوی که در ایران به نام «قوی‌ترین مردان» شناخته می‌شود، در مقایسه با سایر ورزش‌ها نیاز به قوی بودن این عضلات دارد.

پروفسور جاناتان فولاند می‌گوید: در حالی که ماهیچه‌های طنابی ادی به خوبی توسعه یافته بودند، ما شگفت‌زده شدیم که بزرگترین رشد عضلانی مربوط به ماهیچه‌های بلند و نازک «طنابی مردانه» است که لگن و ران را تثبیت می‌کنند. این نشان می‌دهد که این ماهیچه‌های تثبیت‌کننده ممکن است برای بلند کردن و حمل اجسام از آنچه قبلاً فکر می‌کردیم، مهم‌تر باشند.

ماهیچه‌های کمتر مورد استفاده

محققان همچنین دریافتند که ماهیچه‌های ادی که برای حرکات سخت‌تر مانند خم کردن لگن استفاده می‌شود، چندان بزرگ نیستند و تفاوت بین ۲۳ تا ۶۵ درصد بزرگتر را نسبت به ورزشکاران آموزش ندیده نشان داد.

علاوه بر این، رباط کشککی او (تاندونی که چهارسر ران را به استخوان ساق پا متصل می‌کند) تنها ۳۰ درصد بزرگتر بود. این نشان می‌دهد که عضلات نسبت به رباط‌ها یا همان تاندون‌ها با تمرین سازگارتر هستند.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که همه می‌توانند قدرت و عملکرد عضلانی خود را از طریق تمرینات هدفمند بهبود بخشند.

به طور کلی، نتایج نشان می‌دهد که سیستم عضلانی بدن انسان چقدر سازگار است، چرا که ما شاهد بیشترین رشد عضلانی در ماهیچه‌هایی هستیم که ادی از آنها بیشتر کار می‌کشد و تمرین می‌کند. این نشان می‌دهد که همه ما می‌توانیم سیستم عضلانی خود را برای بهبود عملکرد خود تغییر و توسعه دهیم.

این یافته‌ها در مجله Applied Physiology منتشر شده است.

انتهای پیام