حجت‌الاسلام عبدالرسول قاسمی در گفت‌وگو با ایسنا و با اشاره به ویژگی‌های بارز امام حسن مجتبی(ع)، اظهار کرد: امام حسن(ع) به دلیل بخشندگی بسیاری که در زندگی خود داشته‌اند به کریم آل طاها معروف هستند و چند بار کل و همچنین نیمی از زندگی خود را در راه خدا بخشیده‌اند. ضمن اینکه ایشان چندین‌بار پیاده و با لباس احرام و بدون امکانات از مدینه به مکه به حج رفته‌اند و عبودیت ایشان نسبت به خداوند متعال از ویژگی‌های بارز ایشان است.

این استاد سطح عالی حوزه ادامه داد: امام حسن(ع) پس از امیرالمؤمنین خلیفه مسلمین بودند و پس از صلح با معاویه، خلافت را واگذار کردند. صلح با معاویه هم یکی از نقاط ابهام تاریخ و هم یکی از افتخارات است و ایشان به دلیل مصلحت جامعه اسلامی صلح را پذیرفتند. 

وی با بیان اینکه تحولات در جامعه اسلامی، قبل از خلافت امام حسن(ع) و از زمان حضرت علی(ع) ایجاد شد، ادامه داد: تحولی که امام حسن(ع) در دوران خلافت خود ایجاد کردند انتقال مرکز خلافت از کوفه به مدینه بود. زمان حضرت علی(ع) مرکز خلافت کوفه بود و ایشان به دلایلی در آنجا خلافت داشتند؛ در صورتی‌که از ابتدا مدینه مرکز جهان اسلام بود و در زمان امام حسن(ع) که مرکز خلافت به مدینه منتقل شد، این شهر دوباره رونق گرفت که بسیاری از اصحاب با دیدگاه‌های مختلف  نیز در آنجا بودند. در زمان امام علی(ع) دنیای اسلام وسعت بسیاری پیداکرده بود و جهان اسلام در آن زمان، کمی کوچک‌تر از جهان اسلامِ امروز بود و حکومت کردن بر مناطق اسلامی نظیر شامات، شمال آفریقا، شبه جزیره عربستان، عراق، ایران و افغانستان نیز دشواری‌هایی به همراه داشت. 

قاسمی تصریح کرد: در دوران خلافت امام حسن(ع) نفاق و کفر درونی معاویه و پیروانش به جهان اسلام نشان داده شده و برای مردم واضح شد که معاویه به دنبال منافع شخصی است و با اسلام، اهل‌بیت و پیامبر(ص) دشمنی شخصی دارد و اسلام را بازیچه خود قرار داده و به دنبال گرفتن خلافت اسلامی و جانشینی  پیامبر(ص) نیز نبود و درواقع به دنبال حکومت‌کردن بنی امیه بر جهان اسلام بود. بااینکه معاویه در ظاهر مدتی خلافت کرد، ولی در حال حاضر نیز اکثریت اهل سنت معاویه را به‌عنوان یک خلیفه مشروع اسلامی قبول ندارند.

وی اضافه کرد: معاویه یک انسان بسیار سیاس و حیله‌گر بود و حتی در مسئله حکمیت، بسیاری از اصحاب حضرت علی(ع) را نیز فریب داد و توانست چنددستگی در دنیای اسلام ایجاد کند، ولی امام حسن(ع) با متن صلح‌نامه‌ای که تهیه کرد به‌نوعی نیت معاویه را برملا کرد؛ و به همین دلیل حتی اگر گروهی باشند که معاویه را به‌عنوان خلیفه قبول داشته باشند، اما خلافت یزید که فرزند معاویه است به‌هیچ‌وجه در جهان اسلام قابل‌پذیرش نیست و این از آثار صلح امام حسن(ع) است. 

این استاد حوزه گفت: در صلح‌نامه نوشته‌شده بود که خلافت بعد از معاویه باید به بنی‌هاشم بازگردد یعنی به امام حسن(ع) که در آن زمان دیگر شهید شده بودند و بعد نیز باید خلافت به امام حسین(ع) بازمی‌گشت؛ اما یزید طغیان کرد و به هیچ‌چیز پایبند نبود. درواقع بخش زیادی از اتفاقات مثبتی که در جهان اسلام رخ داد در صلح امام حسن(ع) با معاویه بود که این صلح‌نامه از انحراف وسیعی که ممکن بود در جامعه اسلامی رخ دهد و اکنون ما نیز آثار آن را ببینیم، جلوگیری شد و این اتفاق بزرگی بود که ایشان رقم زدند. 

انتهای پیام